Ο ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ 1
 Σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν κόψη 
τοῦ σπαθιοῦ τὴν τρομερή,
 σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν ὄψη,
 ποῦ μὲ βία μετράει τὴ γῆ.
 2
 Ἀπ᾿ τὰ κόκαλα βγαλμένη
 τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά,
 καὶ σὰν πρῶτα ἀνδρειωμένη,
 χαῖρε, ὢ χαῖρε, Ἐλευθεριά!
 3
 Ἐκεῖ μέσα ἐκατοικοῦσες
 πικραμένη, ἐντροπαλή,
 κι ἕνα στόμα ἀκαρτεροῦσες,
 «ἔλα πάλι», νὰ σοῦ πῇ.
 4
 Ἄργειε νά ῾λθη ἐκείνη ἡ μέρα
 κι ἦταν ὅλα σιωπηλά, 
γιατὶ τά ῾σκιαζε ἡ φοβέρα
 καὶ τὰ πλάκωνε ἡ σκλαβιά.
 5
 Δυστυχής! Παρηγορία
 μόνη σου ἔμεινε νὰ λὲς
 περασμένα μεγαλεῖα
 καὶ διηγώντας τα νὰ κλαῖς.
 6
 Καὶ ἀκαρτέρει, καὶ ἀκαρτέρει
 φιλελεύθερη λαλιά,
 ἕνα ἐκτύπαε τ᾿ ἄλλο χέρι 
ἀπὸ τὴν ἀπελπισιά,
 7
 κι ἔλεες «πότε, ἅ! πότε βγάνω 
τὸ κεφάλι ἀπὸ τς ἐρμιές;» 
Καὶ ἀποκρίνοντο ἀπὸ πάνω
 κλάψες, ἅλυσες, φωνές.
 8
 Τότε ἐσήκωνες τὸ βλέμμα
 μὲς στὰ κλάιματα θολό,
 καὶ εἰς τὸ ροῦχο σου ἔσταζ᾿ αἷμα
 πλῆθος αἷμα ἑλληνικό.




ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΝΟΙΞΙΣ

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΝΟΙΞΙΣ

Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΟΣΑ ΞΕΧΑΣΑΜΕ: «Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να σβήσουν την Αγία Πίστη, την ορθοδοξία, διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον. Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα. Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον. Και σκουπίζοντας τα δάκρυα μου τους είπα: «Δεν βλέπετε που θέλουν να κάνουν την Ελλάδα παλιόψαθα; Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ότι πολύτιμον τζιβαϊρικόν έχομεν. Φραγκεμένους μας θέλουν τα τσογλάνια του τρισκατάρατου του Πάπα. Μην αφήσετε, Άγιοι μου αυτά τα γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες, κάνοντας περισσότερο κακό από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός μας».





Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

ΤΟ IHU


ΤΙ ΣΤΗΝ ΟΡΓΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΘΕΑΤΟ " ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ";

17 ΜΑΡΤΊΟΥ 2013

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ "ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ" ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ!!!
Έχουν φτιάξει (χωρίς να το προβάλουν καθόλου στην Ελλάδα) ένα πανεπιστήμιο που ονομάζεται «Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδας» ("International Hellenic University", IHU). Η πανεπιστημιούπολη έχει χτιστεί ήδη και βρίσκεται στο 14ο χιλιόμετρο Θεσσαλονίκης - Μουδανιών.
Το πανεπιστήμιο, με τον τρόπο που σχεδιάστηκε, είναι κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες της ευρύτερης περιοχής, όπως τις οραματίζονται οι παγκοσμιοποιητές.
Στην ιστοσελίδα του λέει ανοιχτά ότι οι κλάδοι σπουδών είναι συνδεδεμένοι με τις προοπτικές στην Ν.Α. Ευρώπη.
Έχει πολύ λίγες σχολές μέχρι στιγμής, που έχουν να κάνουν με οικονομικές σπουδές, νομικές σπουδές, κοινωνιολογία, εθνολογία και πολιτισμό, επιστημονική έρευνα και τεχνολογία, και μια σχολή με το ενδιαφέρον όνομα «Τμήμα Πολιτιστικών Σπουδών των χωρών της Μαύρης Θάλασσας» (;!).
Το γεγονός ότι δεν το προβάλλουν καθόλου στα ελληνικά ΜΜΕ ενώ είναι υπερσύγχρονο, κινεί τις υποψίες ότι πρόκειται για ένα αποικιακού τύπου νεοεποχήτικο παρασκευαστήριο στελεχών της Παγκόσμιας Τραπεζοπιστωτικής Εξουσίας !

