ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ - ΔΡΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΑΜ - ΕΛΑΣ

ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ - ΔΡΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΑΜ - ΕΛΑΣ

Ἡ Ἐθνική Ἀντίστασις καί ἡ ἑλληνική Ἀριστερά κατά τό 1944 - 45

(Ἐπιστολή τοῦ Δαμασκηνοῦ μοναχοῦ Ἁγιορείτου πρός τήν ἐφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ - 28η Φεβρουαρίου 2010)

κ. Διευθυντά,

Εἰς τό φύλλο σας τῆς 5ης Φεβρουαρίου 2010 καί εἰς τήν 6ην σελίδα ἀνεδημοσιεύσατε ἄρθρο τοῦ μουσικοσυνθέτη κ. Μ. Θεοδωράκη μέ τίτλο Ο «ΠΟΛΕΜΟΣ» ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ-ΘΑΛΕΙΑΣ ΔΡΑΓΩΝΑ, τό ὁποῖο εἶχε δημοσιευθῆ εἰς τήν ἐφημερίδα «Ἐλεύθερος» τήν 15η Ἰανουαρίου 2010.

Εἰς τό ἄρθρο του αὐτό, ὁ κ. Θεοδωράκης ἀποδεικνύεται ἀληθινός πατριώτης, ὑπεραμύνεται τοῦ ἔθνους καί τῆς πατρίδας καί εὐστόχως ἐπιτίθεται ἐναντίον τῶν θέσεων τῆς κ. Δραγώνα, πρᾶγμα γιά τό ὁποῖο εἶναι ἄξιος πολλῶν συγχαρητηρίων. Ὅμως, τό ἄρθρο του περιέχει καί ὡρισμένα ψευδῆ στοιχεῖα σχετικά μέ τήν ἱστορική ἀλήθεια, τά ὁποῖα θά ἤθελα νά ἐπισημάνω.

Ὁ κ. Θεοδωράκης μπορεῖ πράγματι νά ὑπερηφανεύεται γιά τόν ἑαυτό του, ἰσχυριζόμενος ὅτι «…. τυγχάνει νά εἶμαι ἕνας ἀπό τούς πρωτεργάτες αὐτῆς τῆς ἐκστρατείας γιά τήν ἐνημέρωση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ μέ ρίζες βαθειές στήν ἀληθινή ἑλληνική Ἀριστερά ἀπό τήν ἐποχή τοῦ ΕΑΜ…. », ἤ ὅτι «… ἡ ζωή καί τό ἔργο μου στηρίχθηκε πάνω σέ τρεῖς λέξεις: Ἑλλάδα, Πατρίδα, Ἐλευθερία, καί ὅλοι μου οἱ ἀγῶνες ἔγιναν γιά νά τίς ὑπερασπίσω μέ κάθε θυσία», λέει ὅμως τήν μισή ἀλήθεια, ὅταν ἀναφέρεται σέ μερικά ἱστορικά γεγονότα καί στίς αἰτίες τους, ἤ ψεύδεται τελείως σέ ἄλλα, ὅταν ἀναφέρεται στήν πραγματικότητα γιά τήν Ἐθνική Ἀντίσταση, ἤ, ἐμμέσως πλήν σαφῶς στήν πραγματικότητα τοῦ ΕΑΜ-ΕΛΛΑΣ ἤ τοῦ τότε ΚΚΕ, προκαλῶντας καί ὁ ἴδιος ‘μερική ἀνατροπή τῆς ἱστορίας’. Ἡ δρᾶσις τοῦ ΚΚΕ, τοῦ ΕΑΜ καί τοῦ ΕΛΑΣ κατά τήν περίοδο 1944-1945, ὅπως θά καταφανῆ ἀπό τά παρατιθέμενα παρακάτω ἐπίσημα ἱστορικά στοιχεῖα, κάθε ἄλλο παρά ἐβασίσθηκε εἰς τίς τρεῖς παραπάνω λέξεις μέ τήν ἔννοια πού δηλοῖ ὁ κ. Θεοδωράκης.

 Πρίν παραθέσω ὡρισμένα ἀπό τά ἀδιαμφισβήτητα ἐπίσημα ἱστορικά στοιχεῖα καί ντοκουμέντα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, διά τῶν ὁποίων καταφαίνεται ἡ ἱστορική ἀλήθεια, τήν ὁποία ἀποκρύπτει ὁ κ. Θεοδωράκης, θά ἐπισημάνω πρῶτα τά ἱστορικά ψεύδη καί τίς ἀνακρίβειες πού ἐμπεριέχονται σέ συγκεκριμένα ἀποσπάσματα ἀπό τό ἐν λόγῳ ἄρθρο του, τά ὁποῖα παραθέτω ἀμέσως παρακάτω, κατά σειράν ὅπως δημοσιεύονται εἰς τό φύλλο σας τῆς 5ης Φεβρουαρίου:

1.          «…. Τό ΕΑΜ καί τό τότε ΚΚΕ κατέκτησε τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ 70% τοῦ λαοῦ μας γιά τήν πίστη του καί τούς ἀγῶνες του γιά τή Λευτεριά τῆς ἑλληνικῆς πατρίδας καί τήν ἀναγέννηση τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους. Μέ τήν πεποίθηση ὅτι ὑπηρετοῦμε τά ἰδεώδη τῶν Ἑλλήνων γιά τήν ἐλευθερία καί τήν δημοκρατία ἀπό τά βάθη τῶν αἰώνων καί φτάνοντας ὡς τό « Ἐλευθερία ἤ θάνατος» τοῦ Κολοκοτρώνη, ὀρθώσαμε τό ἀνάστημά μας καί ἀναμετρηθήκαμε, μέ τό ὅπλο στό χέρι, μέ τήν πιό φονική δύναμη πού γνώρισε ποτέ ἡ ἀνθρωπότητα: τήν χιτλερική Βέρμαχτ, τά ναζιστικά Ἔς-Ἔς καί τήν Γκεστάπο, μέ ἀμέτρητες θυσίες σέ αἷμα, βασανισμούς καί διώξεις. Ἐνῶ, παράλληλα καί μέσα σ᾽ ἐκεῖνες τίς σκληρές συνθῆκες τιμούσαμε καί τρεφόμαστε μέ τόν ἑλληνικό πολιτισμό, γιά τόν ὁποῖο εἴμαστε περήφανοι, καί συγχρόνως ὁραματιζόμαστε τήν μελλοντική κοινωνία τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἀλληλεγγύης καί τῆς «πανανθρώπινης λευτεριᾶς»… ».

Τό ἄν καί κατά πόσον «τό ΕΑΜ καί τό τότε ΚΚΕ κατέκτησε τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ 70% τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ» φαίνεται ἀπό τά κατωτέρω παρατιθέμενα ἱστορικά στοιχεῖα. Ἄν δέ, πράγματι τήν κατέκτησε, φαίνεται μέ ποιόν δόλιο τρόπο τήν κατέκτησε, καί ὄχι βέβαια γιά τήν πίστη του καί τούς ἀγῶνες του γιά τήν «Λευτεριά» τῆς Πατρίδας, τήν ὁποία ἐπεδίωξε νά ὑποδουλώση σέ παρόμοια τῆς χιτλερικῆς σκλαβιά, οὔτε γιά τήν πίστη του καί τούς ἀγῶνες του γιά τήν ἀναγέννηση τοῦ ἑλληνικοῦ Ἔθνους, τό ὁποῖο κατερράκωσε καί ἀτίμασε. Αὐτά τά ἱστορικά στοιχεῖα, καταδεικνύουν τό κατά πόσον ἡ τότε ἑλληνική Ἀριστερά ὑπηρέτησε «τά ἰδεώδη τῶν Ἑλλήνων γιά τήν ἐλευθερία καί τήν δημοκρατία ἀπό τά βάθη τῶν αἰώνων». Ὅσο δέ γιά τό «Ἐλευθερία ἤ θάνατος» τοῦ Κολοκοτρώνη, αὐτό δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τά ἀνάλογα ὑποκριτικά συνθήματα τῆς τότε ἑλληνικῆς Ἀριστερᾶς, ἀφοῦ ἀπώτερος σκοπός της δέν ἦταν ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς Ἑλλάδος ἀπό τούς Γερμανούς, ἀλλά ἡ ἐκ νέου ὑποδούλωσίς της σέ μία κομμουνιστικῆς φύσεως δικτατορία. Ἐπίσης, θά καταφανῆ τό τελείως ψευδές τοῦ ἰσχυρισμοῦ του, ὅτι «τιμούσαμε καί τρεφόμαστε μέ τόν ἑλληνικό πολιτισμό», ἀφοῦ οἱ τότε κομμουνισταί ἔγιναν ταυτόσημοι μέ τήν ἄκρατη βαρβαρότητα, καί τό ὅτι «ὁραματιζόμαστε τήν μελλοντική κοινωνία τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἀλληλεγγύης καί τῆς ‘πανανθρώπινης λευτεριᾶς’», ἀφοῦ αὐτοί οἱ ἴδιοι ἔγιναν ταυτόσημοι μέ τήν ἀδικία, τήν ἰδιοτέλεια καί τόν σκοταδισμό.

2.          «…. Αὐτή ὑπῆρξε, ὡς σήμερα, ἡ γνήσια καί μοναδική Ἀριστερά, ὅπου οἱ λέξεις «ἔθνος» καί «πατρίδα» ἦταν γιά μᾶς δόξα καί τιμή…».  

Ἄν αὐτή ὑπῆρξε, ὡς σήμερα, ἡ «γνήσια καί μοναδική Ἀριστερά», ὅπου οἱ λέξεις «ἔθνος» καί «πατρίδα» ἦταν γιά τούς Ἕλληνες κομμουνιστές δόξα καί τιμή, τότε αὐτή ἡ Ἀριστερά δέν φάνηκε ποτέ, μέχρι σήμερα, ἀλλά, ὡς φαίνεται, ζοῦσε καί ζεῖ κρυφά στίς καρδιές κάποιων πατριωτῶν κομμουνιστῶν, οἱ ὁποῖοι ἐν πολλοῖς, ὅπως οἱ δίκαιοι Ἑβραῖοι, ποτέ δέν καταφέρονται καί δέν στιγματίζουν τά πολλά, διαχρονικά καί ἀποτρόπαια ἐγκλήματα τοῦ χώρου τους.

3.          «…. Ἡ νικήτρια καί θριαμβεύουσα, ἀκόμα καί σήμερα, ἐθνικοφροσύνη κρατάει στά σκοτάδια (τήν ἀνύποπτη νεολαία μας), ἔχοντας καταδικάσει σέ λήθη τή σύγχρονη ἱστορία μας…».

Βεβαίως καί κρατάει στά σκοτάδια τήν ἀπληροφόρητη καί ἀνιστόρητη νεολαία μας, ἔχοντας καταδικάσει στήν λήθη τήν σύγχρονη ἱστορία μας, ὄχι μόνον τήν σχετική μέ τόν φάκελλο τῆς Κύπρου, ἀλλά καί τήν σχετική μέ τά διαδραματισθέντα εἰς τήν Ἑλλάδα κατά τήν περίοδο 1943-1948. Εὐτυχῶς, ὅμως, πού τά ἱστορικά στοιχεῖα ὑπάρχουν γι᾽ αὐτήν την περίοδο, εἶναι ἐπισήμως κατατεθειμένα, καί, κάποια ἀπ᾽ αὐτά, ἐνδεικτικῶς ἀναφέρονται στήν συνέχεια.

4.          «…. Ὅμως, ἡ ἀκτινοβολία ἐκείνων τῶν ἡρωικῶν χρόνων, ἀψηφώντας ὅλα τά ἐμπόδια, ἐξακολουθεῖ νά ἐμπνέει τό λαό μας…….».

Ὅταν ὁ κ. Θεοδωράκης μιλᾶ γιά «ἀκτινοβολία ἐκείνων τῶν ἡρωικῶν χρόνων», ἀναφέρεται στήν ἡρωική προσφορά τῆς Λέλας Καραγιάννη, στό ἀνδραγάθημα τοῦ Μανώλη Γλέζου, ἤ στά «ἀνδραγαθήματα» τοῦ Ἄρη Βελουχιώτη; Ὅσο γιά τό κατά πόσον αὐτή ἡ «ἀκτινοβολία» «ἐξακολουθεῖ νά ἐμπνέη τόν λαό μας», φάνηκε ἀπό τήν σέ μικρότερη κλίμακα ἐπανάληψη τῶν Δεκεμβριανῶν τόν Δεκέμβριο τοῦ 2008, καί θά φανῆ ἀπό ὅσα φοβερά ἀναμένονται νά συμβοῦν εἰς τήν ταλαίπωρη καί εἰς ὅλα τά ἐπίπεδα προδωμένη Ἑλλάδα…...

5.          «….. Ὅμως, ἄν στίς ἀρχές τοῦ 19ου αἰῶνα δέν ὑπῆρχαν οἱ ἰδέες γιά τή συνέχεια τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους καί ὅλα τά «πιστεύω», πού ἐσεῖς σήμερα ἀπορρίπτετε ὡς ἄνευ οὐσιαστικοῦ περιεχομένου καί ἐκτός ἱστορικῆς πραγματικότητας, τότε δέν θά μποροῦσαν νά ὑπάρξουν ἡ Ἐπανάσταση τοῦ ᾽21…… ἡ Ἐθνική Ἀντίσταση. Δέν θά ὑπῆρχε ὁ Ἄρης Βελουχιώτης. Καί ὄχι μονάχα αὐτός, γιατί σύμφωνα μέ κεῖνα πού ἐπιχειρεῖτε νά διδαχθοῦν τά παιδιά μας, δέν θά ὑπῆρχε οὔτε ἕνας ἀντάρτης, μιᾶς καί ΟΛΟΙ πῆραν τά ὅπλα γιά τήν Ἑλλάδα καί τήν Πατρίδα……….. Χάρη στίς μοναδικές μέσα στήν κατεχόμενη Εὐρώπη παλλαϊκές διαδηλώσεις στό κέντρο τῆς Ἀθήνας μέ χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες καί ἐκτοπισμένους σέ στρατόπεδα θανάτου ….».

Στίς ἀρχές τοῦ 19ου αἰῶνα δέν ὑπῆρχαν μόνον «οἱ ἰδέες γιά τήν συνέχεια τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους», ἀλλά ὑπῆρχαν καί τό Κρυφό Σχολειό καί τά Ἱερά Γράμματα καί, κυρίως, ἡ προετοιμασία τοῦ ἔθνους γιά τήν ἀπελευθέρωσι ἀπό τόν Πατροκοσμᾶ καί ἡ τελεσίδικη ἀπόφασις τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ ᾽21 γιά τήν ἀπελευθέρωσι τῆς Ἑλλάδος «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία (πρῶτα) καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερία (κατά δεύτερον)». Ἡ Ἐπανάστασις τοῦ ᾽21 ἔγινε πρῶτα καί κυρίως γιά νά μή τουρκέψη μέ βίαιους ἐξισλαμισμούς ὅλο τό Ἔθνος τό εὑρισκόμενο ὑπό τουρκική σκλαβιά, καί δευτερευόντως, καί ὄχι ἥσσονος σημασίας, γιά «τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερία». Ὅσο γιά τήν Ἐθνική Ἀντίσταση, ἐκείνη πού ἔκαναν οἱ ἐθνικόφρονες Ἕλληνες, πράγματι ἐνεφορεῖτο ἀπό τίς «ἰδέες» καί τά «πιστεύω» τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους. Ἡ ‘ ἐθνική ἀντίσταση’, ὅμως, πού ἔκαναν οἱ κομμουνιστικῆς ἰδεολογίας Ἕλληνες, ἄν ἀρχικῶς ἐχαρακτηρίζετο ἀπό γνησιότητα καί πατριωτισμό, ἀργότερα ἐξετράπη καί μετετράπη σέ ἀδελφοκτόνο καί ἐμφύλιο σπαραγμό. Ὅσο γιά τό ποιός ἦταν τῇ ἀληθείᾳ ὁ Ἄρης Βελουχιώτης, αὐτό σκιαγραφεῖται εἰς τά κατωτέρω παρατιθέμενα ἀποσπάσματα, ὅπου καταφαίνεται ὅτι ἡ δρᾶσις του ἦταν ἀτιμία καί ὄνειδος γιά τήν Ἑλλάδα. « Ὄχι, κ. Θεοδωράκη». Δέν πῆραν ΟΛΟΙ οἱ ἀντάρτες τά ὅπλα «γιά τήν Ἑλλάδα καί τήν Πατρίδα», ὅπως ἰσχυρίζεσθε, ἀλλά μόνον ὅσοι δέν κατεφέρθησαν ἐναντίον τῶν ἀδελφῶν των Ἑλλήνων, φονεύοντες καί ἐγκληματοῦντες ἐναντίον των, καί ἐμμέσως ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος. Ὅσο δέ γιά τίς παλλαϊκές διαδηλώσεις στό κέντρο τῆς Ἀθήνας, τί ἔχετε νά πῆτε γιά ἐκεῖνες πού ὀργανώθηκαν τό 1944 καί σκοπόν εἶχαν τήν βίαιη ἀνατροπή τῆς Κυβερνήσεως καί τήν ἐγκαθίδρυσι κομμουνιστικῆς δικτατορίας;

6.          «…. Μία κορυφαία στιγμή στήν νεότερη ἱστορία μας ὑπῆρξε καί ἡ Ἐθνική μας Ἀντίσταση, τότε πού ἔλαμψαν αὐτές οἱ τρεῖς λέξεις, ὁδηγώντας τά νιάτα ἐκείνης τῆς ἐποχῆς σέ ἀνυπέρβλητες θυσίες. Χιλιάδες, ἑκατοντάδες χιλιάδες τά θύματα. Τί μᾶς ὁδηγοῦσε τότε;».

Ἡ Ἐθνική Ἀντίσταση, πρέπει νά τονισθῆ, ἄλλη μορφή καί σκοπό εἶχε ἐκ μέρους τοῦ ΕΚΚΑ μέ ἀρχηγό τόν Ψαρρό ἤ τοῦ ΕΔΕΣ-ΕΟΕΑ μέ Ἀρχηγό τόν Ζέρβα, καί ἄλλη μορφή καί σκοπό εἶχε ἐκ μέρους τοῦ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ μέ Ἀρχηγό τόν Στέφανο Σαράφη. Σκοπός τοῦ ΕΚΚΑ καί τοῦ ΕΔΕΣ-ΕΟΕΑ ἦταν ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς Ἑλλάδος ἀπό τούς Γερμανούς. Σκοπός τοῦ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ἦταν ἐπίσης ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς Ἑλλάδος ἀπό τούς Γερμανούς, ὅμως μέ τήν μικρότερη κατά τό δυνατόν ἀπώλεια ἔμψυχου καί ἄψυχου ὑλικοῦ, τό ὁποῖο θά ἐχρησιμοποιεῖτο μετά τήν ἀποχώρησι τῶν Γερμανῶν γιά τήν βίαιη κατάληψη τῆς ἐξουσίας καί τήν ἐγκαθίδρυσι κομμουνιστικῆς δικτατορίας. «Αὐτές οἱ τρεῖς λέξεις», σίγουρα δέν ἐτιμήθησαν, ἀλλά ἀτιμάσθησαν, ἀπό τήν Ἐθνική Ἀντίσταση τοῦ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ὅπως θά φανῆ κατωτέρω.

7.          «….Ἤμαστε πάντοτε ἀνοιχτοί, κατά τό παράδειγμα τοῦ Ρήγα Φεραίου, πού ἐνῶ σάλπιζε τήν ἐπανάσταση τῶν Ἑλλήνων, ὁραματιζόταν τήν μεγάλη οἰκογένεια τῶν Βαλκανικῶν λαῶν. Τό ἴδιο, πού κάναμε κι ἐμεῖς στήν Ἐθνική Ἀντίσταση, πού ἀγωνιζόμαστε ὄχι μόνο γιά τήν δική μας ἐλευθερία, ἀλλά καί γιά τήν «πανανθρώπινη τή λευτεριά»….».

Τί σχέση ἔχει τό ὅραμα τοῦ Ρῆγα Φεραίου μέ τό ὅραμα τῆς Ἐθνικῆς Ἀντίστασης τοῦ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ; Εἶναι δυνατόν νά ἐπέλθη ἡ «πανανθρώπινη λευτεριά» μέσα ἀπό τήν βία, τά ἐγκλήματα καί τήν τυραννία πού μετῆλθε τό ΕΑΜ-ΕΛΑΣ;

8.          «….Ὅσο γιά τούς ἀμόρφωτους, ἀλλά γενναίους (τῆς Ἐθνικῆς Ἀντίστασης), ἀντλοῦσαν δύναμη, ὅπως οἱ ἀγωνιστές τοῦ ᾽21, ἀπό τά «μάρμαρα»…».

Ἄν οἱ «γενναῖοι» τῆς Ἐθνικῆς Ἀντίστασης τοῦ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ἀντλοῦσαν δύναμη ἀπό τά «μάρμαρα», θά εἶχαν τά χαρακτηριστικά ἐκείνων πού σμίλεψαν τά «μάρμαρα» καί ὄχι τά χαρακτηριστικά τῶν βαρβάρων. Ὅσο γιά τούς ἀγωνιστές τοῦ ᾽21 καί τό θαῦμα πού ἐπετέλεσαν, τό ἀπό ποῦ ἀντλοῦσαν τήν δύναμη, ἄς κάνη τόν κόπο, ἄν θέλη νά μάθη τήν πλήρη ἀλήθεια, νά ἐρωτήση ὁ κ. Θεοδωράκης τόν πανοσιολογιώτατο ἀρχιμανδρίτη Ἀνανία Κουστένη τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, ὡς τόν πιό κατάλληλο γιά τήν περίπτωση καί πιό εἰδικό γιά τήν περίοδο τοῦ ἀγῶνα τοῦ ᾽21.

Πρίν παραθέσω, στήν συνέχεια, ἐνδεικτικά, κάποια συγκεκριμένα ἐπίσημα ἱστορικά στοιχεῖα καί ντοκουμέντα γιά τήν περίοδο 1944-1945, παραθέτω προηγουμένως, παρενθετικά, καί κάποια ἄλλα ἀληθινά στοιχεῖα ἀπό τό προσωπικό ἡμερολόγιο τῆς κ. Ἰωάννας Τσάτσου (τίτλος «Φύλλα Κατοχῆς», ἔκδοσις Βιβλιοπωλεῖο τῆς ‘ΕΣΤΙΑΣ’, Ἀθήνα, 2007), μιᾶς ἀληθινῆς ἑλληνίδας, εἰς τό ὁποῖο μπορεῖ κάποιος νά διακρίνη καθαρά ποιοί ἦταν οἱ ἀληθινοί Ἕλληνες πατριῶτες καί οἱ ἀληθινοί ἀντιστασιακοί ἐκείνη τήν ἐποχή. Σ᾽ αὐτό, διαβάζομε τά ἑξῆς χαρακτηριστικά:

·            Σελ. 102: «…… 2 Ἰουλίου 1943: Τό βραδάκι ἦρθαν γιά λίγο ὁ Γιῶργος Καρτάλης κι ὁ Ἀπόστολος Καψαλόπουλος. Τόν Γιῶργο Καρτάλη εἶχα καιρό νά τόν δῶ. Εἶναι βιαστικός καί συλλογισμένος. Ἔχει πολύ ἔννοια μέ τό Σύνταγμα τοῦ Ψαρροῦ. Τόν Μάη, ὁ ΕΛΑΣ κύκλωσε αἰφνιδιαστικά, μιά νύχτα, τό 5/42 Εὐζώνων καί συνέλαβε τούς ἀξιωματικούς του. Οἱ Ἄγγλοι φρόντισαν νά τούς ἀφήσουν ἐλεύθερους. Ἔπειτα, παρακάλεσαν θερμά τόν Ψαρρό ν᾽ ἀνασυγκροτηθῆ πάλι. Στίς 23 τοῦ Ἰουνίου, καινούργια ἐπίθεση τοῦ ΕΛΑΣ. Τό Σύνταγμα βρέθηκε ξαφνικά σέ κατάσταση ἄμυνας καί ἀναγκάστηκε ν᾽ ἀντιμετωπίση καί ν᾽ ἀποκρούση τήν ἐπίθεση. Τραγική μέρα. Νά βλέπης ἀδέρφια, ἀπ᾽ τό ἴδιο σπίτι, νά μάχωνται μεταξύ τους σ᾽ ἀντίθετα στρατόπεδα, ὅταν οἱ ξένοι νέμονται ὅλη τήν χώρα. Ὁ συνταγματάρχης Ψαρρός, ἄν καί νικητής, γιά ν᾽ ἀποφύγη μεγαλύτερη αἱματοχυσία, διέταξε νά σταματήσουν τά πυρά καί ν᾽ ἀποσυρθοῦν οἱ ἄντρες του στή Βουνιχώρα. Ἦταν βαθειά πικραμένος. Δέν ἤθελε νά πιστέψη, οὔτε τήν ἀδιαφορία τῶν Ἄγγλων, οὔτε τήν προδοσία τῶν κομμουνιστῶν. Ἡ ἀπογοήτευσή του ἦταν τόση, πού ἀποφάσισε νά διαλύση τό Σύνταγμα. Ὅλη ἡ Ρούμελη πενθεῖ. Ὁ Ψαρρός ἦταν ἡ ἀσφάλειά της καί ἡ ἐλπίδα της. Οἱ ἀξιωματικοί του κρύβονται στά βουνά. Τούς κυνηγοῦν καί οἱ Γερμανοί καί οἱ ἐλασίτες……».

·                Σελ. 104: «….. 2 Αὐγούστου 1943: Ἀργά τό βράδυ πέρασε ὁ Καψαλόπουλος. Φαίνεται πώς τά νέα τοῦ Συντάγματος 5/42 ἦταν καλά. Ὁ Καρτάλης κι ὁ Ψαρρός ἔφτασαν στό Περτούλι στίς 27 Ἰουλίου. Οἱ Ἄγγλοι τούς δέχτηκαν καί τούς ὑποσχέθηκαν κάθε συμπαράσταση. Ὁ Ψαρρός γιά νά ἀνασυγκροτηθῆ ζήτησε νά εἶναι σύμφωνος καί ὁ ΕΛΑΣ. Ὁ Καρτάλης πάλι, εἶδε τόν Σαράφη, τόν Τζήμα καί τόν Ἄρη Βελουχιώτη καί τούς εἶπε ξεκάθαρα: «Ἐμεῖς ἔχομε σκοπό νά πολεμήσωμε τόν κατακτητή καί ὄχι νά κάνωμε ἐμφύλιο πόλεμο. Ἄν πρόκειται νά μᾶς χτυπήσετε, καλύτερα νά μᾶς τό πῆτε». Ὅλοι συμφώνησαν στήν ἀνάγκη τῆς ἀνασυγκρότησης τοῦ Ψαρροῦ καί ὑπόγραψαν χαρτί τήν 31/7/43. Ὁ ἀρχηγός τῆς ΕΚΚΑ ἀναγνωρίστηκε καί στρατιωτικός ἀρχηγός τῆς Ρούμελης….».

·            Σελ. 123: «………. 6 Νοέμβρη 1943: Τά νέα ἀπό τά βουνά τῆς Ρούμελης, ἐπί τέλους, μᾶς δικαιώνουν, ὅσους πιστέψαμε στόν Ψαρρό. Τό Σύνταγμα 5/42 Εὐζώνων συγκροτήθηκε πάλι καί ὠργανώθηκε καλά. Ὑποδιοικητής του εἶναι ὁ ἀντισυνταγματάρχης Λαγκουράνης. Οἱ ἀξιωματικοί του, ἡρωϊκοί πατριῶτες. Ἔχουν ὁπλισμό ἀπό τούς Ἄγγλους. Ὅλο τόν Σεπτέμβρη καί τόν Ὀχτώβρη, τό Σύνταγμα πολεμᾶ τούς Γερμανούς, μέ ἐπιτελικά σχέδια καί πειθαρχία, σάν ταχτικός στρατός. Οἱ μάχες πού δίνει εἶναι ἡρωϊκές καί νικηφόρες. Στό Λιδωρίκι, στή Σκαλοῦλα, στό Ἀνάθεμα, στό Τσακόρρεμα, ὅπου οἱ Γερμανοί παθαίνουν μεγάλες ζημιές σέ νεκρούς καί πολεμικό ὑλικό, καί φεύγουν ἡττημένοι. Ἀξιωματικοί καί ἀντάρτες παραβγαίνουν σέ πατριωτισμό, κάνοντας πράξεις ὕψιστης αὐτοθυσίας. Ὁ Ψαρρός ἐκφράζει τήν εὐαρέσκειά του…..».

·            Σελ. 124: «…… 12 Νοέμβρη 1943: Λίγο καθυστερημένο μᾶς ἦρθε τό θαυμάσιο νέο, πώς ἡ Ἄμφισσα εἶναι ἐλεύθερη. Οἱ πολεμιστές τοῦ 5/42 Συντάγματος μπῆκαν θριαμβευτικά μέσα στήν πόλη……».

·            Σελ. 124: «……… 19 Νοέμβρη 1943: Ἀπό τίς 7 τοῦ Νοέμβρη οἱ Γερμανοί ἐγκαταλείψανε καί τό Λιδωρίκι. Ἡ Ρούμελη πιά εἶναι ἐλεύθερη…..

·            Σελ. 146: «………… 9 Μάρτη 1944: Ἀπό τίς 15 τοῦ Φλεβάρη, ἔχουν ἀρχίσει στό Μυρόφυλλο κι ὕστερα στήν Πλάκα Ἠπείρου οἱ συζητήσεις ἀνάμεσα στίς ἀνταρτικές ὁμάδες καί τήν ἀγγλική στρατιωτική ἀποστολή γιά τήν ἑνοποίηση τοῦ ἀγῶνα. Δέν καταλήξανε πουθενά. Ἦταν φυσικό. Τό Κ.Κ. πού διευθύνει τόν ΕΛΑΣ ἔχει τούς δικούς του σκοπούς. Ὁ συνταγματάρχης Ψαρρός ἀναγκάστηκε νά φύγη νωρίτερα, μόλις τέλειωσαν οἱ συζητήσεις στό Μυρόφυλλο. Ἔπρεπε τό ταχύτερο ν᾽ ἀρχίση πολεμικές ἐπιχειρήσεις. Σύμφωνα μέ τό σχέδιο ‘Κιβωτός’ τῶν Συμμάχων, τό Σύνταγμα 5/42 εἶχε νά ἐκτελέση πολλές ἀποστολές. Φεύγοντας ὁ Ψαρρός ἄφησε δικούς του ἀντιπροσώπους τούς συνεργάτες του. Γιῶργο Καρτάλη, καί γιά τά στρατιωτικά τόν Δούκα. Χτές ἔφθασαν ἀπό τήν Πλάκα στήν Ἀθήνα κι οἱ δυό τους, ἔπειτα ἀπό πολλές περιπέτειες, καί μᾶς εἶπαν τά νέα….».

·            Σελ. 147: «……….. 3 Ἀπρίλη 1944: Αὐτή ἡ ἄνοιξη τοῦ ᾽44, πού ἀφήνει νά διαφαίνεται ἡ χαραυγή τῆς ἀπελευθέρωσης, μοιάζει νά εἶναι τό σταυρικό σημεῖο τῆς τραγωδίας μας. Οἰ ναζί ἀπό τή μιά, μανιασμένοι σάν τόν μαστιγοφόρο Αἴαντα, δέν ξέρουν ποῦ νά χτυπήσουν καί ποιόν νά σκοτώσουν. Ὅλα τούς ξεφεύγουν, ὅλα τά φοβοῦνται. Ἀπό τήν ἄλλη, τό ΚΚΕ, γιά τίς δικές του ἰδέες, ἐξοντώνει κι αὐτό ἀλύπητα τούς Ἕλληνες, προσπαθῶντας νά φέρη τήν τέλεια ἐξαθλίωση…..».

·            Σελ. 147: «……. 18 Ἀπρίλη 1944: Πῶς χτύπησε ἡ πόρτα; Πῶς μπῆκε ὁ Καρτάλης στό σπίτι χωρίς νά μιλήση σέ κανέναν; Πῶς ἔπεσε πάνω στό κρεββάτι καί ἔκλαιγε, ὅπως κλαίει ἕνας ἄντρας μέ ὅλη τήν ἀλήθεια τῆς πίκρας του; Κανείς δέν τοῦ μιλοῦσε. Παρηγοριά δέν ὑπῆρχε καμμιά. Τόν ἀκούγαμε βουβοί χωρίς λαλιά. Οἱ ἐλασίτες σκότωσαν χτές τόν Ψαρρό καί πάνω ἀπό 150 ἀξιωματικούς καί ἄντρες τοῦ 5/42 Συντάγματος Εὐζώνων……».

·              Σελ. 148: «……. 19 Ἀπρίλη 1944: Τό ἄγχος μᾶς πνίγει. Κάθε στιγμή περιμένομε νά μάθωμε κάτι περισσότερο. Γύρισε στήν Ἀθήνα ὁ Στέφανος Δούκας. Πάλι καλά. Ὁ Στέφανος εἶχε φύγει μέ γράμματα ἀπό τήν ΕΚΚΑ πρός τόν συνταγματάρχη Chris καί τόν Μπακιρτζῆ, γιά νά ἐμποδίσουν μέ κάθε τρόπο τή σύγκρουση. Δέν μπόρεσε ὅμως νά φτάση πρός τό Κλῆμα γιατί ὁ ΕΛΑΣ φρουροῦσε ὅλες τίς διαβάσεις. Ἔτσι, βρέθηκε μόνος μέ τόν Γιάννη Κοκορέλη, ἀδερφό ἀξιωματικοῦ τοῦ 5/42. Μέ βάρκα ἀράξανε στό Αἴγιο. Ψάξανε γιά πλεούμενο νά περάσουν στό Μοναστηράκι, νά συναντήσουν τόν Ψαρρό. Τούς πῆραν εἴδηση οἱ ἐλασίτες καί τούς κυνήγησαν. Μέ χίλια βάσανα ἐπί τέλους φτάσανε χτές πεζῆ στήν Πάτρα. Ἐκεῖ βρῆκαν τά τραγικά ἀπομεινάρια τοῦ Συντάγματος. Ἐκεῖ μάθανε τόν φόνο τοῦ ἀρχηγοῦ τους. Ἐκεῖ ὁ Κοκορέλης εἶδε τόν ἀδερφό του βαρειά πληγωμένο μέ σπασμένη τήν σπονδυλική στήλη…..».

·            Σελ. 149: «…….. 26 Ἀπρίλη 1944: Εἶναι ἐφιαλτικές οἱ περιγραφές πού ἀκοῦμε κάθε μέρα γιά τήν καταστροφή τοῦ Ψαρροῦ καί τῶν παλληκαριῶν του. Μαρτύρια, ἐξευτελισμοί. Μά, γιατί τόσο μῖσος, γιατί ὅλο αὐτό τό κακό; …..».

·            Σελ. 150: «………… Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Στ. Χούτα «’Η Ἐθνική Ἀντίστασις τῶν Ἑλλήνων 1941-1945», σελ. 542-545, διαβάζομε: Ὁ Συνταγματάρχης Ψαρρός ἀπέρριψε τό τελεσίγραφον τῶν Διοικητῶν τῆς 5ης Ταξιαρχίας τοῦ ΕΛΑΣ «Φερραίου» καί «Ἡρακλῆ», διά τοῦ ὁποίου ἐζητεῖτο ἡ ἄμεσος διάλυσις τοῦ 5/42 καί διέταξεν ἄμυναν τῶν τμημάτων του μέχρις ἐσχάτων. Κατόπιν τούτου, ἀπό τῆς πρωΐας τῆς 16ης Ἀπριλίου, Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, ἤρχισε ἡ γενική ἐναντίον του ἐπίθεσις τῶν ὑπό τόν Ἄρη Βελουχιώτη δυνάμεων τῆς Ταξιαρχίας μέ διοικητήν τόν Συνταγματάρχη Ζούλα. Τά τμήματα Ψαρροῦ ἠμύνθησαν ἀπεγνωσμένως ἐναντίον τῶν ἀσυγκρίτως ὑπερτέρων δυνάμεων τοῦ ΕΛΑΣ μέχρι τοῦ ἀπογεύματος. Περικυκλωθείς εἰς τήν θέσιν Σκάλα Καραΐσκου ὑπό τῶν τμημάτων τοῦ ΕΛΑΣ συνελήφθη καί ὁδηγούμενος πρός τό χωρίον Κλήματα, ὅπου ἡ ἕδρα τοῦ Στρατηγείου τοῦ Ἄρη Βελουχιώτη, ἐξετελέσθη καθ᾽ ὁδόν κατά διαταγήν τοῦ Συνταγματάρχου Ζούλα…..».

 

Παραθέτω, τώρα, στήν συνέχεια, τό σταχυολόγημα ἀπό τά ἐπίσημα ἱστορικά στοιχεῖα καί ντοκουμέντα τῆς περιόδου 1944-1945.

Εἰς τόν Τόμο μέ τίτλο «Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΤΑ ΤΑΥΤΗΝ ΓΕΓΟΝΟΤΑ – (ΙΟΥΛΙΟΣ 1944 - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1945)» (ἔκδοσις Διευθύνσεως Ἱστορίας Στρατοῦ, Ἀρχηγείου Στρατοῦ, Ἀθήνα, 1973), διαβάζομε τά ἑξῆς:

1.          Σελ. 1-2: «…Τήν ἄνοιξιν τοῦ ἔτους 1944 ὁλόκληρος ἡ Ἑλλάς ἐστέναζεν ὑπό τό πέλμα τριπλῆς κατοχῆς, τῆς γερμανικῆς, τῆς βουλγαρικῆς, καί τῆς πλέον ἐπαχθοῦς, τῆς κομμουνιστικῆς. Κατά τήν ἐποχήν ταύτην ἡ Ἑλλάς ἐξεπροσωπεῖτο ὑπό τῆς νομίμου Κυβερνήσεως τοῦ Καΐρου, πλήν ὅμως ὑφίστατο ἐν Ἀθήναις καί ἡ Κατοχική Κυβέρνησις, ἐνῷ ὑπό τῶν κομμουνιστῶν κατεβάλετο προσπάθεια ἐπιβολῆς τῆς «Κυβερνήσεως τῶν Βουνῶν» ὑπό τήν προσωνυμίαν «Πολιτική Ἐπιτροπή Ἐθνικῆς Ἀπελευθερώσεως» (Π.Ε.Ε.Α.)………… Ἡ «Π.Ε.Ε.Α.», ἥτις ἐσχηματίσθη κατά Μάρτιον τοῦ 1944 καί ἐγκατεστάθη εἰς τό χωρίον Φουρνά τῆς ὀρεινῆς Εὐρυτανίας, ἀπετέλει ὄργανον τοῦ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος Ἑλλαδος (Κ.Κ.Ε.), καλυπτομένη ὑπό δημοκρατικόν μανδύαν καί εἶχε σκοπόν τήν ὑποκατάστασιν τῆς νομίμου Κυβερνήσεως τοῦ Καΐρου, μέ προοπτικήν τήν ἐν εὐθέτῳ χρόνῳ κατάληψιν τῆς ἐξουσίας………… Πρός ἐπίτευξιν τῆς ἐθνικῆς ἑνότητος καί ἑνιαίαν ἀντιπροσώπευσιν ὁλοκλήρου τοῦ Ἔθνους, ἡ Κυβέρνησις τοῦ Καΐρου, εἰργάσθη διά τόν σχηματισμόν Κυβερνήσεως ἐξ ὅλων τῶν κομμάτων καί τῶν κυριωτέρων εἰς τήν κατεχομένην Ἑλλάδα Ὀργανώσεων Ἀντιστάσεως. Πρός τόν σκοπόν τοῦτον ὁ Πρόεδρος ταύτης συνεκάλεσεν ὑπό τήν προεδρίαν του τήν 17ην Μαΐου 1944 Συνέδριον ἐν Λιβάνῳ, εἰς τό ὁποῖον ἐκλήθησαν νά ἀντιπροσωπευθῶσι τά διάφορα πολιτικά κόμματα τῆς χώρας καί αἱ κυριώτεραι ὀργανώσεις ἀντιστάσως, οἱασδήποτε πολιτικῆς τοποθετήσεως. Εἰς τό Συνέδριον τοῦ Λιβάνου….. οἱ ἀφιχθέντες ἀντιπρόσωποι τῆς Π.Ε.Ε.Α. εὑρέθησαν πρό διαφορετικοῦ κλίματος ἐκείνου, τό ὁποῖον εἶχον δημιουργήσει καί ἔζων ἐν Ἑλλάδι. Τό στασιαστικόν κίνημα εἰς τάς Ἐνόπλους Δυνάμεις Μέσης Ἀνατολῆς εἶχε κατασταλῆ καί εἶχε δημιουργηθῆ εἰς τούς ὑπευθύνους βρεττανικούς κύκλους ζωηροτάτη ἐξέγερσις κατά τοῦ ΕΑΜ (Ἐθνικοῦ Ἀπελευθερωτικοῦ Μετώπου), τήν ὁποίαν τά ὄργανα τούτου δέν ἠδυνήθησαν νά κατευνάσωσι…………… Χαρακτηριστικόν τῆς κρατούσης δυσφορίας ἀπετέλεσαν τά λεχθέντα εἰς τήν Βουλήν τῶν Κοινοτήτων ὑπό τοῦ Βρεττανοῦ Πρωθυπουργοῦ Winston Churchill (Οὐίνστων Τσῶρτσιλ), τονίσαντος ὅτι: «Αἱ ὑπερβολαί τοῦ στρατιωτικοῦ σώματος τοῦ ΕΑΜ εἶχον τόσον ἀποξενώσει τόν πληθυσμόν πολλῶν ἐπαρχιῶν, ὥστε νά σχηματισθῶσιν ἐξ Ἑλλήνων Σώματα Ἀσφαλείας διά νά πολεμήσουν τό ΕΑΜ. Συγχρόνως, ἡ καχυποψία, ἡ ἐχθρότης καί ἡ καταπίεσις τάς ὁποίας προεκάλεσε τό ΕΑΜ, ὡδήγησαν εἰς ἐμφύλιον σπαραγμόν καί εἰς προσβολάς μεταξύ αὐτοῦ καί τῶν ἄλλων ὀργανώσεων ἀντιστάσεως. Τοιουτοτρόπως ἐφαίνετο ὡς ἐάν ὅλοι νά ἐστρέφοντο ἐναντίον ὅλων καί κανείς, ἐκτός τῶν Γερμανῶν, δέν ὠφελεῖτο». Ὑπό τάς συνθήκας ταύτας, ἠναγκάσθησαν νά συμφωνήσωσι κατά τό συνέδριον…….. Ἐξ ἄλλου, ὑπεγράφη, ὑφ᾽ ὁλοκλήρου τοῦ πολιτικοῦ κόσμου καί τῶν μαχητικῶν ὀργανώσεων, τό ἀποκληθέν «Ἐθνικόν Συμβόλαιον»…….».

2.          Σελ. 3-4: «…. Νέα Κυβέρνησις ἐσχηματίσθη τήν 24ην Μαΐου 1944……. Εἰς τήν συμπληρωθεῖσαν Κυβέρνησιν δέν συμμετέσχον τό Κ.Κ.Ε., τό Ε.Α.Μ. καί ἡ Π.Ε.Ε.Α. ὑπό τό πρόσχημα ὅτι οἱ πληρεξούσιοι τῶν τριῶν τούτων κομμάτων εὑρίσκοντο εἰσέτι ἐν ἀναμονῇ ὁδηγιῶν, αἵτινες ἐβράδυνον νά τοῖς ἀποσταλῶσιν ἐξ Ἑλλάδος παρά τῆς Π.Ε.Ε.Α. Ἡ ἀποφυγή συμμετοχῆς τούτων εἰς τήν Κυβέρνησιν εἰς τήν πραγματικότητα ὠφείλετο εἰς τό ὅτι τήν ὑπογραφεῖσαν συμφωνίαν τοῦ Λιβάνου οἱ κομμουνισταί ἀπεκήρυξαν ἀπροκαλύπτως εἰς τό ὑπ᾽ αὐτῶν κατεχόμενον τμῆμα τῆς Ἑλλάδος καί ἐχαρακτήρισαν τούς ἀντιπροσώπους της ὡς παραβιάσαντας τάς ἐντολάς των. Ἡ ἄρνησις τούτων νά συμμετάσχωσιν εἰς τήν Κυβέρνησιν παρετάθη πέραν τοῦ μηνός, διάστημα κατά τό ὁποῖον ἡ Π.Ε.Ε.Α., τό Ε.Α.Μ. καί τό Κ.Κ.Ε., καίτοι ἐκλήθησαν ἐγγράφως παρά τοῦ Πρωθυπουργοῦ νά μετάσχωσιν εἰς τήν Κυβέρνησιν, ὄχι μόνον δέν ὥρισαν τούς ἀντιπροσώπους των, ἀλλά ἐξεδήλωσαν διαφωνίας καί ἀντιρρήσεις διά τῶν εἰς τό Κάϊρον μελῶν των, ὅσον ἀφορᾷ τήν συμφωνίαν τοῦ Λιβάνου. Ἡ παρελκυστική αὕτη στάσις τῆς ΠΕΕΑ ἠνάγκασε τόν Πρόεδρον τῆς Κυβερνήσεως νά ἀπευθύνῃ ἀπό τοῦ ραδιοφωνικοῦ σταθμοῦ τοῦ Καΐρου, τήν 28ην Ἰουνίου 1944, διάγγελμα πρός τό Ἔθνος, διά τοῦ ὁποίου ἀνήγγειλε τόν καταρτισμόν Κυβερνήσεως ᾽Εθνικῆς Ἑνώσεως ἐξ ἀντιπροσώπων ὅλων τῶν πολιτικῶν κομμάτων καί τῶν ἐθνικῶν ἀπελευθερωτικῶν ὀργανώσεων, πλήν τῶν ἀντιπροσώπων τοῦ ΕΑΜ-ΚΚΕ, κατήγγειλε δέ εἰς τόν ἑλληνικόν λαόν, ὅτι ἀπό τῆς ἡμέρας τῶν διαπραγματεύσεων διά τήν συμμετοχήν τοῦ ΕΑΜ-ΚΚΕ εἰς τήν Κυβέρνησιν Ἐθνικῆς Ἑνώσεως εἶχον διαρρεύσει τεσσαράκοντα ἡμέραι καί ὅτι εἰς τήν κατεχομένην Ἑλλάδα ὑπῆρχε μερίς ἀδιαλλάκτων, ἥτις ἀντέδρα ἐναντίον τῆς καθολικῆς Ἐθνικῆς Ἑνώσεως, προφασιζομένη ἑκάστοτε διαφόρους λόγους διά νά ματαιώσῃ τήν συμμετοχήν της, παρά τό γεγονός, ὅτι οἱ ἀντιπρόσωποι τοῦ ΕΑΜ εἶχον θέσει τάς ὑπογραφάς των εἰς τό «Ἐθνικόν Συμβόλαιον». Ἡ παρελκυστική τακτική τῶν ὑπό κομμουνιστικήν ἐπιρροήν κομμάτων καί ὀργανώσεων, ὡς πρός τήν συμμετοχήν των εἰς τήν Κυβέρνησιν, ἐξηκολούθησε μέ σύγχρονον ἀντίδρασιν κατά τῆς συμφωνίας τοῦ Λιβάνου καί τῆς σχηματισθείσης Κυβερνήσεως. Παρέστη ἀνάγκη νά ὁμιλήσῃ δίς εἰς τήν Βουλήν τῶν Κοινοτήτων ὁ Βρεττανός Ὑπουργός τῶν Ἐξωτερικῶν Anthony Eden (Ἄντονυ Ἤντεν) καί νά ἀπειλήσῃ, ὅτι, ἐάν οἱ κομμουνισταί ἐπέμενον νά ἀρνοῦνται νά τιμήσωσι τήν ὑπογραφήν τῆς συμφωνίας τοῦ Λιβάνου, ἡ Μεγάλη Βρεττανία θά ἠναγκάζετο νά ἀναθεωρήσῃ τήν πολιτικήν της ἀπέναντι τοῦ ΕΑΜ, ἰδίως εἰς ὅ,τι ἀφεώρα τήν παροχήν ἐφοδίων. Τήν 2αν Σεπτεμβρίου 1944, οἱ κομμουνισταί καί οἱ φιλοκομμουνισταί, βεβαιωθέντες, ὅτι ἡ ἐκ τῆς Κυβερνήσεως ἀπουσία των ἔβλαπτε τά συμφέροντά των, ἀπεφάσισαν νά ἐγκαταλείψωσι τάς ἐπιφυλάξεις των, καί νά ἀποδεχθῶσι τήν εἴσοδόν των εἰς τήν Κυβέρνησιν Καΐρου διά τῶν ……. Τήν 3ην Σεπτεμβρίου, ἑπομένην τῆς εἰσόδου εἰς τήν Κυβέρνησιν τῶν κομμουνιστικῶν καί φιλοκομμουνιστικῶν κομμάτων, συνῆλθεν εἰς πρώτην συνεδρίασιν τό νέον Ὑπουργικόν Συμβούλιον, κατά τήν διάρκειαν τῆς ὁποίας διεπιστώθη γενική ἱκανοποίησις διά τήν ἐπιτευχθεῖσαν Ἐθνικήν Ἕνωσιν καί ἀπεφασίσθη ὁμοφώνως, ὅπως ἡ Κυβέρνησις ἀπευθύνῃ Διάγγελμα πρός τόν ἑλληνικόν λαόν».

3.          Σελ. 4-8: «…. Ἡ εἴσοδος τῶν ἀντιπροσώπων τῶν κομμουνιστικῶν κομμάτων καί ὀργανώσεων εἰς τήν Κυβέρνησιν Ἐθνικῆς Ἑνώσεως, κατ᾽ οὐδέν ἠμπόδισε τήν ἡγεσίαν τοῦ ΚΚΕ νά συνεχίσῃ τήν ἐπιδίωξιν τῶν ἀρχικῶν της σκοπῶν. Ἀντιθέτως, τήν συμμετοχήν της εἰς τήν Κυβέρνησιν ἀπεφάσισε νά χρησιμοποιήσῃ διά τήν προώθησιν τῶν σκοπῶν της ἐπί νέου σχεδίου. Αἱ νέαι γενικαί κατευθύνσεις τάς ὁποίας ἐν προκειμένῳ καθώρισεν ἡ ἡγεσία τοῦ ΚΚΕ δύνανται νά συνοψισθῶσιν εἰς τά κάτωθι:

Τό ΚΚΕ θά ἐδείκνυε, διά τῶν συμμετασχόντων εἰς τήν Κυβέρνησιν μελῶν του, ἀπόλυτον νομιμοφροσύνην, δυναμένη νά καθησυχάσῃ πᾶσαν ὑφισταμένην, ὡς πρός τάς πραγματικάς προθέσεις του, ἀνησυχίαν τῶν ἄλλων ἑλληνικῶν παραγόντων καί τῶν συμμαχικῶν κύκλων, τῶν παρακολουθούντων τήν ἑλληνικήν ὑπόθεσιν. Αἱ ἐν Ἑλλάδι ὑφιστάμεναι ἔνοπλοι δυνάμεις τοῦ ΚΚΕ-ΕΑΜ, θά ἐπεδίωκον, δι᾽ ἐπιδεξίων κινήσεων καί ἑλιγμῶν, τήν οὐσιαστικήν κατάληψιν τῆς Ἑλλάδος, κατά τήν στιγμήν τῆς ἀποχωρήσεως τῶν Γερμανῶν ἤ εὐθύς μετ᾽ αὐτήν, οὕτως ὥστε νά δημιουργήσωσι τετελεσμένον γεγονός, εὐνοοῦν τάς στρατηγικάς βλέψεις τούτων καί ἐναντίον τοῦ ὁποίου νά μή δύνανται νά διατυπώσωσιν ἀντιρρήσεις οἱ ἄλλοι σύμμαχοι. Σημαντικά τινα καί πλήρως ἀποκαλυπτικά ἔγγραφα, περιελθόντα ἀργότερον εἰς χείρας τῶν ἑλληνικῶν ἀρχῶν, ἀποδεικνύουσι πόσον τά σχέδια αὐτά ἦσαν πλήρη. Προέβλεπον μέ ποίας δυνάμεις τοῦ «Ἑλληνικοῦ Λαϊκοῦ Ἀπελευθερωτικοῦ Στρατοῦ» (Ε.Λ.Α.Σ.) θά ἐξησφαλίζετο ἡ δυναμική κυριαρχία τοῦ κομμουνισμοῦ εἰς τάς διαφόρους ἑλληνικάς περιοχάς, ποῖαι ἄλλαι δυνάμεις θά ἐξουδετέρωνον τάς ἀπομενούσας ἐθνικάς δυνάμεις ἀντιστάσεως, ποῖαι δυνάμεις θά συνεκεντροῦντο πέριξ τῶν Ἀθηνῶν, διά νά τάς πολιορκήσωσι καί νά τάς καταλάβωσι, εὐθύς ὡς θά ἀπεχώρουν οἱ Γερμανοί, καί ποῖαι δυνάμεις θά ἐτοποθετοῦντο κατά μῆκος τῶν ἀκτῶν διά νά παρεμποδίσωσι τήν ἀπόβασιν τῶν ἑλληνικῶν ἤ βρεττανικῶν στρατευμάτων. Βασική προϋπόθεσις διά τήν ἐκτέλεσιν τοῦ ἀνωτέρω σχεδίου ἦτο νά παραμείνωσιν ὅσον τό δυνατόν περισσότερον ἀνέπαφοι αἱ κομμουνιστικαί μαχητικαί δυνάμεις. Διά τόν λόγον τοῦτον, ἀπό τοῦ Αὐγούστου 1944, εἰς τάς ἐνόπλους δυνάμεις τοῦ ΕΛΑΣ, ἐδόθη ἐντολή νά ἀποφεύγωσι, κατά τό δυνατόν, οἱανδήποτε σύγκρουσιν μετά τῶν Γερμανῶν, ἀφήνουσαι αὐτούς ἐλευθέρους καί ἀνενοχλήτους κατά τήν ἀποχώρησίν των ἐκ τῶν διαφόρων ἑλληνικῶν περιοχῶν, ὡς τοῦτο προκύπτει ἐξ ἐγγράφου ὑπό ἡμερομηνίαν 13ης Αὐγούστου 1944, τοῦ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος Ἑλλάδος πρός τόν Γενικόν Γραμματέα Πόλης Ἀθηνῶν. Τοῦτο ἔχει ὡς ἀκολούθως:

ΕΓΓΡΑΦΟΝ

Τοῦ ΚΚΕ πρός τόν Γραμματέα Πόλης (Ἀθηνῶν)

(Βιβλιοθήκη ΔΙΣ Βίβλος Ἐθνοπροδοσίας. Ἔκδοσις

Συλλόγου Ἐπαναπατρισθέντων ἐκ τοῦ Παραπετάσματος)

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ

Ἀρ. 53

Πρός τόν Γενικό Γραμματέα Πόλης

Ὕστερα ἀπό διαπραγματεύσεις μέ τήν Γερμανική Διοίκηση καταλήξαμε μαζί σέ συμφωνίες πού πρέπει στό μέλλον νά τίς ἐφαρμόσουμε πιστά, γιατί αὐτό ἐπιβάλλουν τά κομματικά μας συμφέροντα. Σύμφωνα μέ αὐτές, κάθε σαμποτάζ ἤ ὁποιαδήποτε ἄλλη ἐνέργειά μας ἐνάντια ὁπλιτῶν ἤ βαθμοφόρων τοῦ στρατοῦ κατοχῆς θά γίνεται ὕστερα ἀπό σχετικές ὑποδείξεις τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Γκεστάπο. Δόστε ἐπομένως ἐντολή στίς ἀχτίδες νά πάψουν στό ἑξῆς οἱ ξεκάρφωτες ἐνέργειες. Ὁπλισμός μᾶς ἐξασφαλίστηκε ἀρκετός.

Σάν ὑπεύθυνο γιά τήν δουλειά αὐτή ἡ Γερμανική Διοίκηση ὥρισε τόν Ταγματάρχη Ὄττο τοῦ 2ου Γραφείου. Ἀκόμη, ἀνέλαβαν ὑποχρεώσεις νά μᾶς εἰδοποιοῦν γιά τά μπλόκα καί τίς συλλήψεις, ὥστε κανείς νά μήν ὑπάρχῃ κίνδυνος γιά τά μέλη τῆς ὀργανώσεώς μας. Παράλληλη ὑποχρέωση ἀναλάβαμε κι ἐμεῖς γιά τήν περίπτωση τῆς ἀποχώρησής τους ἀπό τήν Ἑλλάδα. Κανένας δέν πρέπει νά ἐνοχληθῇ.

Ἀθῆναι: 13-8-1944                                                                         Ὁ Γραμματέας

Γεώργ. Σιάντος                                                               Ὑπογραφή δυσανάγνωστος

Ἐπίσης, διετάχθη νά συνάπτωσι καί εἰδικάς πρός τοῦτο συμφωνίας μετά τῶν κατά τόπους διοικητῶν τῶν γερμανικῶν στρατευμάτων. Ἀποδεικτικόν στοιχεῖον τῆς τοιαύτης συμφωνίας εἶναι ἡ ὑπογραφεῖσα κατά τήν 1ην Σεπτεμβρίου 1944, εἰς τό χωρίον Λειβάδιον τῆς περιοχῆς Θσσαλονίκης, μεταξύ τοῦ Καπετάν Κίτσου, διοικητοῦ «τάγματος» τοῦ «31ου Συντάγματος» τοῦ ΕΛΑΣ, ἐνεργοῦντος ὡς πληρεξουσίου ἀντιπροσώπου τῆς κομμουνιστικῆς «Ὁμάδος Μεραρχιῶν Μακεδονίας» κατ᾽ ἐξουσιοδότησιν τοῦ Καπετάνιου τῆς «ΧΙ Μεραρχίας» Λασσάνη, ἀφ᾽ ἑνός, καί τοῦ Γερμανοῦ Ταγματάρχου Ἔριχ Φένσκε, Διοικητοῦ τῆς ὑπ᾽ ἀριθμ. 31756 Γερμανικῆς Ὁμάδος, ὡς ἐκπροσώπου τῶν Γερμανικῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων τῆς Στρατιᾶς Αἰγαίου. Διά τῆς συμφωνίας ταύτης καθωρίζετο σαφῶς, ὅτι ὁ ΕΛΑΣ ἀνελάμβανε τήν ὑποχρέωσιν νά μήν ἐμποδίσῃ τήν ἀποχώρησιν τοῦ γερμανικοῦ στρατοῦ ἐκ τῆς περιοχῆς τῆς «Ὁμάδος Μεραρχιῶν Μακεδονίας», εἰσερχόμενος εἰς πᾶν ἐκκενούμενον ἐδαφικόν τμῆμα, μόνον μετά τήν ἀποχώρησιν καί τοῦ τελευταίου Γερμανοῦ στρατιώτου, ἐνῷ, ἀφ᾽ ἑτέρου, ἡ Γερμανική Ἀνωτέρα Στρατιωτική Διοίκησις Μακεδονίας-Αἰγαίου (Γ.Α.Σ.Δ.Μ.Α.), ὑπεχρεοῦτο νά διατάξῃ τήν ἀποχώρησιν τῶν ταγμάτων Ἀσφαλείας ἐκ τῆς πόλεως Θεσσαλονίκης, τήν ὁποίαν καί θά παρέδιδεν εἰς τόν ἐφεδρικόν ΕΛΑΣ, συμφώνως πρός λεπτομερές σχέδιον, καθοριζόμενον μεταξύ τῶν δύο συμβαλλομένων μερῶν. Εἰς τήν αὐτήν συμφωνίαν ἀναφέρεται, ὅτι ἡ Γ.Α.Σ.Δ.Μ.Α. θά παρέδιδεν εἰς τόν ΕΛΑΣ βαρύ ὁπλισμόν καί ἀνάλογον πολεμικόν ὑλικόν διά τήν ἐξουδετέρωσιν τῶν μή κομμουνιστικῶν ὁμάδων τῆς ἑλληνικῆς ἀντιστάσεως, τῶν τελευταίων τούτων ἀναφερομένων εἰς τήν συμφωνίαν ὡς προδοτικῶν ἀντιλαϊκῶν ὁμάδων, αἱ ὁποῖαι θά ἀπεπειρῶντο νά ἐπιτεθῶσι κατά τῶν Γερμανῶν.

Ἡ ἀνωτέρω συμφωνία ἦλθεν εἰς φῶς τέσσαρα καί πλέον ἔτη ἀργότερον παρά τοῦ ἀντιπροσώπου τῆς Ἑλλάδος κατά τήν διάρκειαν τῆς συζητήσεως τοῦ ἑλληνικοῦ προβλήματος εἰς τήν πρώτην Ἐπιτροπήν τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, τόν Νοέμβριον τοῦ 1948.

………. Παρόμοιον στρατιωτικόν σύμφωνον καί εἰς χρόνον καθ᾽ ὅν ὁ Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως Καΐρου κατέβαλλε προσπαθείας διά τήν ἀπομάκρυνσιν ἐξ Ἑλλάδος τοῦ βουλγαρικοῦ στρατοῦ κατοχῆς, ὑπεγράφετο παρά τοῦ ΚΚΕ, τήν 20ήν Σεπτεμβρίου 1944, εἰς τό χωρίον Μελισσοχώριον τῆς περιοχῆς Θεσσαλονίκης μετά τοῦ βουλγαρικοῦ στρατοῦ καί τοῦ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος Βουλγαρίας (Κ.Κ.Β.). Τό σύμφωνον τοῦτο ἀνεφέρετο εἰς τόν ἀνεφοδιασμόν τοῦ ΕΛΑΣ διά πολεμικοῦ ὑλικοῦ, τήν μή ἐπίθεσιν τοῦ βουλγαρικοῦ στρατοῦ κατά τοῦ ΕΛΑΣ, τήν ὑποστήριξιν τούτου ὑπό τῶν ἐθνικιστικῶν ὁμάδων καί κυβερνητικῶν βουλγαρικῶν στρατευμάτων, τήν ἔνταξιν εἰς τόν ΕΛΑΣ βουλγαρικῶν στρατευμάτων, τήν συνεργασίαν βουλγαρικῶν στρατευμάτων καί ΕΛΑΣ εἰς περίπτωσιν ἀποβάσεως ἀγγλοαμερικανικῶν δυνάμεων, τήν ὑποστήριξιν τῶν βουλγαρικῶν στρατευμάτων μέχρι τῶν συνόρων εἰς περίπτωσιν ὑποχωρήσεώς των, τήν παράδοσιν εἰς τόν ΕΛΑΣ ἀνεπάφου τοῦ βουλγαρικοῦ πολεμικοῦ ὑλικοῦ, τήν προστασίαν τῆς βουλγαρικῆς μειονότητος παρά τοῦ ΕΛΑΣ, τήν ἀνάληψιν ἀπό κοινοῦ ὑποχρεώσεως σχηματισμοῦ Διεθνοῦς Μακεδονίας, καί τήν κατάργησιν τῶν συνόρων Βουλγαρίας, Ἑλλάδος καί Γιουγκοσλαυΐας………….. Ἦτο προφανές, ὅτι ὁ μοναδικός σκοπός τοῦ ΕΛΑΣ ἦτο νά καταστήσῃ, χάρις εἰς τήν δημιουργηθεῖσαν ἐκ τοῦ πολέμου γενικῶς σύγχυσιν, τήν Ἑλλάδα κομμουνιστικήν χώραν, χωρίς νά ἐπιτρέψῃ εἰς τόν λαόν νά ἀποφανθῇ καί ἀποφασίσῃ ἐπί τοῦ μέλλοντός του δι᾽ οἱουδήποτε παραδεδεγμένου ἀπό τάς δημοκρατίας τρόπου. Κατά τόν Βρεττανόν Πρωθυπουργόν, τό θέμα τῆς Ἑλλάδος εἶχε φθάσει εἰς σημεῖον, ὥστε ἔδει ἤ νά ὑποστηριχθῇ ἡ Ἑλληνική Κυβέρνησις, ἔστω καί δι᾽ ἀσκήσεως βίας, ἤ νά παύσῃ ὑπάρχον οἱονδήποτε ἐνδιαφέρον διά τήν Ἑλλάδα, πρᾶγμα ὅπερ ἀπεκλείετο ὑπό τούτου, ὡς ἔχοντος λάβει τήν ἀπόφασιν δυναμικῆς προστασίας τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἔναντι οἱασδήποτε πραξικοπηματικῆς ἐνεργείας τοῦ ΕΑΜ/ΕΛΑΣ διά τήν κατάληψιν τῆς ἀρχῆς».

4.          Σελ. 31: «……. Παραλλήλως πρός τόν καταρτισμόν τοῦ σχεδίου «Κιβωτός» οἱ Βρεττανοί, πιεζόμενοι καί ὑπό τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως Καΐρου, ἤρξαντο ἀπό τοῦ μηνός Αὐγούστου τῆς μελέτης σχεδίου ἀποβατικῶν ἐπιχειρήσεων εἰς τήν Νότιον Ἑλλάδα, μετά τήν ἀποχώρησιν τῶν γερμανικῶν στρατευμάτων ἐξ Ἀθηνῶν, πρός τόν σκοπόν ὅπως προληφθῇ κίνημα βιαίας καταλήψεως τῆς ἐξουσίας ὑπό τοῦ ΕΑΜ/ΕΛΑΣ.

Ἡ κατάστασις κατά τήν περίοδον ταύτην εἰς τήν Ἑλλάδα ἐφαίνετο πράγματι νά ἀπαιτῇ ἄμεσον ἀποστολήν στρατευμάτων πρός τόν σκοπόν τοῦτον. Ἀπό τῆς ἀνοίξεως τοῦ 1944, αἱ σχέσεις τοῦ ΕΑΜ μετά τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως Καΐρου καί μετά τῆς ἐν Ἑλλάδι Βρεττανικῆς Στρατιωτικῆς Ἀποστολῆς εἶχον κατά σταθερόν τρόπον χειροτερεύσει καί ἡ ἐκραγεῖσα κατ᾽ Ἀπρίλιον 1944 εἰς Αἴγυπτον στάσις τῶν ἑλληνικῶν δυνάμεων, ἔπεισε τήν Βρεττανικήν Κυβέρνησιν, ὅτι ἦτο ἀδύνατος ἡ συμφιλίωσις. Ἀπεφάσισεν ὅθεν αὕτη, μετά τινας δισταγμούς, νά μή κατηγορήσῃ μέν δημοσίᾳ τό ΕΑΜ καί νά μή διακόψῃ τάς ἐπαφάς της μετ᾽ αὐτοῦ εἰς τήν Ἑλλάδα…….. πλήν ὅμως ἐμείωσε μεγάλως τήν παροχήν ὑλικοῦ εἰς τόν ΕΛΑΣ καί προητοιμάσθη νά ὑποστηρίξῃ τήν Ἑλληνικήν Κυβέρνησιν Καΐρου, ἐν ἀνάγκῃ καί διά βιαίων μέσων, ὅταν αἱ περιστάσεις θά ἐπέτρεπον τήν ἐπιστροφήν της καί ἐγκατάστασίν της εἰς τήν Ἑλλάδα…………… Τό Βρεττανικόν Ὑπουργεῖον Ἐξωτερικῶν συνεφώνησεν, ὅτι ἡ Ἑλλάς δέν ἐπετρέπετο νά περιπέσῃ εἰς χάος, τό ὁποῖον πιθανῶς θά ὡδήγει εἰς ἐμφύλιον πόλεμον μετά τήν ἀποχώρησιν τῶν Γερμανῶν καί τό ὁποῖον θά ἐπηρέαζε τήν βρεττανικήν στρατηγικήν εἰς τήν Ἀνατολικήν Μεσόγειον. Εἶχεν ὡς ἐκ τούτου πολύ μεγάλην σημασίαν νά μή ἐπιτραπῇ εἰς τό ΕΑΜ νά καταλάβῃ τήν ἐξουσίαν εἰς τήν Ἑλλάδα κατά τόν χρόνον τῆς γερμανικῆς ἀποχωρήσεως ἐξ αὐτῆς».

5.          Σελ. 35: «……. Τήν 4ην Σεπτεμβρίου περιήρχετο εἰς χεῖρας τῆς Κυβερνητικῆς Ἐπιτροπῆς Ἀπελευθερώσεως (ΚΕΑ) ἔγγραφον τῆς «Ἐπιτροπῆς Πόλης Ἀθηνῶν» τῆς ὀργανώσεως ΕΑΜ, διά τοῦ ὁποίου διετάσσετο ἐπιφυλακή εἰς τἀ μέλη τῆς ὀργανώσεως καί τοῦ ἐφεδρικοῦ ΕΛΑΣ. Ἐκ τοῦ ἐγγράφου ἀπεδεικνύετο, ὅτι προητοιμάζοντο λαϊκά δικαστήρια καί προγραφαί. Ὁμοίως περιῆλθεν εἰς χεῖρας τῆς ΚΕΑ πίναξ τῶν οἰκιῶν, αἱ ὁποῖαι ἐπρόκειτο νά καταληφθῶσιν εὐθύς ὡς οἱ Γερμανοί ἤθελον ἀποχωρήσει τῶν Ἀθηνῶν. Ἀνευρέθη ἐπίσης σχέδιον 24ώρου σφαγῆς τῶν ἐθνικιστῶν, μεθ᾽ ὅ θά ἐπηκολούθη ἀποκατάστασις τῆς τάξεως, ἵνα διά τοῦ τρόπου τούτου καταστῇ δυνατός ὁ ἐκβιασμός εἰς ὑποχώρησιν τῶν Βρεττανῶν καί ὁ συμβιβασμός μετ᾽ αὐτῶν. Προσωρινῶς, εἰς τάς κατά συνοικίας τῶν Ἀθηνῶν ἐπιτροπάς τοῦ ΕΑΜ εἶχον διατεθῆ 5-6 ἐκτελεσταί, ἀνήκοντες εἰς τήν ὀργάνωσιν Ο.Π.Λ.Α. (Ὀργάνωσις Προστασίας Λαϊκοῦ Ἀγῶνα), διά τῶν ὁποίων ἐδολοφονοῦντο καθ᾽ ἑκάστην νύκτα εἰς τάς σκοτεινάς ὁδούς ἐθνικόφρονες πολῖται καί στρατιωτικοί.

Τό κομμουνιστικόν στέλεχος Βασίλειος Μπαρτζώκας, ἀρχηγός τῆς «Κομμουνιστικῆς Ὀργανώσεως Ἀθήνας» (ΚΟΑ), εἰς τό βιβλίον του «Ἡ πολιτική στελεχῶν τοῦ ΚΚΕ», ἀποκαλύπτει, ὅτι τό Α´ Σῶμα Στρατοῦ τοῦ ΕΛΑΣ εἶχεν ἐπεξεργασθῆ δύο φοράς τό σχέδιον διά τήν κατάληψιν τῆς ἐξουσίας, τό φθινόπωρον τοῦ 1943 καί τήν ἄνοιξιν τοῦ 1944. «Στήν ΚΟΑ μπῆκε ἀπό τίς ἀρχές Αὐγούστου 1944 πραχτικά τό ζήτημα τῆς ἐξουσίας καί δώσαμε ὅλα τά στελέχη τοῦ Κόμματος στόν ΕΛΑΣ. Ἡ ἐπιτροπή πόλης ΚΟΑ ἀπεφάσισε, στίς ἀρχές τοῦ Σεπτέμβρη 1944, τήν ἔνοπλη ἐξέγερση»……..».

6.          Σελ. 37: «…… Τῆς ἀποχωρήσεως τῶν Γερμανῶν ἐκ Πελοποννήσου καί λοιπῶν περιοχῶν τῆς χώρας, ἐπηκολούθει εἰσβολή τοῦ ΕΛΑΣ εἰς τάς ἐγκαταλειπομένας πόλεις καί μεγάλης κλίμακος σφαγαί καί ἐκτελέσεις ἐθνικοφρόνων κατοίκων. Αἱ εἰδήσεις αὗται μεταφερόμεναι εἰς Ἀθήνας ἐπλήρουν δέους καί ἀποθαρρύνσεως τό σύνολον τῶν ἐθνικοφρόνων κατοίκων, ἐνῷ ἡ κομμουνιστική ἡγεσία, δι᾽ ὅλων τῶν διαφημιστικῶν μέσων τά ὁποῖα διέθετε, ἤσκει προπαγάνδαν ἀποσκοποῦσα νά δημιουργήσῃ τήν ἐντύπωσιν, ὅτι ὁ ΕΛΑΣ ἀπηλευθέρωνε μεγάλα τμήματα τῆς χώρας ἐκ τῆς γερμανικῆς κατοχῆς, ἀναγγέλουσα καθ᾽ ἡμέραν τήν ἀπελευθέρωσιν καί μιᾶς ἑλληνικῆς πόλεως ἤ περιοχῆς, ἐνῷ εἰς τήν πραγματικότητα ἐπρόκειτο περί ἀμέσου εἰσόδου τοῦ ΕΛΑΣ μετά τήν ἀποχώρησιν καί τοῦ τελευταίου Γερμανοῦ στρατιώτου. Παραλλήλως, ὑπό τῆς κομμουνιστικῆς προπαγάνδας ὁ δολοφονούμενος ἑλληνικός λαός ἐνεφανίζετο εἰς τόν ἐλεύθερον κόσμον ὡς ἀντιδρῶν κατά τῆς ἀπελευθερώσεως, οἱ δέ σφαγεῖς καί δολοφόνοι τοῦ ΚΚΕ, ὡς «ἥρωες καί ἐλευθερωταί»……. Ἐν τοσούτῳ, καί νέαι ἀποδείξεις περί τῶν προθέσεων τοῦ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ πρός δυναμικήν κατάληψιν τῶν Ἀθηνῶν συνεκεντροῦντο. Ἐξ ὅλης τῆς Στερεᾶς Ἑλλάδος, κατήρχοντο τμήματα τοῦ ΕΛΑΣ συγκεντρούμενα εἰς τήν Ἀττικήν, ἐνῷ ὁ Στρατιωτικός Ἀρχηγός τοῦ ΕΛΑΣ ὠργάνωνε πέριξ τῶν Ἀθηνῶν τήν κομμουνιστικήν «Ὁμάδα Μεραρχιῶν Στερεᾶς»………. Ἡ συνολική δύναμις τῶν ἐνόπλων κομμουνιστῶν πρός κατάληψιν τῆς πρωτευούσης ὑπελογίζετο εἰς 15000 ἄνδρας, ἐξ ὧν 6000 ἄνδρες τῆς «ΙΙ Κομμουνιστικῆς Μεραρχίας»».

7.          Σελ. 47: «…….. Κατά τήν αὐτήν περίοδον (δεύτερον δεκαπενθήμερον τοῦ μηνός Αὐγούστου 1944), ἐκ τῶν ὀργανώσεων ἀντιστάσεως, ἡ μέν ὀργάνωσις «Ἐθνικός Δημοκρατικός Ἑλληνικός Σύνδεσμος» (ΕΔΕΣ) διά τῶν Ἐθνικῶν Ὁμάδων Ἑλλήνων Ἀνταρτῶν (ΕΟΕΑ) ὑπό τόν Συνταγματάρχην τοῦ Πεζικοῦ Ζέρβαν Ναπολέοντα, εὑρίσκετο κλιμακωμένη εἰς Ἤπειρον, ἡ δέ τοῦ Ἐθνικοῦ Ἀπελευθερωτικοῦ Μετώπου (ΕΑΜ) διά τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαϊκοῦ Ἀπελευθερωτικοῦ Στρατοῦ (ΕΛΑΣ) ὑπό Στρατιωτικόν Διοικητήν τόν Συνταγματάρχην τοῦ Πεζικοῦ Σαράφην Στέφανον καί καπετάνιον τόν Ἄρην Βελουχιώτην, κατεῖχε σημαντικόν μέρος τῆς ὑπολοίπου Ἑλλάδος, ὡς καί τμῆμα τῆς Ἠπείρου. Ἐπιπροσθέτως, ὑπῆρχεν εἰς τήν Ἀνατολικήν Μακεδονίαν ἡ ὀργάνωσις Ἑλληνικός Στρατός Ἐθνικῆς Ἀπελευθερώσεως (ΕΣΕΑ) ὑπό τόν ὁπλαρχηγόν Ἀντών Τσαούς ( Ἀντώνιον Φωστερίδην), καί Στρατιωτικόν Διοικητήν τόν Συνταγματάρχην τοῦ Πυροβολικοῦ Ἀβδελάν Βασίλειον……….

8.          Σελ. 57-71: «…….. Ἡ ἀποχώρησις τῶν Γερμανῶν τήν 4ην Σεπτεμβρίου ἐκ Πύργου, πρώτης ἐκκενωθείσης πόλεως τῆς Πελοποννήσου, ἑωρτάσθη ὑπό τῶν κατοίκων διά πατριωτικῶν ἐκδηλώσεων, ἐνθουσιασμοῦ καί γενικοῦ σημαιοστολισμοῦ………Μετά τήν ἄρνησιν τοῦ Διοικητοῦ τοῦ Τάγματος Πύργου νά διαλύσῃ τό τάγμα του καί παραδώσῃ τόν ὁπλισμόν του, ἡ ἡγεσία τοῦ ΕΑΜ ἀπεφάσισεν ὅπως ἐνεργήσῃ βιαίως πρός κατάληψιν τῆς πόλεως………Ἡ πόλις τοῦ Πύργου περιῆλθεν ὁλοκληρωτικῶς εἰς χεῖρας τοῦ ΕΛΑΣ τάς ἀπογευματινάς ὥρας τῆς 9ης Σεπτεμβρίου. Οἱ κομμουνισταί προέβησαν ἀμέσως εἰς συλλήψεις καί ἐκτελέσεις τῶν πλέον σημαινόντων κατοίκων, ἐνῷ ἄλλους ἐξ αὐτῶν μετέφερον εἰς τό χωρίον Βαρβάσαινα καί ἐνέκλεισαν εἰς τό δημοτικόν σχολεῖον. Οἱ ἐκ τῶν συμπλοκῶν καί ἐκτελέσεων νεκροί, οἱ τραυματίαι καί οἱ συλληφθέντες ἀνῆλθον εἰς 525 ἰδιώτας καί στρατιωτικούς. Τήν 12ην Σεπτεμβρίου ἡ ἡγεσία τοῦ ΕΑΜ/ΚΚΕ συνεκρότησεν εἰς τήν πόλιν ἀνταρτοδικεῖον…… ἐνώπιον τοῦ ὁποίου παρέπεμψεν 180 ἐκ τῶν συλληφθέντων πολιτῶν, μέ τήν κατηγορίαν τῆς συνεργασίας μετά τῶν κατακτητῶν καί τοῦ Τάγματος Ἀσφαλείας. Διά παρωδίας δίκης, ἅπαντες κατεδικάσθησαν εἰς θάνατον, ἡ ποινή των ὅμως δέν ἐξετελέσθη, κατόπιν εἰδικῆς διαταγῆς τοῦ ἀρχηγείου ΕΛΑΣ Πελοποννήσου, πλήν τοῦ Προέδρου τοῦ Δικηγορικοῦ Συλλόγου Πύργου, ὁ ὁποῖος ἐφονεύθη ἰδιοχείρως πρό τῆς ἐνάρξεως τῆς δίκης ὑπό τοῦ ἐλασίτου Ἐπιλάρχου Κονδύλη Ἠλία, ὁ ὁποῖος ἐν συνεχείᾳ ἐφόνευσε τόν Νομοκτηνίατρον τῆς πόλεως, ἕνα τῶν ὑπαλλήλων τῆς Ἀγροτικῆς Τραπέζης καί δύο χωροφύλακας.

Καθ᾽ ὅν χρόνον τά τμήματα τοῦ ΕΛΑΣ ἐπετίθεντο πρός κατάληψιν τῆς πόλεως Πύργου, ἡ κομμουνιστική ἡγεσία τοῦ νομοῦ Μεσσηνίας, μετά τήν ἀποχώρησιν τῶν Γερμανῶν ἐκ τῆς πόλεως Καλαμῶν κατά τήν 6ην Σεπτεμβρίου, δι᾽ ἐπιστολῆς της ἠξίωσε παρά τοῦ Νομάρχου Περρωτῆ Δημητρίου τήν παράδοσιν τοῦ ὁπλισμοῦ τοῦ Τάγματος Ἀσφαλείας Καλαμῶν καί τόν περιορισμόν τῆς ἐκ 500 περίπου ἀνδρῶν δυνάμεως τούτου εἰς τούς στρατῶνας τῆς πόλεως καθώς καί τῆς ἐξ 150 ἀνδρῶν δυνάμεως Χωροφυλακῆς καί τήν παραπομπήν εἰς ἀνταρτοδικεῖον τῶν συνεργασθέντων μετά τῶν Γερμανῶν πολιτῶν. Ὁ Νομάρχης Μεσσηνίας καλέσας παρ᾽ αὐτῷ εἰς σύσκεψιν τόν Διοικητήν τοῦ Τάγματος Ἀσφαλείας Ἐπίλαρχον Χριστόπουλον Ἰωάννην καί τόν Διοικητήν Χωροφυλακῆς Ταγματάρχην Φραγκουδάκην Ἰωάννην, ἀφοῦ ἐξήτασαν τήν κατάστασιν, ἀπέρριψαν ὡς ἀπαραδέκτους τούς ὅρους τῆς ἡγεσίας τῶν κομμουνιστῶν καί ἀπεφάσισαν, ὅπως, ἐν περιπτώσει βιαίας ἐνεργείας κατά τῆς πόλεως, προβάλωσιν ἀντίστασιν. Κατόπιν τούτου, ἡ κομμουνιστική ἡγεσία διέταξεν, ὅπως καί εἰς τήν περίπτωσιν τῆς πόλεως Πύργου, τήν ἄμεσον καί ἀντί πάσης θυσίας κατάληψιν τῆς πόλεως καί ἐξόντωσιν τῶν ἀνδρῶν τοῦ Τάγματος Ἀσφαλείας καί τῆς Χωροφυλακῆς καθώς καί παντός ἀντιδρῶντος εἰς τούς πολιτικούς σκοπούς της………… Ἡ ὑπό τάς ἐκτεθείσας συνθήκας ἐγκαταληφθεῖσα πόλις περιῆλθεν ἀπό πρωΐας τῆς 10ης Σεπτεμβρίου ἐξ ὁλοκλήρου εἰς χεῖρας τοῦ ΕΛΑΣ καί τῶν κομμουνιστῶν. Ἀπό τῆς ἡμέρας ταύτης, τραγικά καί αἱματηρά γεγονότα ἤρχισαν διαδραματιζόμενα εἰς τήν πόλιν. Ἐγκλήματα, ἐκτελέσεις καί φρικιαστικαί βαρβαρότητες ἔλαβον χώραν πρός ἐξουθένωσιν, ἐκμηδένησιν καί καθυπόταξιν τῶν ἐθνικοφρόνων κατοίκων, μέ ἐμπνευστήν τόν ἐπί τούτῳ ὡς Ἀρχηγόν τοῦ ΕΛΑΣ Πελοποννήσου, ἀποσταλέντα ἐκ Στερεᾶς Ἑλλάδος, διά τήν δῆθεν ὀργάνωσιν τῶν ἀπελευθερουμένων πόλεων, καπετάνιον τοῦ «Γενικοῦ Στρατηγείου» τοῦ ΕΛΑΣ Ἄρην Βελουχιώτην, ὅστις διέταξεν, ὅπως πᾶς συλλαμβανόμενος ὁπλίτης τῶν Ταγμάτων Ἀσφαλείας καί τῆς Χωροφυλακῆς ἐκτελεῖται ἐπί τόπου. Ἐπίσης, ὅπως οἱ συλλαμβανόμενοι ἐθνικόφρονες πολῖται παραδίδωνται εἰς δημίους, εἰς τούς ὁποίους ἀνετέθη τό ἔργον τῆς ἐκτελέσεώς των. Τήν ἐπιλογήν τῶν ἐκλελεσθησομένων ἐθνικοφρόνων κατοίκων ἀνέλαβεν ἡ τοπική ἡγεσία τοῦ ΕΑΜ/ΚΚΕ. Ἡ μεγαλυτέρα σφαγή συλληφθέντων κατοίκων ἔλαβε χώραν εἰς τήν συνοικίαν Ράχη Καλαμῶν, ὅπου ἐσφάγησαν, κατά τήν 10ην Σεπτεμβρίου, περί τά 200 ἄτομα, πολλοί δέ ἄλλοι ἐκ τῶν σημαινόντων ἰδιωτῶν καί στρατιωτικῶν …….. συνελήφθησαν καί παρεπέμφθησαν εἰς ἀνταρτοδικεῖον.

Ἡ ἡγεσία τῶν κομμουνιστῶν, βεβαιωθεῖσα μετά τάς δύο πρώτας ἡμέρας, ὅτι ὁ ὡς ἄνω αὐθαίρετος καί ἀνεύθυνος τρόπος ἐκτελέσεως τῶν κατοίκων εἶχεν ἀποδώσει τό προσδοκώμενον ἀποτέλεσμα τῆς τρομοκρατήσεώς των, καί ἵνα τηρήσῃ τά προσχήματα, ὅτι συνεμορφοῦτο πρός τάς ὁδηγίας τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως περί ἀποφυγῆς ἀντεκδικήσεων καί ὅτι κατεδίκαζε τάς αὐτοδικίας καί ὡμότητας, διέταξε τήν διακοπήν τῶν ἐκτελέσεων καί διεκήρυξεν, ὅτι ὅσοι ἀντετάχθησαν κατά τοῦ λαϊκοῦ κινήματος τοῦ ΕΑΜ ἤ ἀντέδρασαν εἰς τήν ἐπικράτησίν του, θά ἔδιδον λόγον τῶν πράξεών των δικαζόμενοι ὑπό ἀνταρτοδικείων, τά ὁποῖα θά ἐλειτούργουν ἀμέσως. Τό πρῶτον συσταθέν ἀνταρτοδικεῖον ἤρχισε λειτουργοῦν τήν 12ην Σεπτεμβρίου μέ κατηγορουμένους τόν Δήμαρχον Καλαμῶν καί ἄλλα μέλη τῆς κοινωνίας Καλαμῶν. Τό ἀνταρτοδικεῖον ἐξέδωσε πλείστας εἰς θάνατον καταδίκας ἐθνικοφρόνων πολιτῶν, αἵτινες ἐξετελοῦντο ἄνευ ἀναβολῆς. Κατά τάς νύκτας αἱ ὁποῖαι ἐπηκολούθησαν, κατά δεκάδας ὡδηγοῦντο οἱ εἰς θάνατον καταδικαζόμενοι εἰς τό πεδίον βολῆς τῶν στρατώνων τῆς πόλεως, καθώς καί πολλά ἄτομα, ἄνευ προηγουμένης προσαγωγῆς εἰς δίκην, καί ἐξετελοῦντο. Ὅταν ἡ ἡγεσία τῶν κομμουνιστῶν ἐπείσθη, ὅτι καί ὁ ἐπίσημος οὗτος τρόπος τῶν ἐκτελέσεων εἶχεν ἀποδώσει τά ἐπιθυμητά ἀποτελέσματα, διεκήρυξεν, ὅτι ἡ τύχη τῶν ὐπολοίπων ἀντιδραστικῶν θά ἐκρίνετο ὐπό δικαστηρίων, τά ὁποῖα θά ἐλειτούργουν μετά τήν ἄφιξιν καί ἐγκατάστασιν τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως εἰς Ἀθήνας. Οἱ κατά τούς ἀνωτέρω τρόπους σφαγιασθέντες ἤ ἐκτελεσθέντες εἰς Καλάμας ἀνῆλθον, κατά τούς μετριωτέρους ὑπολογισμούς, εἰς 450 ἰδιώτας καί στρατιωτικούς.

Τήν ἐπίθεσιν κατά τῆς πόλεως Καλαμῶν ἐπηκολούθησεν ἡ ἐπίθεσις κατά τῆς κωμοπόλεως Μελιγαλᾶ…….. Ἐκ τῶν μεταφερθέντων εἰς τό χωρίον Νεοχώριον, ἐσφάγησαν 150, κατ᾽ ἀρέσκειαν. Εἰς τό χωρίον Μερώπη μετεφέρθησαν 27 ἐκ τῶν ἀξιωματικῶν τοῦ Τάγματος Ἀσφαλείας, πολλοί ἐκ τῶν ἀνδρῶν τούτου καί οἱ εἰς τήν κωμόπολιν Μελιγαλᾶ καταφυγόντες πρόκριτοι τῶν Καλαμῶν…… Ἅπαντες οἱ ἀνωτέρω, κατόπιν διαταγῆς τοῦ ἀρχηγοῦ τοῦ ΕΛΑΣ Πελοποννήσου Ἄρη Βελουχιώτη, ἀφοῦ ἐγυμνώθησαν, ὑπεβλήθησαν εἰς ἀνηλεές μαστίγωμα ἐπί παρουσίᾳ του καί ἐνώπιον τῆς ἀκολουθίας του. Ἐν συνεχείᾳ, ἐξετελέσθησαν ἅπαντες πλήν τοῦ Νομάρχου Καλαμῶν Περρωτῆ Δημητρίου καί τῶν μετ᾽ αὐτοῦ προκρίτων τῆς πόλεως. Τήν αὐτήν τύχην ὑπέστησαν καί οἱ περισσότεροι τῶν εἰ τά χωρία Σολάκιον καί Ἀνθοῦσα μεταφερθέντων. Ὁ ἀριθμός τῶν σφαγέντων εἰς τά δύο ταῦτα χωρία ἀνῆλθεν εἰς 200 ἄτομα.

Ἐκ τῶν εἰς τόν περίβολον τῆς ἀγορᾶς Μπεζεστένι συγκεντρωθέντων κατοίκων, ἀφέθησαν, κατόπιν διαλογῆς ὑπό ἐπιτροπῆς ἐκ κομμουνιστῶν, ἐλεύθεροι μερικαί ἑκατοντάδες γυναικοπαίδων, πλήν κατά τήν ἀπομάκρυνσίν των πρός ἐπιστροφήν εἰς τάς οἰκίας των, ἐπυροβολήθησαν ἐκ τῶν ὄπισθεν καί ἀριθμός τούτων ἐφονεύθη. Τήν ἀπόλυσιν τῶν συγκεντρωθέντων γυναικοπαίδων ἐπηκολούθησεν ἡ εἴσοδος εἰς Μπεζεστένι τοῦ Ἄρη Βελουχιώτη μετά τῆς συνοδείας τῶν σωματοφυλάκων του, ἀφιχθέντος ἐκ Μερώπης, ὅστις ὡς ἀντίκρυσε τό πλῆθος τῶν συγκεντρωμένων καί ὅτι ἀνήρχοντο εἰς 2000 περίπου, ἐξωργίσθη καί διέταξε τήν ἐκκαθάρισίν των διά σφαγῆς. Τοσοῦτος ὑπῆρξεν ὁ ἀριθμός τῶν σφαγιασθέντων καί τοιοῦτο ἀποτρόπαιον τό θέαμα, ὥστε τήν ἑπομένην ἡ τοπική ἡγεσία τῶν κομμουνιστῶν Μελιγαλᾶ διέταξε τήν περισυλλογήν καί ταφήν τῶν εἰ τήν ἀγοράν καί τάς ὁδούς τῆς κωμοπόλεως πτωμάτων…………Παρά τόν μέγα ἀριθμόν τῶν εἰς τήν ἀγοράν Μπεζεστένι τῆς κωμοπόλεως Μελιγαλᾶ ἐκτελεσθέντων, διεσώθη ἀρκετός ἀριθμός ἐθνικοφρόνων κατοίκων. Τούτους, ἡ κομμουνιστική ἡγεσία τῆς κωμοπόλεως ἀπεφάσισε νά ἐκτελέσῃ ὁμαδικῶς. Πρός τοῦτο συνεκρότησε ἐκτελεστικά ἀποσπάσματα, τά ὁποῖα ὁδηγοῦντα τούς κρατουμένους καθ᾽ ὁμάδας, ἐξετέλουν εἰς τήν θέσιν «Πηγάδα», ἀπέχουσαν περί τά δύο χιλιόμετρα τῆς κωμοπόλεως. Ἡ «Πηγάδα» ἀπετέλει εἶδος φρέατος καί εἶχεν ἀνορυχθῆ διά τήν ὕδρευσιν τῆς κωμοπόλεως. Ἐντός αὐτῆς ὑπελογίσθη ὅτι ἐρρίφθησαν ἄνω τῶν 2000 πτωμάτων ἐκτελεσθέντων κατοίκων. Κατά τούς μετριωτέρους ὑπολογισμούς, ἐντός τοῦ Μελιγαλᾶ καί εἰς τήν Πηγάδα ἐξετελέσθησαν ἤ ἐσφάγησαν ἄνω τῶν 3500 ἀτόμων, μή συμπεριλαμβανομένων τῶν μεταφερθέντων καί ἐκτελεσθέντων εἰς τά παρακείμενα χωρία.

Ἡ ἡγεσία τοῦ ΚΚΕ Μεσσηνίας ἐφαρμόζουσα πρόγραμμα ἐξοντώσεως παντός ἀντιφρονοῦντος καί συγχρόνως ἐκμηδενίσεως τοῦ ἠθικοῦ τῶν ὑπολοίπων, ἀπεφάσισεν ὅπως οἱ μεταφερθέντες εἰς τό χωρίον Μερώπη καί μή ἐκτελεσθέντες πρόκριτοι τῆς πόλεως Καλαμῶν, ὁδηγηθῶσιν εἰς Καλάμας καί ἐκτελεσθῶσιν εἰς τήν πόλιν ταύτην. Πρός συγκάλυψιν τοῦ προμελετημένου ἐγκλήματος, ἡ κομμουνιστική ἡγεσία τοῦ Νομοῦ προπαρεσκεύασε τήν κατάλληλον ἀτμόσφαιραν διά τῆς ἐξάψεως τῶν παθῶν τῶν ὁπαδῶν τοῦ ΚΚΕ τῆς πόλεως. Τήν πρωΐαν τῆς 17ης Σεπτεμβρίου, νεαρά μέλη τῆς ΕΠΟΝ Καλαμῶν καί κομμουνισταί ἤρχισαν περιερχόμενοι τήν πόλιν, καλοῦντες τούς κατοίκους διά τηλεβόων εἰς συγκέντρωσιν εἰς τήν πλατείαν τῶν «Φανοστατῶν». Τάς ἀπογευματινάς ὥρας, ἐνώπιον τοῦ συνηγμένου πλήθους, ὁπλισμένου διά ροπάλων, μαχαιρῶν, πελέκων καί σχοινίων, μετεφέρθησαν ἐκ Μερώπης δι᾽ αὐτοκινήτων ἡμίγυμνοι καί ἀνυπόδητοι οἱ πρόκριτοι Καλαμῶν. Τούτους, ἡ ἡγεσία τοῦ ΚΚΕ ἀπεβίβασε παρά τόν σιδηροδρομικόν σταθμόν τῆς πόλεως, εἰς ἀπόστασιν ἑκατοντάδος μέτρων ἀπό τῆς πλατείας τῶν «Φανοστατῶν». Ἐκεῖθεν. ὑπό συνοδείαν, ὡδηγήθησαν πεζοί, ὑπό τάς ἀποδοκιμασίας καί τούς προπηλακισμούς τοῦ ὄχλου, εἰς τήν πλατείαν τῶν «Φανοστατῶν». Εἰς τήν πλατείαν, μεταξύ τῶν συγκεντρωθέντων κατοίκων, εἶχον ἐγκαίρως τοποθετηθῇ ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι προωρίζοντο νά λάβωσι μέρος εἰς τό προπαρασκευασθέν ἔγκλημα, ἐνῷ οἱ ἡγέται τῶν κομμουνιστῶν εἶχον καταλάβῃ θέσεις εἰς τούς ἐξώστας τῶν πέριξ οἰκιῶν διά νά παρακολουθήσωσι τήν ἐκτέλεσιν. Ἡ συνοδεία μετά τῶν προκρίτων ἔφθασεν εἰς τήν πλατείαν τήν 17.00 ὥραν. Ἀμέσως, τό ἐγκάθετον πλῆθος ἐξέσπασεν εἰς διαμονιώδεις κραυγάς «θάνατος στούς προδότες». Ἐν συνεχείᾳ, τό πλῆθος τοῦτο ἐκινήθη κατά τῶν μεταφερομένων προκρίτων καί ἤρξατο πλῆττον αὐτούς καί ρίπτον ἐναντίον των διάφορα ἀντικείμενα, ἡμιγύμνους δέ καί ἀνυποδήτους, ὡς ἦσαν, ἔφερεν αὐτούς εἰς τό μέσον τῆς πλατείας. Εἰς τό σημεῖον τοῦτο, παρελήφθησαν ὑπό τῶν ἐγκαθέτων δημίων καί ὑπό τούς ἀλλαλαγμούς τοῦ ὄχλου ἤρξαντο οὗτοι τοῦ ἀπαγχονισμοῦ των ἀπό τοῦ κεντρικοῦ φανοστάτου τῆς πλατείας. Πρῶτον ἀπηγχόνισαν διά σύρματος τόν Διοικητήν Χωροφυλακῆς Ταγματάρχην Φραγκουδάκην Ἰωάννην μέ ἐξωρυγμένους τούς ὀφθαλμούς καί κατάγματα εἰς τούς πόδας καί χεῖρας. Ἀκολούθως καί πέριξ τούτου ἀπηγχόνισαν τόν Νομάρχην Περρωτήν Δημήτριον, τόν Εἰσαγγελέα Γαλόπουλον Ἀλέξανδρον, τόν Διοικητήν τοῦ Τάγματος Ἀσφαλείας Καλαμῶν Ταγματάρχην Χριστοφίλου Ἰωάννην καί ἅπαντας τούς λοιπούς, ἀνερχομένους ἐν συνόλῳ εἰς 14, ἀφοῦ προηγουμένως ὑπέβαλον τούτους είς διάφορα βασανιστήρια. Τά πτώματα τούτων ἀφέθησαν αἰωρούμενα ἐπί διήμερον μεθ᾽ ὅ μετεφέρθησαν καί ἀπερρίφθησαν εἰς ἄγνωστον χῶρον. Ἐν συνεχείᾳ τοῦ ἀπαγχονισμοῦ τῶν προκρίτων Καλαμῶν εἰσῆλθεν ἔφιππος εἰς τήν πόλιν, προερχόμενος ἐκ Μελιγαλᾶ, ὁ Ἀρχηγός τοῦ ΕΛΑΣ Πελοποννήσου Ἄρης Βελουχιώτης ἀκολουθούμενος ὑπό τοῦ ἐπιτελείου του καί τοῦ Ἀγγλοεβραίου Ταγματάρχου Οὐίλκυ, συνδέσμου τῶν Βρεττανῶν παρ᾽ αὐτῷ. Ὁ Ἀρχηγός τοῦ ΕΛΑΣ ἀπό τοῦ ἐξώστου οἰκίας τῆς πλατείας ἐχαιρέτησε τούς συνηγμένους καί ἐξεφώνησε λόγον ἐξάρας τήν «ἀπελευθέρωση» τῶν Καλαμῶν. Τοῦτον διεδέχθη ὁ Βρεττανός Ταγματάρχης, ὅστις διεκήρυξεν, ὅτι ἡ «Διασυμμαχική Ἐπιτροπή» ἦτο ὐπερήφανος, διότι εἰσήρχετο εἰς τήν μεγάλην πόλιν τῶν Καλαμῶν, ἡ ὁποία «ἀπηλευθερώθη ἀπό τούς Γερμανούς καί τούς ἐντοπίους φασίστας»…..

Μετά τάς ὑπό τοῦ ΕΛΑΣ καί τῶν κομμουνιστῶν σφαγάς τῆς κωμοπόλεως Μελιγαλᾶ καί τάς ἐκτελέσεις τῆς πόλεως Καλαμῶν, δυνάμεις τοῦ 8ου καί 9ου «Συνταγμάτων», ἐνισχυθεῖσαι καί διά τοῦ ἀφιχθέντος 11ου «Συντάγματος», ἑνός «Ἀνεξαρτήτου Τάγματος» ἐξ Ὀλυμπίας καί δυνάμεων τοῦ ἐφεδρικοῦ ΕΛΑΣ, ἐκινήθησαν πρός κατάληψιν τῆς πόλεως Γαργαλιάνων. Τά τμήματα τοῦ ΕΛΑΣ ἠκολούθησαν πολλά μέλη τῶν κομμουνιστικῶν ὀργανώσεων Μεσσηνίας……… Ἅμα τῇ ἀποχωρήσει τοῦ Τάγματος Ἀσφαλείας Γαργαλιάνων τά τμήματα τοῦ ΕΛΑΣ εἰσήλασαν εἰς τήν κωμόπολιν καί οἱ ἄνδρες τούτου ἤρχισαν τήν σφαγήν τῶν κατοίκων, ἄνευ οὐδεμιᾶς διακρίσεως. Ἕτερα ἔξαλλα στίφη κομμουνιστῶν, ἐκχυθέντα καί ταῦτα ἐντός τῆς κωμοπόλεως, παρέδωσαν αὐτήν εἰς τάς φλόγας, τήν λεηλασίαν καί τάς ἀνευθύνους ἐκτελέσεις ἐθνικοφρόνων κατοίκων. Οἱ μή σφαγέντες ἤ μή ἐκτελεσθέντες ἐθνικόφρονες κάτοικοι, συλληφθέντες, ὡδηγήθησαν εἰς προχείρους χώρους συγκεντρώσεως, ὅπου ἐσφάγησαν ἐν συνεχείᾳ καί οὗτοι, ἤ ἐτυφεκίσθησαν. Εἰς 700 περίπου ὑπελογίσθησαν τά θύματα τῆς κομμουνιστικῆς θηριωδίας καί εἰς 200 αἱ πυρποληθεῖσαι οἰκίαι.

………… Ὁ Ἀρχηγός τοῦ ΕΛΑΣ Πελοποννήσου Ἄρης Βελουχιώτης μετά τήν ἐκκένωσιν τῆς Τριπόλεως καί τήν ἔναρξιν ἀποχωρήσεως τῶν Γερμανῶν ἐκ Πατρῶν, ἔδωσεν ἀμέσως τό σύνθημα τῆς συντριβῆς τῶν ταγμάτων τῶν πόλεων τούτων…… Ἐν συνεχείᾳ, καί εἰς πρώτην σειράν ἐπείγοντος, διετάχθη ἡ ἐξουδετέρωσις τῆς ἐνόπλου φρουρᾶς τοῦ χωρίου Ἀχλαδόκαμπος ἀποτελουμένης ἐκ λόχου τῶν Ταγμάτων Ἀσφαλείας Τριπόλεως, δυνάμεως 148 ἀνδρῶν, καί τήν τιμωρίαν τῶν κατοίκων τοῦ χωρίου διά τόν ἐπιδειχθέντα κατά τήν διάρκειαν τῆς κατοχῆς ἄκρατον ἐθνικισμόν των……….. Μετά ἑξάωρον σκληρόν ἀγῶνα, ἡ φρουρά τοῦ χωρίου, ἀφοῦ ἐπάλαισε κατά πολλαπλασίων δυνάμεων καί ὑπερτέρων μέσων τῶν ἐπιτιθεμένων ἐλασιτῶν, ἐκάμφθη καί οἱ ἐλασίται εἰσήλασαν εἰς τό χωρίον ἐκ τῆς βορείας παρυφῆς τούτου, ἐπιδοθέντες ἀμέσως εἰς ἀγρίαν σφαγήν τῶν κατοίκων ἀδιακρίτως φύλου καί ἡλικίας. Πεντήκοντα πέντε κάτοικοι ἐσφάγησαν ἐπί τόπου, ἕτεροι δέ 72, συλληφθέντες, ὡδηγήθησαν εἰς τό χωρίον Βυτίνα ἔνθα κατεδικάσθησαν εἰς θάνατον καί ἐξετελέσθησαν ἀμέσως παρά τοῦ συνεχῶς συνεδριάζοντος αὐτόθι ἀνταρτοδικείου. Ἐκ τῆς δυνάμεως τοῦ Λόχου Ἀσφαλέιας, ὅσοι δέν ἐφονεύθησαν κατά τήν προσβολήν τοῦ χωρίου, ἐξετελέσθησαν, πλήν 13 ἐξ αὐτῶν, οἵτινες, μετά τοῦ Διοικητοῦ τοῦ Λόχου κατώρθωσαν νά διαφύγωσι καί διασωθῶσι.

…………Εἰς ἁπάσας τάς ἐκκενουμένας ὑπό τῶν Γερμανῶν καί καταλαμβανομένας ὑπό τοῦ ΕΛΑΣ πόλεις, ἡ ἡγεσία τοῦ ΕΑΜ προέβη ἀμέσως εἰς κατάργησιν τῶν κρατικῶν ἀρχῶν, ἐγκαταστήσασα ἀρχάς κομμουνιστικῆς ἰδεολογίας, καί εἰς ἀντικατάστασιν τῆς Χωροφυλακῆς διά τῆς Πολιτοφυλακῆς. Ταυτοχρόνως, ἔσπευσε διά παντός τρόπου καί προπαγανδιστικοῦ μέσου καί τοῦ Λονδινείου Ραδιοφώνου Μπί-Μπί-Σί νά ἀνακοινώσῃ τήν «ἀπελευθέρωσιν» τῶν πόλεων ὑπό τμημάτων τοῦ ΕΛΑΣ, τήν ἐκδίωξιν τῶν Γερμανῶν ἤ τῶν «μοναρχοφασιστῶν» καί προδοτικῶν Ταγμάτων Ἀσφαλείας, ἀποφεύγουσα χαρακτηριστικῶς πᾶσαν μετά τῶν ἀποχωρούντων γερμανικῶν τμημάτων σύγκρουσιν, ἐνδιαφερομένη ἀποκλειστικῶς καί μόνον μέ τήν κατάληψιν τῶν πόλεων καί τῆς ἐξουσίας».

9.          Σελ. 72-75: «……… Κατά τήν ἰδίαν χρονικήν περίοδον ἐλάμβανον χώραν εἰς Ἤπειρον αἱματηραί συγκρούσεις, μεταξύ τμημάτων τῆς ὀργανώσεως ΕΔΕΣ καί τῶν ἀποσυρομένων ἐκ Νοτίου Ἠπείρου πρός Ἰωάννινα γερμανικῶν στρατευμάτων……. Ἀπό τῆς 22ας Σεπτεμβρίου ἡ Χ «Μεραρχία» τῶν ΕΟΕΑ ἀνέλαβε γενικήν ἐπίθεσιν πρός ἐκδίωξιν τῶν Γερμανῶν, καταλαβοῦσα αὐθημερόν τήν πόλιν Φιλιάτες καί τήν μεθεπομένην, κατόπιν σκληροῦ ἀγῶνος, τήν Ἡγουμενίτσαν, ἔνθα τά γερμανικά στρατεύματα ἔσχον ἀπωλείας ἀνελθούσας εἰς 32 νεκρούς καί 119 αἰχμαλώτους. Ἐπηκολούθησεν ἡ κατάληψις τῶν πόλεων Ἄρτης, Φιλιππιάδος καί Πρεβέζης. Τήν 8ην Ὀκτωβρίου τμήματα τῶν ΕΟΕΑ ἀπεβιβάσθησαν εἰς τήν ἐκκενωθεῖσαν νῆσον Κέρκυραν, ἐνῷ τά περί τήν πεδιάδα τῶν Ἰωαννίνων συγκεντρωμένα τμήματα, συνεχίζοντα τούς ἀγῶνας, εἰσῆλθον τήν 15ην Ὀκτωβρίου εἰς τήν ὑπό τῶν Γερμανῶν ἐκκενωθεῖσαν πόλιν τῶν Ἰωαννίνων. Κατά τήν αὐτήν χρονικήν περίοδον, τά τοπικά τμήματα τοῦ ΕΛΑΣ οὐδόλως παρηνώχλησαν τά συμπτυσσόμενα γερμανικά στρατεύματα, ἀντιθέτως δέ κατ᾽ ἐπανάληψιν ἐπετέθησαν κατά τῶν ΕΟΕΑ εἰς Πρέβεζαν, Λευκάδα καί τήν περιοχήν Καλαμᾶ ποταμοῦ. Ἐπί πλέον, παρημπόδισαν τά τμήματα τῶν ΕΟΕΑ, ὅπως συνεχίσωσι τήν καταδίωξιν τῶν Γερμανῶν ἐντός τῆς Βορείου Ἠπείρου, παρεμβληθέντα δι᾽ ἰσχυρῶν δυνάμεων ἐν συνεργασίᾳ μετά ἀλβανικῶν ἀνταρτικῶν τμημάτων………… Γενικώτερον, τά ἀποτελέσματα ἐκ …….τῆς δράσεως τῶν ἑλληνικῶν ἀνταρτικῶν ὁμάδων ……… διατυποῦνται εἰς τήν μελέτην τοῦ Ἀμερικανοῦ D.M. Condit, συνεργαζομένου μετά τοῦ Ὑπουργείου Στρατιωτικῶν τῶν ΗΠΑ: «……..Ἐν τῷ συνόλῳ τῆς ἀναπτυχθείσης δραστηριότητος ὑπό τῶν ἀνταρτῶν, αἱ μέν ἀνταρτικαί ὁμάδες τῶν ΕΟΕΑ ἐν στενῇ συνεργασία μετά τῶν Βρεττανῶν συνῆψαν σκληρούς καί αἱματηρούς ἀγῶνας μετά τῶν Γερμανῶν εἰς Ἤπειρον, αἱ δέ ἀνταρτικαί ὁμάδες τοῦ ΕΛΑΣ περιωρίσθησαν εἰς παρεμπόδισιν τῶν μεταφορῶν διά τῶν ὁδῶν καί σιδηροδρόμων, ἐνεργήσασαι διαφόρους δολιοφθοράς καί καταστροφάς εἰς τό ὁδικόν καί σιδηροδρομικόν δίκτυον καί ἀνατινάξεις γεφυρῶν, καί τοῦτο πρός τόν σκοπόν, ὅπως περιέλθῃ εἰς χεῖρας των πολεμικόν ὑλικόν τῶν Γερμανῶν. Καίτοι εἶχον ἰσχυράς δυνάμεις, δέν διεκινδύνευσαν τήν ἐμπλοκήν των εἰς μάχας, ἵνα διατηρήσωσι ταύτας ἀθίκτους διά τήν ἐπίτευξιν τῶν μελλοντικῶν πολιτικῶν των σκοπῶν».

Τἀ ἀνωτέρω ἐπιβεβαιοῦνται καί ἀπό τό σημαῖνον στέλεχος τοῦ ΚΚΕ, τόν σύντροφον Καραγεώργην Κωνστ., ὁ ὁποῖος εἰς ἐπιστολήν του ἀπευθυνθεῖσαν τήν 18ην Μαρτίου 1948  πρός τόν Ἀρχηγόν τοῦ ΚΚΕ νικ. Ζαχαριάδην ἀναγράφει τά κάτωθι διά τόν ΕΛΑΣ:

«Κατά πρῶτο λόγο, σά γενική τακτική (εἴχαμε) νά ὑποχωροῦμε μπροστά στόν προελαύνοντα ἐχθρό (τούς Γερμανούς) μή λυπούμενοι τό ἔδαφος πού χάνουμε. Νά διατηρήσουμε τίς δυνάμεις μας ἀκέραιες γιά τούς μελλοντικούς σκοπούς μας. Ἔτσι μοῦ τήν διατύπωσε (τήν κομματική γραμμή) ὁ Σιάντος. Ἀλλά καί σά νοοτροπία: στρατιωτικοποίηση τοῦ ΕΛΑΣ πάνω στό παληό γραφειοκρατικό καραβανάδικο πνεῦμα, ραχάτι, καλοπέραση, πολιτικολογία καί πολιτικούς συμβιβασμούς στήν οὐσία μέ τόν καταχτητή….. Γενειάδα, χατζάρι, σαδισμός, αὐθαιρεσία, διαφθορά. Συχνά θεωροῦνται παλληκαριά ἡ ἀπείθεια καί ἡ ἀπολίτιστη τρομοκρατική αἱμοβορία….».

Οὐσιαστικῶς, ὁ κύριος ὄγκος τοῦ ΕΛΑΣ  ἐπεδόθη εἰς τό ἔργον τῆς καταλήψεως τῶν πόλεων μετά τήν ἐκκένωσιν τούτων ὑπό τῶν Γερμανῶν, ἐμφανιζόμενος ὡς ἐλευθερωτής τούτων, ὅπου προέβη εἰς φρικτά ἔγκλήματα κατά τῶν πολιτικῶν ἀντιπάλων του καί τῶν ἐθνικοφρόνων κατοίκων, ἰδίᾳ εἰς Καλάμας, Πύργον, Μελιγαλᾶ, Γαργαλιάνους καί Ἀχλαδόκαμπον».

10.       Σελ. 87-89: «………. Παραλλήλως πρός τήν ἔναρξιν τῆς ἐξ Ἑλλάδος ἀποχωρήσεως τῶν γερμανικῶν στρατευμάτων, οἱ Βούλγαροι προέβησαν καί οὗτοι εἰς σύμπτυξιν τῶν δυνάμεών των…… Κατά τήν περίοδον ταύτην, λόγῳ τῆς συνεχιζομένης ἀποχωρήσεως τῶν Γερμανῶν ἐξ Ἑλλάδος καί τῆς κηρύξεως κατά τήν 7ην Σεπτεμβρίου τοῦ πολέμου ὑπό τῆς Βουλγαρίας ἐναντίον τῆς Γερμανίας καί τῆς ἐν συνεχείᾳ μετά διήμερον διακοπῆς τῶν δῆθεν ἐχθροπραξιῶν μετά τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως, τά βόρεια σύνορα τῆς Ἑλλάδος κατέστησαν τό νότιον ὅριον τοῦ Βαλκανικοῦ θεάτρου ἐπιχειρήσεων τοῦ σοβιετικοῦ στρατοῦ καί εἰς τρία τουλάχιστον σημεῖα εἶχον παραβιασθῆ. Διά τῶν ἀλβανικῶν συνόρων ὑπῆρχεν ἤδη ἐπικοινωνία ἑκατέρωθεν καί μία μονάς Ἀλβανῶν «παρτιζάνων» εἶχε τεθῆ ὑπό τάς διαταγάς τοῦ ΕΛΑΣ εἰς ἔνδειξιν τῶν ὑφισταμένων μεταξύ των φιλικῶν σχέσεων. Ἑκατέρωθεν τῶν γιουγκοσλαυϊκῶν συνόρων ὑπῆρχε δύναμις τοῦ ΣΝΟΦ ὑπό τόν Γκότσεφ. Ὅσον ἀφορᾶ τήν κατάστασιν εἰς τά ἑλληνοβουλγαρικά σύνορα, αὕτη, ἀφ᾽ ἧς ἐν μιᾷ νυκτί ὁ βουλγαρικός στρατός διά τῆς κηρύξεως τοῦ πολέμου ἐναντίον τῆς Γερμανίας μετεμορφώθη ἀπό δυνάμεως γερμανικῆς κατοχῆς εἰς τοιαύτην τοῦ Ἐρυθροῦ Στρατοῦ μαχομένη κατά τῆς Γερμανίας, ἡγέρθη τό πρόβλημα τῶν βουλγαρικῶν στρατευμάτων τῶν εὑρισκομένων ἐν Ἀνατολικῇ Μακεδονίᾳ καί Δυτικῇ Θράκῃ. Αἱ περιοχαί αὗται εὑρίσκοντο ἐντός τοῦ θεάτρου ἐπιχειρήσεων τοῦ σοβιετικοῦ στρατοῦ ὑπό τάς διαταγάς τοῦ ὁποίου διετείνοντο οἱ Βουλγαροι ὅτι εἶχον ὑπαχθῆ. Ἡ φυσική λύσις τῆς καταστάσεως ἦτο ἡ ἄμεσος ἀποχώρησις τούτων. Οἱ Βούλγαροι ὅμως ἐπεκαλέσθησαν στρατιωτικούς καί πολιτικούς λόγους διά νά παρατείνωσι τήν παραμονήν των……. Πρός ἐξάσκησιν πιέσεως ἐπί τῶν Βουλγάρων διά τήν ἐκκένωσιν καί τῶν ὑπολοίπων ἐδαφῶν τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας καί τῆς Θράκης ἀνελήφθη προσπάθεια ὑπό τῆς ἐθνικῆς ὀργανώσεως ΕΣΕΑ………… Ἐνῷ ἡ ὀργάνωσις ΕΣΕΑ ἐνήργει διά τήν ταχυτέραν ἐκκένωσιν καί ἀπομάκρυνσιν τῶν Βουλγάρων ἐκ τῶν κατεχομένων ὑπ᾽ αὐτῶν ἐδαφῶν, ἡ ὀργάνωσις ΕΑΜ ἐνήργει διά τήν κατάληψιν τῶν πόλεων ὑπό τοῦ ΕΛΑΣ μέ τήν συνδρομήν τῶν Βουλγάρων».

11.       Σελ. 92- 98: « Τήν 23ην Ὀκτωβρίου 1944, πέντε ἡμέρας μετά τήν ἐξ Ἰταλίας ἄφιξιν καί ἐγκατάστασιν εἰς Ἀθήνας τῆς Κυβερνήσεως, ἔλαβε χώραν, ἐν συννενοήσει μετά τῶν Βρεττανῶν, ἀνασχηματισμός ταύτης ὑπό τήν προεδρίαν ἐκ νέου τοῦ Γεωργίου Παπανδρέου. Ἡ νέα Κυβέρνησις ἐσχηματίσθη διά τῆς εἰσόδου εἰς αὐτήν ἀντιπροσώπων ἐξ ὅλων τῶν κομμάτων. Ἡ κατάστασις τήν ὁποίαν ἀντιμετώπισεν ἡ Κυβέρνησις ἀπό πάσης ἀπόψεως ἦτο τραγική, ὀφειλομένη εἰς τήν τετραετῆ περίπου ἐχθρικήν κατοχήν, τάς ὐπό τῶν ἀποχωρούντων Γερμανῶν προξενηθείσας κατά τήν τελευταίαν στιγμήν καταστροφάς καί τῆς ἐγκληματικῆς δράσεως τῶν κομμουνιστῶν……… Ἡ ἀφιχθεῖσα Ἑλληνική Κυβέρνησις εὗρεν ὑπάρχουσαν μίαν στυγνήν πραγματικότητα, τήν κυριαρχίαν τοῦ ΕΑΜ-ΚΚΕ, μέ τήν βίαν, εἰς ὁλόκληρον σχεδόν τήν χώραν. Ἐκτός τοῦ ΕΑΜ-ΚΚΕ, τά ὁποῖα ἦσαν ἱκανά νά κινητοποιοῦν τάς μάζας τοῦ λαοῦ, ὑπῆρχε καί ὁ ΕΛΑΣ, διακρινόμενος εἰς τακτικόν καί ἐφεδρικόν. Ὁ τακτικός ΕΛΑΣ περιελάμβανε μονάδας ἀποτελουμένας ἀπό μονίμως στρατευμένους. Ὁ ἐφεδρικός ΕΛΑΣ περιελάμβανε ὅσους ἐκαλοῦντο, εἴτε πρός συμπλήρωσιν τῶν κενῶν τῶν μονάδων τοῦ τακτικοῦ ΕΛΑΣ, εἴτε διά τήν συγκρότησιν νέων μονάδων, ἐφ᾽ ὅσον παρίστατο ἀνάγκη. Παρά τόν ΕΛΑΣ ὑπῆρχεν ἡ ΕΤΑ (Ἐπιμελητεία τοῦ Ἀντάρτη). Ἀνάλογος πρός τήν ὀργάνωσιν τοῦ ΕΛΑΣ ἦτο ἡ ὀργάνωσις τοῦ ΕΛΑΝ (Ἑλληνικόν Λαϊκόν Ἀπελευθερωτικόν Ναυτικόν). Ἐπίσης, ὑπῆρχεν ἡ ΕΠ (Ἐθνική Πολιτοφυλακή), τῆς ὁποίας σκοπός ἦτο ἡ ἀντικατάστασις τῆς Ἀστυνομίας καί Χωροφυλακῆς. Ὄπισθεν τῆς ΕΠ εὑρίσκετο ἡ ΟΠΛΑ (Ὀργάνωσις Προστασίας Λαϊκοῦ Ἀγῶνος), ἡ ὁποία δέν εἶχεν ἐπίσημον ἐξάρτησιν ἀπό τό ΕΑΜ, ἀλλ᾽ ὑπήγετο ἀπ᾽ εὐθείας εἰς τό ΚΚΕ καί ἡ ὁποία ἦτο ἡ ἀστυνομία τῆς ἀστυνομίας, ἐπιφορτισμένη μέ τήν ἐκτέλεσιν τῶν ἀπολύτως ἐμπιστευτικῶν ἐντολῶν. Ἡ διοίκησις καί ἡ τοπική αὐτοδιοίκησις, ὅπου εἶχεν ἐπικρατήσει τό ΕΑΜ, ἐνεφανίζετο ὑπό συγκεκριμένην μορφήν συμφώνως πρός τάς ἀποφάσεις τῆς ΠΕΕΑ. Τό αὐτό συνέβαινε καί μέ τήν δικαιοσύνην. Τά εἰρηνοδικεῖα εἶχον ἀντικατασταθῆ ἀπό τά λαϊκά δικαστήρια. Ὑπό τάς συνθήκας αὐτάς, ὁ ἐμφανιζόμενος ὡς ἐθνικός ἀγών τοῦ ΕΑΜ, ὅπου ἀπεχώρουν οἱ Γερμανοί, ἐπραγματοποίει μίαν ἐπανάστασιν ἡ ὁποία εὑρίσκετο ὑπό τήν ἐξάρτησιν τῆς νέας αὐτῆς μορφῆς τοῦ κράτους ἀπό καθαρῶς κομμουνιστικήν δικτατορίαν, καί ἀνῆκεν εἰς τήν διάκρισιν καί ἀπόφασιν τοῦ πολιτικοῦ γραφείου τοῦ ΚΚΕ καί ἐκείνων οἱ ὁποῖοι καθωδήγουν αὐτό.

…………. Κατά τό διάστημα τοῦτο, ἡ ἀναρχική κίνησις εἰς τάς Ἀθήνας καί τάς ἀπελευθερωθείσας πόλεις τῆς Ἑλλάδος συνεχίσθη ἐντατικῶς. Εἰς τάς ἀκραίας συνοικίας τῶν Ἀθηνῶν, τήν Καισαριανήν, τά Πετράλωνα, τόν Κολωνόν καί τούς συνοικισμούς Περιστερίου τῶν Ἀθηνῶν καί Κοκκινιᾶς τοῦ Πειραιῶς, ὠργανοῦντο καθημερινῶς συγκεντρώσεις καί οἱ μετέχοντες τούτων κατήρχοντο εἰς τό κέντρον τῆς πόλεως παρελαύνοντες μέ κομμουνιστικά συνθήματα. Οἱ ἄνδρες τῆς «Πολιτοφυλακῆς» τοῦ ΕΑΜ, μεταξύ τῶν ὁποίων πολλοί ἐγκληματίαι καί οἱ ἐκτελεσταί τῆς ΟΠΛΑ, ἀνενόχλητοι περιήρχοντο ἔνοπλοι τάς ὁδούς τῶν Ἀθηνῶν καί συνελάμβανον ἐθνικόφρονας πολίτας. Ὁ ἡμερήσιος τύπος των ὠργίαζε μέ μεγάλην ἐμπάθειαν καί κακοήθη συκοφαντικήν ἀρθρογραφίαν κατά παντός μή ὁμοφρόνου των. Σκοτεινά ἐγκλήματα μέ θύματα Ἕλληνας πατριώτας ἐλάμβανον χώραν καθημερινῶς καί ἡ ζωή καί ἡ ἐλευθερία τοῦ πολίτου ἦσαν ἔρμαια εἰς τήν διάθεσιν τοῦ οἱουδήποτε κακοποιοῦ τῆς «Πολιτοφυλακῆς». Εἰς τήν περιοχήν Ἀττικῆς, ὁ ΕΛΑΣ, παρά τάς περί τοῦ ἀντιθέτου συμφωνίας καί διαταγάς, ἐνίσχυε τάς ἐνόπλους δυνάμεις του, ἐδημιούργει εἰς διάφορα σημεῖα ἀποθήκας πυρομαχικῶν, ἐγκαθίστατο ἀμυντικῶς εἰς τάς ἀθηναϊκάς συνοικίας καί ἀπέκλειε στενώτερον τήν πρωτεύουσαν. Φρουραί καί φυλάκια τοῦ ΕΛΑΣ, ἐγκατεστημένα εἰς τάς κυριωτέρας εἰσόδους τῶν Ἀθηνῶν, ἤλεγχον τήν εἴσοδον καί ἔξοδον τῶν πολιτῶν καί τήν μεταφοράν τροφίμων καί γενικῶς ὠργανοῦντο καί ἐγυμνάζοντο ὑπό τήν καθοδήγησιν ἀνωτάτων κομμουνιστικῶν στελεχῶν…….

Σύν τῇ παρελεύσει τῶν ἡμερῶν, τό ΕΑΜ καί τό ΚΚΕ καθίσταντο ἀπειλητικώτερα καί αἱ πρός τήν Κυβέρνησιν ἀξιώσεις των ἐπολλαπλασιάζοντο. Ἡ ἀσυδοσία τῶν ὀργάνων των, τόσον εἰς τάς Ἀθήνας, ὅσον καί εἰς τήν ὐπόλοιπον χώραν, ἦτο πλήρης καί ἡ ἀναρχία ἐξηπλοῦτο καί κατέκτα συνεχῶς ἔδαφος εἰς τήν κρατικήν μηχανήν……. Ἔνοπλοι πολιτοφύλακες καί γενειοφόροι ἐλασῖται περιεφέροντο προκλητικῶς καί ἐπιδεικτικῶς εἰς τάς ὁδούς τῶν Ἀθηνῶν καί οἱ τοῖχοι τῶν οἰκιῶν τῆς πρωτευούσης ἐρρυπαίνοντο καθ᾽ ἡμέραν δι᾽ ἐρυθρῶν συνθημάτων τῶν ὁπαδῶν τοῦ ΚΚΕ. Συνεργεῖα ἐπιγραφοποιῶν εἰργάζοντο νυχθημερόν διά νά προσδώσωσιν εἰς τήν πρωτεύουσαν τήν εἰκόνα δῆθεν πανηγυρικῆς ὄψεως διά τήν συντελεσθεῖσαν ἀπελευθέρωσίν της. Οἱ τηλεβόαι ἐκάλουν συνεχῶς τόν λαόν εἰς συγκεντρώσεις καί πομποδῶς διεκηρύσσετο, ὅτι ὁ λαός ἠκολούθει δῆθεν τούς κομμουνιστάς, ὅτι οὗτοι ἦσαν οἱ ἀπελευθερωταί καί ὅτι αὐτοί μόνον ἦσαν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἔδει νά κατευθύνωσι τήν πολιτικήν καί κοινωνικήν ζωήν τῆς χώρας……

12.       Σελ. 100-102: «……….. Καθώς ὁ Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως ἐπροχώρει εἰς τήν ἐφαρμογήν τοῦ σχεδίου ἀφοπλισμοῦ καί διαλύσεως τῶν διαφόρων ἀνταρτικῶν δυνάμεων, ὡς πρῶτον βῆμα διά τήν συγκρότησιν ἐθνικοῦ στρατοῦ, αἰφνιδίως ἀντιμετώπισε τήν ἀντίδρασιν τῶν κομμουνιστῶν, οἱ ὁποῖοι τήν ἑπομένην τῆς ὑπογραφῆς τοῦ σχεδίου τῆς συμφωνίας προέβαλον νέας ἀξιώσεις. Τό ΚΚΕ ἔχον πληροφορίας, ὅτι, ἐφ᾽ ὅσον οἱ Γερμανοί ἐξηκολούθουν ἀντιτασσόμενοι ἐπιτυχῶς εἰς τούς συμμάχους καί ὑφίστατο κίνδυνος διά τήν Σοβιετικήν Ἕνωσιν, καί δέν ἦτο εὐχερές εἰς αὐτήν νά προελάσῃ διά τῶν στρατευμάτων της πρός Νοτιοδυσμάς, οἱ δέ σύμμαχοι ἦτο ἐνδεχόμενον νά συνῆπτον χωριστήν εἰρήνην μέ τούς Γερμανούς, ἔκρινεν ὅτι δέν ἔπρεπε νά ἀφήσῃ νά ἀπωλεσθῆ ἡ μοναδική παρουσιαζομένη δι᾽ αὐτό εὐκαιρία διά τήν κατάληψιν τῆς ἀρχῆς πρό τοῦ ἀφοπλισμοῦ τοῦ ΕΛΑΣ καί τῆς δημιουργίας ἐθνικοῦ στρατοῦ. Διά τήν πλήρη ἐπικράτησίν του δέν ὑπελείπετο εἰ μή ἡ κυριαρχία του εἰς τήν πρωτεύουσαν, τόν Πειραιᾶ, τήν Ἤπειρον, ἥτις ἠλέγχετο ὑπό τοῦ ΕΔΕΣ, τάς ἐκκενωθείσας ὑπό τῶν Γερμανῶν καί καταληφθείσας ὑπό τοῦ Ἱεροῦ Λόχου νήσους τοῦ Αἰγαίου, τήν Κέρκυραν καί τήν Λευκάδα. Ἤδη ἀπό τοῦ τέλους Ὀκτωβρίου εἶχε καταληφθῆ πλήρως καί ἡ Θεσσαλονίκη διά τῆς ἐγκαταστάσεως εἰς αὐτην τοῦ Συνταγματάρχου Μπακιρτζῆ Εὐριπίδου μέ πολιτικόν ἐπίτροπον τόν καπετάνιον Μάρκον Βαφειάδην καί μέ ἀπόσπασιν παρ᾽ αὐτοῖς Βουλγαρικῆς Στρατιωτικῆς Ἀποστολῆς διά συνδέσμων Ἀξιωματικῶν. Μακροχρόνιος, ἐπίπονος καί συστηματική ἐργασία τοῦ ΚΚΕ καί τοῦ ΕΑΜ διά τῆς καπηλείας τοῦ ἐθνικοῦ φρονήματος τοῦ λαοῦ, τῆς δημιουργίας τοῦ ΕΛΑΣ ὡς στρατοῦ ἀντιστάσεως κατά τῶν κατακτητῶν, διά τήν κομμουνιστικήν ἡγεσίαν τοῦ ὁποίου ἡ ἀντίστασις ἦτο ἁπλοῦν πρόσχημα, καί ἡ διάλυσις τῶν λοιπῶν ἐθνικῶν ὀργανώσεων καί ὁμάδων, εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν δέ τῶν ἐνόπλων ἑλληνικῶν δυνάμεων διά τῆς διαβρωτικῆς προπαγάνδας, εἶχεν ἐπιτρέψει νά κυριαρχήσῃ ὁ ΕΛΑΣ εἰς ὁλόκληρον τήν ὑπόλοιπον χώραν καί εἶχον καταστρωθῆ καί τά σχέδια διά τήν βιαίαν κατάληψιν τῆς ἐξουσίας. Τοῦτο ἐπιβεβαιοῖ κατηγορηματικῶς τό σημαῖνον στέλεχος τοῦ κομμουνιστικοῦ κόμματος Β. Μπαρτζώκας, ὅστις εἰς τήν δημοσιευθεῖσαν μεταγενεστέρως μελέτην του «Ἡ πολιτική τῶν στελεχῶν τοῦ ΚΚΕ τά τελευταῖα δέκα χρόνια», ἐκθέτει ὅτι: «Τό Α´ Σῶμα Στρατοῦ τοῦ ΕΛΑΣ εἶχε ἐπεξεργασθῆ τό φθινόπωρο τοῦ 1943 καί τήν ἄνοιξη τοῦ 1944 τό σχέδιον διά τήν κατάληψιν τῆς ἐξουσίας» καί ὅτι «στή Κομματική Ὀργάνωση τῆς Αθήνας (ΚΟΑ) μπῆκε ἀπό τίς ἀρχές τοῦ Αὐγούστου 1944 πραχτικά τό ζήτημα τῆς ἐξουσίας καί δώσαμε ὅλα τά στελέχη τοῦ κόμματος στόν ΕΛΑΣ. Ἡ Ἐπιτροπή Πόλης ἀποφάσισε στίς ἀρχές τοῦ Σεπτέμβρη (1944) τήν ἔνοπλη ἐξέγερση».

………… Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω, ἡ ΚΕ τοῦ κόμματος εὐθύς ἀμέσως μετά τήν ὑπογραφήν τοῦ σχεδίου περί διαλύσεως τοῦ ΕΛΑΣ, ὑπερεκτιμῶσα τάς δυνατότητάς της εἰς τόν στρατιωτικόν τομέα καί κατεχομένη ὑπό τῆς βεβαιότητος ὅτι ὁ βρεττανικός παράγων θά παρέμενεν οὐδέτερος κατά τά πρῶτα τοὐλάχιστον στάδια τῆς στάσεως, ἀπεφάσισε, κατόπιν νεωτέρων σκέψεων, νά ὑπαναχωρήσῃ καί ἐγείρει ἐκ νέου τήν ἀξίωσιν διαλύσεως μετά τοῦ ΕΛΑΣ καί τῆς ΙΙΙ ΕΟΤ καί τοῦ Ἱεροῦ Λόχου, ἀποτελούντων σοβαρόν φραγμόν καί ἐμπόδιον εἰς τήν ἀκώλυτον ἐφαρμογήν τῶν σχεδίων της, πρίν εἶναι πολύ ἀργά. Συγχρόνως, πρός παραπλάνησιν τῆς Κυβερνήσεως, τοῦ λαοῦ καί τῶν Βρεττανῶν, ἐξαπέλυσεν εὐρυτάτην ἐκστρατείαν μέ κύριον σύνθημα τήν «ὁμαλή δημοκρατική ἐξέλιξη», ἐνῷ ἀπηύθυνε χαιρετισμόν πρός τά «γενναῖα τέκνα τῆς φιλελευθέρας καί συμμάχου Βρεττανίας», δίδουσα διαβεβαιώσεις διά τήν προσήλωσίν της εἰς τά δημοκρατικά ἰδεώδη καί μεθόδους.

………… Ὁ Πρόεδρος τῆς Κυβερνήσεως, πρό τῆς τοιαύτης μή ἀναμενομένης ἀποφάσεως τοῦ ΚΚΕ, ἀπέρριψε τό σχέδιον καί ἐδήλωσεν, ὅτι ἡ ἐνέργεια αὕτη ἀποτελεῖ πλήρη ὑπαναχώρησιν ἀπό τῶν ἀρχικῶς συμφωνηθέντων καί ὅτι ἡ Κυβέρνησις δέν ἦτο διατεθειμένη νά ἀποδεχθῆ τοῦτο. Κατόπιν τούτου, ἀπό τῆς ἡμέρας ταύτης, ὁλόκληρος ὁ μηχανισμός τοῦ ΚΚΕ ἐτέθη ἐν δράσει πρός συντονισμόν τῆς πολιτικῆς καί στρατιωτικῆς κινητοποιήσεως.

Μέχρι τῆς 30ῆς Νοεμβρίου οὐδεμία νεωτέρα ἐξέλιξις ἐσημειώθη σχετικῶς μέ τόν τρόπον διαλύσεως τῶν ἀνταρτικῶν δυνάμεων, ὁ δέ Πρωθυπουργός, διά δηλώσεών του γενομένων τήν ἰδίαν ἡμεραν, ὑπέμνησεν, ὅτι αἱ συμφωνίαι διά τήν διάλυσιν τῶν «ἀνταρτικῶν δυνάμεων» καί τῆς Πολιτοφυλακῆς τοῦ ΕΑΜ καί τήν ἀνάληψιν ὑπό τῆς Ἐθνοφυλακῆς τῆς ἀσφαλείας τῆς χώρας ἦσαν ἀμετάκλητοι καί ἤλπιζεν ὅτι τό ΚΚΕ δέν θά ἐξώθη τήν κατάστασιν μέχρι ρήξεως. 

13.       Σελ. 184-186: «……….. Τάς ἀπογευματινάς ὥρας τῆς 13ης Δεκεμβρίου ἀφίχθη ἀεροπορικῶς ἐκ Γαλλίας ὁ ἐ.ἀ. Στρατηγός Πλαστήρας Νικόλαος. Μέχρι τῆς χρονολογίας ταύτης, ἡ πολιτική κατάστασις δέν εἶχε βελτιωθῆ καί τά ΚΚΕ καί ΕΑΜ δέν εἶχον ἐπιδείξει σημεῖα ἐπιθυμίας πρός πραγματοποίησιν συμφωνίας. Ἀντιθέτως, εἰς ὁλόκληρον τήν πρωτεύουσαν ἀπό τῆς ἐνάρξεως τῆς στάσεως ἐπεκράτει τρόμος ὅμοιος τῶν σκοτεινῶν ἡμερῶν τῆς κατοχικῆς περιόδου. Οἱ ὁπαδοί τοῦ ΕΛΑΣ, διδαχθέντες πολλά κατά τήν περίοδον ἐκείνην τοῦ ὁλοκληρωτικοῦ πολέμου, ἀντικατέστησαν τήν γερμανικήν Gestapo διά τῆς ὀργανώσεως ΟΠΛΑ, μετονομασθείσης ἐν συνεχείᾳ εἰς «Ἐθνικήν Πολιτοφυλακήν». Αὕτη ἀνέλαβε τό ἔργον τῆς ἐκκαθαρίσεως τῶν ἀντιφρονούντων κατά τόν αὐτόν μέ τήν Gestapo τρόπον. Συνελαμβάνοντο πολλοί ὅμηροι, ἐκ τῶν ὁποίων, μετά σύντομον διαδικασίαν, πλεῖστοι ἐξετελοῦντο…….. Οἱ στασιασταί εἶχον δημιουργήσει εἰς πλεῖστα σημεῖα τῆς ἐξωτερικῆς περιμέτρου τῆς πρωτευούσης τόπους μαρτυρίων καί ἐκτελέσεως τῶν συλλαμβανομένων, τόσον τῶν ἀντιτασσομένων εἰς αὐτούς ἐνόπλων, ὅσον καί τῶν μή ἀκολουθούντων τά συνθήματά των. Εἰς τήν περιοχήν τοῦ Α´ Νεκροταφείου, τήν Ἠλιούπολιν, τό Δουργοῦτι, τά Νέα Σφαγεῖα, τήν Καισαριανήν, τά Διϋλιστήρια τῆς ἑταιρείας Οὖλεν, τό Περιστέρι καί ἄλλας περιοχάς ἐξετελοῦντο, κατά τόν πλέον ἀπάνθρωπον, ἄγριον καί κτηνώδη τρόπον, ὑπό συνεργείων σφαγέων καί ἐκτελεστῶν ἐπί τοῦτο ὀργανωθέντων, πλεῖστα ἄτομα, ἀνεξαρτήτως φύλου, ἡλικίας, ἐπαγγέλματος καί κοινωνικῆς τάξεως, καί ἀκολούθως ἐρρίπτοντο γυμνοί ἤ ἡμίγυμνοι εἰς ὁμαδικούς τάφους……….. Εἰς ἑκατοντάδας ἀνῆλθον τά ἐκ τῶν ἀνωτέρω ἐνεργειῶν τῶν στασιαστῶν θύματα εἰς νεκρούς καί τραυματίας ἐκ τοῦ ἀμάχου πληθυσμοῦ……. Οἱ στασιασταί κατεκρήμνισαν ἤ ἀνετίναξαν ἑκατοντάδες οἰκιῶν πρός κατασκευήν ὁδοφραγμάτων ἐναντίον τῶν βρεττανικῶν ἁρμάτων μάχης. Ἐπίσης, ἑκατοντάδες οἰκιῶν ἐπυρπολήθησαν διά τήν δημιουργίαν φωλεῶν ἀντιστάσεως. Κῦμα ἀστέγων καί προσφύγων ἐθνικοφρόνων πολιτῶν συνέρρεον καθ᾽ ἑκάστην εἰς τό ἐλεύθερον κέντρον τῆς πόλεως……. Ἡ πρωτεύουσα ἦτο μία ἀκυβέρνητος πόλις».

14.       Σελ. 247-248: «………. Φρίκην καί ἀποτροπιασμόν προκαλοῦσιν αἱ κακουργίαι καί τά ἐγκλήματα τῶν κομμουνιστῶν, τά ὁποῖα διεπράχθησαν κατά τήν διάρκειαν τοῦ Δεκεμβριανοῦ κινήματος. Αἱ φρικαλεότητες καί αἱ βαρβαρότητες τούτων εἰς βάρος τῶν ἐθνικοφρόνων πολιτῶν καί ἰδιαιτέρως εἰς βάρος τῶν ἀξιωματικῶν καί ὁπλιτῶν τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων καί τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας, ἀποτελοῦσι φαινόμενον εἰς τήν ἑλληνικήν ἱστορίαν. Σύσσωμος ὁ πολιτισμένος κόσμος ἐξηγέρθη κατά τῶν κακουργιῶν τούτων καί ἐστιγμάτισε βαθύτατα τά ἀποτρόπαια ἐγκλήματα. Ὁ ἀριστερός Βρεττανός Ἐργατικός ἡγέτης σέρ Γουῶλτερ Σιτρίν, Ἀρχηγός τῆς Ἀποστολῆς τῆς Βρεττανικῆς Ἐργατικῆς Ἑνώσεως, ἀφιχθείς εἰς Ἑλλάδα τήν 22αν Ἰανουαρίου 1945, ἐπεσκέφθη τούς τόπους τῶν ὁμαδικῶν ἐκτελέσεων, καί, ἀφοῦ διεπίστωσε προσωπικῶς τά κακουργήματα τῶν κομμουνιστῶν, ἐδημοσίευσεν ἐπ᾽ αὐτῶν ἔκθεσιν, ὑψώσας φωνήν παγκοσμίου διαμαρτυρίας. Ὁ ἴδιος, μετά τά ὅσα εἶδε, προέβη εἰς τάς κάτωθι δηλώσεις εἰς ἀντιπροσώπους τοῦ Τύπου:«Εἶναι φρικώδη τά ὅσα εἶδα. Ἡ ἀπόδειξις εἶναι ἀναμφισβήτητος. Οὐδέποτε εἶδα τρομερώτερον θέαμα εἰς τήν ζωήν μου ἀπό αὐτά τά πτώματα, τά ὁποῖα ἐξετελέσθησαν μέ τάς χεῖρας δεμένας ἐπί τῶν νώτων. Αὐτό πού εἶδα μέ ἀναγκάζει νά εἴπω, ὅτι ἦτο ἀνάγκη νά ἔλθωμεν ἐδῶ διά νά εἴδωμεν γυμνήν τήν ἀλήθειαν». Ὁ αὐτός Ἀρχηγός τῆς Βρεττανικῆς Ἐργατικῆς Ἀποστολῆς εἰς τήν δοθεῖσαν εἰς τήν δημοσιότητα ἔκθεσίν του, μεταξύ ἄλλων, ἀναφέρει:«Εἶναι ἀπολύτως βέβαιον, ὅτι τό ἀρχικόν ΕΑΜ ἦτο ἕνας συνδυασμός διαφόρων κομμάτων καί προσωπικοτήτων. Ἐν τούτοις, ἡ κυριαρχία τῶν κομμουνιστῶν ἐπί τοῦ ΕΑΜ ἐπεξετείνετο βαθμηδόν καί εἶχεν ὁλοκληρωθῆ κατά τήν ἔναρξιν τῶν συγκρούσεων τῆς 3ης Δεκεμβρίου……….. Ὁ ΕΛΑΣ, ἡ στρατιωτική ὀργάνωσις τοῦ ΕΑΜ, φαίνεται ὅτι ἦτο περισσότερον ὑπό τήν κυριαρχίαν τῶν κομμουνιστῶν ἀπ᾽ ὅ,τι ἦτο τό ΕΑΜ. Τά ἐν Ἑλλάδι Βρεττανικά στρατεύματα πιστεύουν σταθερῶς, ὅτι ἡ βρεττανική ἐπέμβασις ἀπεσοβησεν ἀγρίας σφαγάς καί ὅτι, ἐάν ἐλάμβανε χώραν ἐνωρίτερον, θά ἐσώζοντο πολλά θύματα. Κατά τήν διάρκειαν τῆς κατοχῆς, ὁ ἐμφανιζόμενος σκοπός τοῦ ΕΛΑΣ ἦτο ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς χώρας ἀπό τῆς γερμανικῆς κυριαρχίας, καθ᾽ ὅσον ὅμως δυνάμεθα νά κρίνωμεν, ὀλίγαι μάχαι πραγματικαί ἔλαβον χώραν μεταξύ ΕΑΜ καί Γερμανῶν. Οἱ ἐλασῖται εἶναι οἱ πλέον βρωμεροί στρατιῶται, ἀπό ἠθικῆς καί ὑλικῆς ἀπόψεως, τούς ὁποίους τά στρατεύματά μας εἶχον ποτέ συναντήσει…..».

Αἱ συνέπειαι καί τά ἀποτελέσματα τοῦ Δεκεμβριανοῦ Κινήματος, κατά τό διάστημα τοῦ ὁποίου ὁ πληθυσμός τῶν Ἀθηνῶν καί τοῦ Πειραιῶς καί ὁλοκλήρου τῆς Ἑλλάδος ἔζησεν ἐφιαλτικάς ἡμέρας, ὑπῆρξαν τραγικαί. Κατά τήν διάρκειαν τῶν 33 ἡμερῶν τοῦ Κινήματος, οἱ κομμουνισταί διέπραξαν ἄγρια ἐγκλήματα, λεηλασίας, καταστροφάς, ἀνατινάξεις καί ἐμπρησμούς κατά τόν συνήθη εἰς αὐτοὐς ἀνεύθυνον τρόπον ἐκτελέσεως. Μόνον εἰς τήν πρωτεύουσαν καί τό ἐπίνειον αὐτῆς ἐσφαγιάσθησαν 15685 ἄτομα καί συνελήφθησαν περί τούς 9800 ἄνδρες καί γυναῖκες, πάσης τάξεως καί ἡλικίας, οἵτινες πάντες ἐν μέσῳ χειμῶνι ἀπήγοντο νύκτωρ ἐκ τῶν οἰκιῶν των καί πεζῆ, νήστεις καί ρακένδυτοι, διά μέσου τῶν χιόνων καί τῶν χαράδρων, ὡδηγοῦντο ὡς ὅμηροι. Ἐκ τούτων, οἱ μή δυνάμενοι νά βαδίσωσι, ἤ ὑπέκυπτον εἰς τάς κακουχίας, ἤ ἐξετελοῦντο καθ᾽ ὁδόν, τοῦ ἀριθμοῦ τούτων ὑπερβάντος τάς 2000. Οἱ ἐκ τῶν συλλαμβανομένων πρός ἐκτέλεσιν ὡδηγοῦντο εἰς διάφορα σημεῖα τῶν Ἀθηνῶν ἐκ τῶν προτέρων καθορισμένα.……… Οἱ λόγοι τῶν ἐκτελέσεων ἦσαν ἀπίστευτοι: Ἡ συμμετοχή τῶν θυμάτων εἰς ἐθνικάς ὀργανώσεις, ἡ ὑπηρεσία των εἰς τόν ἐθνικόν στρατόν ἤ τά Σώματα Ἀσφαλείας, ἤ ἡ συγγένεια μέ στρατιωτικούς, ἡ συμπάθεια καί περίθαλψις Βρεττανῶν, ἡ ἐθνική δρᾶσις ἀνθρώπων τῶν γραμμάτων καί γενικώτερον ἡ ἀντιπάθεια πρός τόν κομμουνισμόν, ἦσαν ἱκαναί νά ὁδηγήσωσιν εἰς ἐκτέλεσιν».

15.       Σελ. 251-252: «………. Τό ΚΚΕ διά νά κατασιγάσῃ τήν γενικήν ἀγανάκτησιν ἠναγκάσθη νά ὁμολογήσῃ τάς διαπραχθείσας ὠμότητας ὑπό τῶν μελών του καί νά καταδικάσῃ ταύτας, ἰσχυρίσθη ὅμως ὅτι αὗται δέν διετάχθησαν ὑπό τῆς ἡγεσίας του. Εἰς ὑπόμνημά της……… δημοσιευθέν εἰς τήν ἐφημερίδα «Ριζοσπάστης» τῆς 3ης Ἀπριλίου 1945, ἡ ἡγεσία τοῦ ΚΚΕ, μεταξύ ἄλλων, ἔγραφε:«….Ἔγινε ἕνα κίνημα, ὅπου ὅλοι ἀναγνωρίζουν ὅτι δέν ἔπρεπε νά γίνῃ, ὅτι ἔπρεπε νά εἶχε ἀποφευχθῆ. Καί, δυστυχῶς, κατά τό κίνημα αὐτό, ἔγιναν ὅσα ἔγιναν ἐναντίον ἀμάχων καί ἀθώων». Ἐν τούτοις, τήν ἰδίαν ἡμέραν συνήρχετο ἡ 11η Ὁλομέλεια τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ, ἥτις ἐλάμβανε νεωτέραν ἀπόφασιν, διά τῆς ὁποίας ἐπεχειρεῖτο, μέ τήν συνήθη στομφώδη κομμουνιστικήν φρασεολογίαν, νά δικαιολογήσῃ τό Δεκεμβριανόν Κίνημα, ἀποκαλοῦσα τοῦτο «διαμάντι τοῦ ἀγῶνα….. πού πολύ γρήγορα θά βρῆ τήν ἀξιοποιησή του», ἀπόφασις ἥτις ἐπιμαρτυρεῖ τήν βαθυτάτην ἠθικήν πόρωσιν διά τῆς ὁποίας κατείχετο ἡ κομμουνιστική ἡγεσία.

………….Τό Δεκεμβριανόν Κίνημα ἐπροξένησε μεγίστην ζημίαν εἰς τά ἐθνικά ἑλληνικά ζητήματα καί ἔφερε τήν Ἑλλάδα εἰς μειονεκτικήν θέσιν, παρεμποδίσαν τήν ἀξιοποιησιν τῶν τεραστίων θυσιῶν τάς ὁποίας προσέφερε τό Ἔθνος εἰς τόν συμμαχικόν ἀγῶνα. Ὅσον ἀφορᾶ τάς ἀπωλείας τῶν ἐθνικῶν δυνάμεων, αὗται συνοψίζονται ὡς κάτωθι:

ΙΙΙ ΕΟΤ: Νεκροί: Ἀξιωματικοί 1, ὁπλιται 23.

                 Τραυματίαι: Ἀξιωματικοί 11, ὁπλῖται 133.

Τάγματα Ἐθνοφυλακῆς: Νεκροί: Ἀξιωματικοί 1, ὁπλῖται 5.

                                             Τραυματίαι: Ἀξιωματικοί 2, ὁπλῖται 18.

Ἑλληνική Χωροφυλακή: Νεκροί: Ἀξιωματικοί 82, χωροφύλακες 341.

                                             Τραυματίαι: Ἀξιωματικοί 49, χωροφύλακες 158.

Ἀστυνομία Πόλεων: Νεκροί: Ἀξιωματικοί 59, ἀστυφύλακες 152.

                                     Τραυματίαι: Ἀξιωματικοί 49, ἀστυφύλακες 134.

Πυροσβεστικόν Σῶμα: Νεκροί 9.

16.       Σελ. 262-273: «……Σκοπός τοῦ Δεκεμβριανοῦ Κινήματος ἦτο ἡ δυναμική ἐπικράτησις καί κατάληψις τῆς ἐξουσίας ὑπό τοῦ ΚΚΕ καί ἡ ἐγκαθίδρυσις «Λαϊκῆς Δημοκρατίας» εἰς τήν Ἑλλάδα, κατά τούς κλασσικούς κανόνας τῶν κομμουνιστικῶν ἐπαναστάσεων. Ἡ καταστολή τοῦ κινήματος ἐματαίωσε τήν ἀπόπειραν βιαίας καταλήψεως τῆς ἀρχῆς, δέν ἀπεμάκρυνεν ὅμως τό ΚΚΕ τῶν ἀρχικῶν σκοπῶν καί ἐπιδιώξεών του. Διά τήν ἡγεσίαν τοῦ ΚΚΕ, ἡ κατά τήν 11ην Ἰανουαρίου 1945 συνθηκολόγησις τοῦ ΕΛΑΣ ὑπῆρξεν ἡ ἀναπόδραστος ἀνάγκη περισώσεως τῶν ὑπολειμμάτων του, ἡ δέ ἐπακολουθήσασα κατά τήν 12ην Φεβρουαρίου ὑπογραφή τῆς Συμφωνίας Βαρκίζης, ὁ ἐλιγμός διά τήν διάσωσιν τῆς ἡγεσίας τοῦ κόμματος καί τήν ἐξασφάλισιν τοῦ ἀπαιτουμένου χρόνου πρός ἀναδιοργάνωσιν καί ἀνασυγκρότησιν τῶν κομματικῶν καί στρατιωτικῶν δυνάμεών του……….  Ἐν τῇ οὐσίᾳ ὅμως ἡ ὑπογραφεῖσα Συμφωνία τῆς Βαρκίζης, ἀπετέλεσε πολιτικήν νίκην διά τό ΚΚΕ, διότι ἐκ ταύτης ποικιλλοτρόπως ὠφελήθη τοῦτο. Ἡ ἡγεσία του καί τά δυναμικώτερα στελέχη του ἠμνηστεύθησαν καί παρέμειναν ἐλεύθερα καί ἀνενόχλητα, καθ᾽ ἅπασαν τήν χώραν, νά συνεχίσωσι τό ἀνατρεπτικόν ἔργον των. Τό ΚΚΕ διετηρήθη ὡς πολιτικόν κόμμα καί παρεσχέθη εἰς αὐτό ἡ εὐχέρεια καί ὁ ἀπαιτούμενος χρόνος διά τήν ἀνασύνταξιν τῶν δυνάμεών του καί τήν προπαρασκευήν τῶν νέων σχεδίων του……… Περί τῆς σημασίας τήν ὁποίαν ἐνεῖχεν ἡ ὑπογραφή τῆς Συμφωνίας τῆς Βαρκίζης διά τό ΚΚΕ, ἀπεφάνθη βραδύτερον ὁ ἐπανελθών καί ἀναλαβών τήν ἀρχηγίαν τοῦ Κόμματος Γενικός Γραμματεύς τούτου Νικ. Ζαχαριάδης: «Ἐκδήλωση σύμπτυξις καί ἀνακατάταξις δυνάμεων» χαρακτηρίζει αὐτήν κατά τήν συγκέντρωσιν τῆς 12ης Ὁλομελείας τοῦ κόμματος τῆς 1ης Ἰουλίου 1945. «Εἶναι τό μόνο σωστό βῆμα πού μποροῦσε νά γίνῃ. Τό δίλημμα πού ἔμπαινε τότε μπροστά μας ἦταν, εἴτε νά συνεχίζαμε τήν ἔνοπλη πάλη πού ἔφερνε σέ ἀδιέξοδο, εἴτε, προσηρμοσμένοι στίς νέες συνθῆκες, νά κυττάζαμε νά παλαίψωμε μέ μέσα πολιτικά γιά νά ἐξασφαλίσουμε καί νά ἀνοίξουμε ἐπίμονα καί σιγά τό δρόμο πρός τίς ὁμαλές πολιτικές ἐξελίξεις. Ν᾽ ἀκολουθήσουμε δηλ. τούς δρόμους πού θά μᾶς ἐπέτρεπον, μέσα σ᾽ αὐτήν τήν πόλη, νά ξανακαταχτήσουμε τίς θέσεις πού εἴχαμε χάσει σάν ἀποτέλεσμα τῆς ἧττας τοῦ Δεκέμβρη, γιά νά μπορέσουμε, ἀναδιοργανώνοντας καί ἀνασσυντάσσοντας τίς λαϊκές δυνάμεις, νά ἀντιμετωπίσουμε τίς καινούργιες καταστάσεις. Γιά μᾶς ἡ Συμφωνία τῆς Βάρκιζας ἀποτελοῦσε μία ὑποχώρηση, πού θά μᾶς ἐπέτρεπε νά ἀνασυντάξουμε τίς δυνάμεις μας γιά νά ἐξαπολύσουμε μία κουνούργια ἐπίθεση καί νά κάνουμε ἕναν ἀπαραίτητο ἑλιγμό».

………… Μέχρι τοῦ μηνός Μαΐου 1945, ἡ ἡγεσία τοῦ ΚΚΕ εἶχε κατορθώσει νά προωθήσῃ, διά τῆς ἀναπτυχθείσης δραστηριότητος, τήν ἀναζωογόνησιν τοῦ ἠθικοῦ τῶν ὁπαδῶν της διά τῆς ἀσκηθείσης προπαγάνδας, τῆς ἐσωκομματικῆς διαφωτίσεως τῶν μελῶν της, τῆς ὑποκινήσεως διαφόρων ὀργανώσεων καί ὁμάδων εἰς ἀπεργίας καί τῆς ἀναδιοργανώσεως τοῦ κόμματος……. Εἰς τόν τομέα τῆς προπαγάνδας, ἡ δραστηριότης τοῦ ἀναρχικοῦ τύπου καί τῶν ἐλευθέρως ἐκδιδομένων πάσης φύσεως κομμουνιστικῶν ἐντύπων ὑπῆρξεν ἀπεριόριστος. Ἡ προπαγάνδα εἰς τά σχολεῖα τῆς περιοχῆς τῆς Ἀνωτέρας Στρατιωτικῆς Διοικήσεως Νοτιοδυτικῆς Ἑλλάδος εἶχεν ὡς ἀποτέλεσμα, ἐξ αἰτίας τῆς ἀνοχῆς ἐνίων καθηγητῶν καί διδασκάλων, τήν διαίρεσιν τῶν μαθητῶν εἰς δύο στρατόπεδα, τούς ἐθνικιστάς καί τούς ἐπονίτας, οἵτινες διαρκῶς διεπληκτίζοντο. Εἰς τάς προσπαθείας της ταύτας, ἡ ἡγεσία τοῦ ΚΚΕ ὑπεβοηθήθη, λόγῳ καί τῆς ἀνεκτικότητος τῶν στρατιωτικῶν ἀρχῶν, ἥτις ἡρμηνεύθη ὡς ἀδυναμία ἐπιβολῆς των, μέ ἀποτέλεσμα τήν αὔξησιν τῆς ἐπιθετικότητος καί ὑβριστικότητος τοῦ τύπου τοῦ ΚΚΕ καί τοῦ ΕΑΜ κατά παντός ἐκπροσώπου τοῦ κράτους, τήν διαστροφήν καί μεγαλοποίησιν τοῦ πλέον ἀσημάντου γεγονότος καί τήν χρησιμοποίησιν τοῦ ψεύδους ἄνευ οὐδενός δισταγμοῦ.

……… Γενικώτερον, ἡ ὅλη προσπάθεια τοῦ ΚΚΕ κατά τήν περίοδον ταύτην κατέτεινε εἰς τά κάτωθι:

·           Εἰς τήν ἐπί τοῦ πολιτικοῦ ἐπιπέδου πλήρη προσαρμογήν εἰς τήν διεθνιστικήν γραμμήν, σύμφωνον μέ τήν ἀκολουθουμένην εἰς τά Βαλκάνια κομμουνιστικήν τοιαύτην.

……………………………………………………………………………………………..

·           Εἰς τήν ἐμφάνισιν τῶν ἐξωκομματικῶν ὀργανώσεων ὡς δημοκρατικῶν τοιούτων διά τήν παραπλάνησιν τοῦ κοινοῦ καί τῶν κρατικῶν ἀρχῶν.

·           Εἰς τήν παραβίασιν τῆς Συμφωνίας τῆς Βαρκίζης διά τῆς δημιουργίας εἰς τήν ὕπαιθρον τρομοκρατικῶν ὀργανώσεων, ὑπό τήν ἀρχηγίαν τέως καπεταναίων τοῦ ΕΛΑΣ.

·           Εἰς τήν ἀπαγόρευσιν ἐγκαταστάσεως τῶν κοινοτικῶν ἀρχῶν εἰς τά χωρία, δημιουργίαν ἐπισοδείων εἰς βάρος τῆς Ἐθνοφυλακῆς, τοῦ ὑπό συγκρότησιν ἐθνικοῦ στρατοῦ καί τῶν κρατικῶν ὀργάνων καί τήν ἄσκησιν τρομοκρατίας, γενικῶς δέ, τήν δημιουργίαν διά τοῦ τύπου, τῶν διανεμομένων προκηρύξεων καί τοῦ προφορικοῦ λόγου, ἀτμοσφαίρας νευρικότητος, ἀθλιότητος καί ἐσωτερικῆς ἀποσυνθέσεως, μέ ἀντικειμενικόν σκοπόν τήν χρεωκοπίαν τοῦ κράτους.

…………… Τά βασικά συμπεράσματα τῆς ἡγεσίας τοῦ ΚΚΕ ἐκ τῆς ἀποτυχίας τοῦ Δεκεμβριανοῦ Κινήματος ὑπῆρξαν, ὅτι ὑπό τάς συνθήκας αἱ ὁποῖαι εἶχον δημιουργηθῆ κατά τήν διάρκειαν τοῦ Β´ Παγκοσμίου Πολέμου ἦτο ἀδύνατος ὁ ἐπαναστατικός μετασχηματισμός τῆς Ἑλλάδος, ἄνευ συστηματικῆς ὑλικῆς καί ἠθικῆς βοηθείας ἐκ τῶν ἔξω καί ὅτι μία νέα κλασσικοῦ τύπου ἐπανάστασις οὐδεμίαν θά εἶχεν ἐλπίδα ἐπιτυχίας. Ἔπρεπε ὅθεν νά δοκιμασθῆ ἡ βραδυτέρας ἀποδόσεως τακτική τοῦ ἐκ τῆς περιφερείας πρός τά κέντρα ἀνταρτικοῦ πολέμου, διά τόν ὁποῖον ὑπῆρχαν αἱ ἀντικειμενικαί προϋποθέσεις καί ἡ ἀποκτηθεῖσα πεῖρα.

Ὡς βάσις τοῦ νέου σχεδίου ἐνόπλου ἐξεγέρσεως ἐτέθη, ὅτι ἡ νέα ἀνταρσία ἔδει νά ἀρχίσῃ, οὐχί ὡς ἐκείνη τοῦ Δεκεμβρίου 1944 ἀπό τοῦ κέντρου, ὅπου ἤδη τό κράτος εἶχε λάβει τά κατάλληλα μέτρα διά νά καταστήσῃ ἀδύνατον τήν ἐπιτυχίαν της. Ἡ νέα ἐξέγερσις ἔδει νά λάβῃ χώραν ἐκ τῆς περιφερείας (ὑπαίθρου) πρός τό κέντρον καί ἰδιαιτέρως ἐκ τῶν βορείων ἑλληνικῶν ἐπαρχιῶν, ὑπό μορφήν ἀνταρτοπολέμου, ὁ ὁποῖος ἦτο δυνατόν νά ὑποστηριχθῇ ἀπό τά ὅμορα Βαλκανικά κράτη. Ἡ προσπάθεια αὕτη εἰς τό ἐσωτερικόν τῆς Ἑλλάδος θά συνωδεύετο ἀπό παγκόσμιον δυσφημιστικήν ἐκστρατείαν, ἡ ὁποία θά ἐνεφάνιζε τήν χώραν ὡς τελοῦσαν ὑπό μοναρχοφασιστικήν τυραννίαν, ὑποθαλπομένη ὑπό τῶν ἐν Ἑλλάδι εὑρισκομένων βρεττανικῶν στρατευμάτων, καθ᾽ ἥν ἀθῶοι δημοκρατικοί πολῖται ἐξηναγκάζοντο νά καταφεύγωσιν αὐθορμήτως εἰς τά ὄρη ἤ ἐκτός τῆς Ἑλλάδος, διά τήν προάσπισιν τῆς ζωῆς καί ἐλευθερίας των……….. Ἡ δυσφημηστική ἐκστρατεία κατά τῆς Ἑλλάδος ἐπεξετάθη καί ἀπό τῆς πλευρᾶς τῶν δῆθεν κατακτητικῶν διαθέσεών της, ἐξ αἰτίας προβολῆς κατά τόν χρόνον τοῦτον τῶν ἐθνικῶν διεκδικήσεων, συνισταμένων εἰς τήν ἀπόδοσιν τῆς Βορείου Ἠπείρου, τήν διαρρύθμισιν διά λόγους ἀσφαλείας τῶν πρός Βορρᾶν μετά τῆς Βουλγαρίας συνόρων, τῆς ἀποδόσεως τῶν ἑλληνικῶν νήσων τῆς Δωδεκανήσου καί τήν καταβολήν ἀποζημιώσεων (ἐπανορθώσεων) ἐπαρκῶν διά τήν ἀνασυγκρότησιν τῆς κατεστραμμένης οἰκονομίας τῆς χώρας.

……… Ἐπηκολούθησε κατ᾽ Αὔγουστον ἡ διάσκεψις τοῦ Πότσδαμ, καθ᾽ ἥν ἡ ἀνακίνησις τοῦ «ἑλληνικοῦ ζητήματος» ὑπό τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως, ἐσημείωσε τήν ἀπαρχήν τῆς ἔξωθεν ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος κομμουνιστικῆς ἐπιθέσεως, διά τήν ὑποβοήθησιν τῆς νέας ἐπαναστατικῆς ἐξορμήσεως. Ὑπό τήν ἔννοιαν ταύτην, φορεύς τῆς πολιτικῆς ταύτης εἰς τήν Ἑλλάδα ἐνεφανίσθη ὁ Ἀρχηγός τοῦ ΚΚΕ (Νικ. Ζαχαριάδης)………….. Τόν Δεκέμβριον τοῦ 1945, ὁ Ἀρχηγός τοῦ ΚΚΕ ἐγκατεστάθη ἐπί τινας ἡμέρας εἰς τήν Βόρειον Ἑλλάδα καί ἦλθεν εἰς ἐπαφήν μετά τῶν κυρίων παραγόντων τῆς συγκροτηθείσης ὑπό τῆς Γιουγκοσλαυΐας κατ᾽ Ἀπρίλιον τοῦ 1945 νέας σλαυομακεδονικῆς ὀργανώσεως ΝΟΦ, διαδόχου τῶν προηγουμένων ὀργανώσεων Ὀχράνα καί ΣΝΟΦ, ἀναπτύξας μυστικήν δρᾶσιν».

Μετά τήν παράθεσιν τῶν ἀνωτέρω ἐνδεικτικῶν ἐπισήμων ἱστορικῶν στοιχείων γιά τήν περίοδο 1944-1945, διά τῶν ὁποίων σκιαγραφεῖται ποῖον ἦτο τῇ ἀληθείᾳ τό ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, τί προθέσεις εἶχε καί τί ἀποτέλεσμα ἐπέφερε, ἐπιλογικά, παραθέτω ἕνα χαρακτηριστικό γιά τό ὡς ἄνω θέμα ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ Χρήστου Ζαλοκώστα μέ τίτλο «Τό Χρονικό τῆς Σκλαβιᾶς» (ἔκδοσις Βιβλιοπωλεῖον τῆς ‘ΕΣΤΙΑΣ’, Ἀθήνα, 1997). Εἰς τίς σελ. 326-328 τοῦ βιβλίου αὐτοῦ, ἀναφέρονται τά ἑξῆς:

«…….. Τό πονηρότατο ΚΚΕ ὑμνολογεῖ δύο ἔννοιες, «ἔθνος» κι «ἐλευθερία», ἐνῶ τίς προδίνει καί τίς δυό – τό ἔθνος τό πούλησε στούς Σλαύους, τήν ἐλευθερία στή δικτατορία τοῦ προλεταριάτου. Ἀρρώστησαν οἱ λέξεις ἀπό τό ΚΚΕ. Ἄλλο σήμαιναν οἱ λέξεις πρό τοῦ Λένιν κι ἄλλο σημαίνουν σήμερα. Κάνει ὁ κομμουνισμός πνευματικό σφυροκόπημα στούς ὁπαδούς του ὅσο νά χώση μέ τή βία μέσα στά μουδιασμένα κεφάλια τούς σκοπούς του. Σήμερα, ἡ ἀλήθεια κατάντησε συνταγή. Οἱ ἰνστρούχτορες ἔχουν σπουδάσει καλά τήν διαλεκτική. Μπερδεύουν εὔκολα τόν ἄπραγο κοσμάκη σέρνοντας ἐμπρός στά μάτια τῶν ἀνθρώπων τ᾽ ὄνειρο τοῦ Παραδείσου. Οἱ δυστυχισμένοι πού πεινᾶν ἀκοῦν μέ χαρά πώς ὁ κομμουνισμός ἀνακάλυψε τόν Παράδεισο. Τούς τόν ὑπόσχεται μάλιστα, ὄχι σάν τοῦ Ἰησοῦ, ὕστερα ἀπό μιάν ἀσκητική ζωή καί μετά θάνατο, παρά τώρα, ἐπί γῆς, ἀρκεῖ νά σκοτώσης πολλούς, νά βιάσης κοπέλλες, νά λεηλατήσης τόν πλοῦτο. Ὅσο λιγώτερο πιστεύουν οἱ ἄνθρωποι στό Θεό, τόσο πιό εὐκολόπιστοι γίνονται. Γιατί πᾶνε τά κοπέλια στίς συγκεντρώσεις τῆς ΕΠΟΝ; Γιά νά ξεσυνηθίσουν νά σκέπτωνται, νά μάθουν νά ὑπακοῦν τυφλά. Χίλιες φορές προτιμῶ τούς τυχοδιῶκτες, τούς ἀνυπάκοους, παρά τό πειθαρχημένο ἀνθρωποκοπάδι. Ὁ τσαχπίνης εἶναι Ἑλλάδα, ὁ κομμουνιστής Ἀσία. Μαθαίνουν στ᾽ ἀετόπουλά τους ν᾽ ἀποζητᾶν τόν χαλασμό. Δέν φαντάζονται, τ᾽ ἀνίδεα, πώς ἡ ἀναρχία βαστᾶ λίγο καιρό, παντοῦ καί πάντοτε τήν ἀκολουθεῖ πειθαρχία, τόσο πιό σκληρή ὅσο μεγαλύτερη ἀναστάτωση διαδέχεται. Ἅμα λές «ζήτω ἡ ἀναρχία» εἶναι σάν νά λές «θέλω βούρδουλα»…………. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀμφίβολη ἀξία. Αὐτό, τό κατάλαβε καλά ὁ κομμουνισμός κι ἐκμεταλλεύεται μέ μαεστρία ὅ,τι ὑπάρχει ἀηδιαστικό στήν ἀνθρώπινη φύση. Ζωντάνεψε τόν φθόνο τοῦ φτωχοῦ γιά τόν πλούσιο, τοῦ ἀνίκανου γιά τόν ἱκανό. Μόλις σέ τυλίξη ὁ κομμουνισμός στά δίχτυα του, σέ διαστρέφει, σέ παρακολουθεῖ μέ σπιούνους – μήπως τά αἴσχη του σέ ταράζουν. Ἄν σέ δῆ νά ψιλολογᾶς τό αἷμα, σέ ἀπειλεῖ. Ἄν τοῦ φύγης, σέ σκοτώνει. Ἀπό τήν στιγμή πού ὑποπτευθῆ πώς ἔχεις «δεξιά ἀπόκλιση» δηλητηριάζει τή ζωή σου, βάζει ὡς καί τ᾽ ἀδέρφια σου νά σέ κατασκοπεύουν στήν κάμαρά σου. Δέν ἡσυχάζει πρίν βεβαιωθῆ πώς κλείνεις πιά τά μάτια στά ἐγκλήματά του, πώς μένεις κοντά του ἀπό φόβο, σωστό ἀνθρώπινο ράκος. Διατάζει ὁ ἰσόθεος Στάλιν: «Σπάστε τήν οἰκογένεια», κι ὁ γυιός σκοτώνει τόν πατέρα. Διατάζει: «Σπάστε τή θρησκεία», κι ὁ καπετάνιος Ἀκαρνανίας Γεροδῆμος κοπρίζει μέσα στήν ἐκκλησία τῆς Μεσαρίτσας, κι ὁ καπετάνιος τοῦ Ἕβρου Ὁδυσσέας βγάζει, 18 Φεβρουαρίου, διαταγή στά παλληκάρια του: « Νά πιάσετε τό Χριστό ἀπό τ᾽ ἀ…..». Μιά Λερναία Ὕδρα ἔχει ζώσει τό λαό μας, ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΟΠΛΑ, ΕΛΑΝ, ΕΠΟΝ, καί πίσω ἀπ᾽ αὐτά, νοῦς πού κουνάει τά πλοκάμια, τό ἀόρατο ΚΚΕ. Τοῦ ἀναγνωρίζω ἱκανότητες πού δέν ἔχουν οἱ πολιτικοί μας. Τοῦ ἀναγνωρίζω πώς εἶναι ἄξιο νά᾽ χη ἐχθρούς καί νά δημιουργῆ θυσίες, ὅμως τί εὐημερία νά προξενήση τό ξερρίζωμα τῆς ὑπαίθρου ἀπό Ἕλληνες, ἡ ἐξαχρείωση τῶν ἀγοριῶν, ἡ διαφθορά τῶν κοριτσιῶν;………………».

Αὐτά εἶχα νά πῶ, κ. Διευθυντά, σχετικῶς μέ τά ὑποστηριζόμενα ὡς ἀληθῆ, ἐκ μέρους τοῦ κ. Μίκυ Θεοδωράκη, περί τῆς ἐθνικῆς ἀντιστάσεως τῆς Ἀριστερᾶς καί περί τῆς φύσεως τῆς Ἀριστερᾶς κατά τήν μεταπολεμική περίοδο τοῦ Β´ Παγκοσμίου Πολέμου.

                                                                              

 Δαμασκηνός μοναχός Ἁγιορείτης