ΥΠΟΥΡΓΕ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΑΜΑΘΕΙΑΣ ΤΕΤΟΙΟ "ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ" ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΥΒΕΙΣ;  


Η ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΛΑΣΤΗΡΑ


ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ

Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ - Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ - GEORGE HORTON


Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ


Μια διήγηση για τη συστηματική εξόντωση των Χριστιανικών πληθυσμών απ' τους Μωαμεθανούς
και για την ένοχη ορισμένων Μεγάλων Δυνάμεων, μαζί με την αληθινή ιστορία της πυρπολήσεως
της Σμύρνης,

υπό GEORGE HORTON
Προξένου και Γενικού Προξένου των Ήνωμ. Πολιτειών

στην Εγγύς Ανατολή επί τριάντα χρόνια.



"΄Συστήματα Σόρος" - "Υπόθεση Σόρος" και διεθνικά-διεθνοαναρχικά φαινόμενα


"΄Συστήματα Σόρος" - "Υπόθεση Σόρος" και διεθνικά-διεθνοαναρχικά φαινόμενα

Π. ΗΦΑΙΣΤΟΣ



Η παρούσα σελίδα αφορά το "σύστημα Σόρος" ή οποιοδήποτε συναφές με αυτό φαινόμενο. Κτίζει πάνω σε στοιχεία που φωτίζονται ολοένα και περισσότερο μέσα από δηλώσεις, αποκαλύψεις, βιβλία, έρευνα στο διαδίκτυο και έγκυρες δημοσιεύσεις στον τύπο ή στο διαδίκτυο. Αφορά ευθέως ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα των διακρατικών σχέσεων, τις διανεμητικές συνέπειες των ΜΚΟ διεθνικού χαρακτήρα.
    Οι αναλύσει που ακολουθούν είναι καταγεγραμμένες σκέψεις στο τελικό στάδιο που εντάσσονται σε μια ευρύτερη μελέτη και διαρκή συγγραφή που οδεύει προς πολλές αυτόνομες μονογραφίες και άλλες δημοσιεύσεις στην ελληνική και αγγλική γλώσσα επί ζητημάτων που αφορούν, μεταξύ άλλων, τον ρόλο του έθνους-κράτους και των διεθνών θεσμών την ύστερη εποχή, την ηθική κρίση περί την εξωτερική πολιτική, τον ρόλο των διεθνικών ΜΚΟ στην Ελλάδα αλλά και ευρύτερα και την πολλαπλών επιπέδων περιπτωσιολογική μελέτη του σχεδίου Αναν σε αναφορά με το ελληνικό πολιτικό σύστημα, τους ακαδημαϊκούς και τον ρόλο των διεθνών θεσμών. 
    Οι αναλύσεις που περιέχει η παρούσα σελίδα για τα "συστήματα Σόρος" δεν προσωποποιούνται, κατ' ανάγκη, σε αναφορά με τον γνωστό διεθνικό και αντιφατικό μεγαλομανή κερδοσκόπο. Ως διεθνικοί δρώντες τόσο ο ίδιος όσο και οι οργανισμοί που άμεσα ή έμμεσα σχετίζονται μαζί του αποκτούν ενδιαφέρον επειδή μια σειρά από φορείς, φαινόμενα και συμβάντα αφορούν ζωτικά την ανάλυση των διεθνών σχέσεων. Ενδιαφέρουν, επίσης, οι ευρύτερες κοινωνικοπολιτικές και διπλωματικές προεκτάσεις, ιδιαίτερα όσον αφορά την λαϊκή κυριαρχία, τον ρόλο των διεθνών θεσμών και την σταθερότητα των διακρατικών σχέσεων. Για να το θέσουμε επακριβώς, ενώ οι ανθρώπινες σχέσεις στο διεθνές σύστημα ρυθμίζονται από τους οντολογικά θεμελιωμένους θεσμούς του έθνους-κράτους και των συμπαρομαρτούντων διεθνών θεσμών, τα διεθνικά φαινόμενα σ' όλες τις εκδηλώσεις τους επηρεάζουν τις διεθνείς σχέσεις με ένα ρευστό, δυνητικά ανορθολογικό και συχνότατα αποσταθεροποιητικό τρόπο. Τόσο στις θετικές εκδηλώσεις τους όπως για παράδειγμα τις οργανώσεις προστασίας του περιβάλλοντος όσο και στις αδιαμφισβήτητα εγκληματικές του εκδηλώσεις όπως για παράδειγμα η τρομοκρατία, τα διεθνικά φαινόμενα αναμφίβολα οφείλονται στα ελλείμματα ενδοκρατικής και διακρατικής διακυβέρνησης.  
    Εύλογα, το ενδιαφέρον εστιάζεται στο "σύστημα Σόρος" επειδή πρόκειται για μια από τις γνωστότερες και πιο πολυσυζητημένες περιπτώσεις εξωπολιτικού διεθνικού δρώντα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Ως φαινόμενο, εμπεριέχει πολλά άλλα ανάλογα και αντίστοιχα φαινόμενα που εκδηλώνονται υπό διαφορετικές μορφές, διαφορετικά περιεχόμενα και διαφορετικές βαθμίδες. Μεταξύ άλλων: τα ιδρύματά του, οι "συναρτημένοι" με αυτόν ΜΚΟ και διεθνικές δραστηριότητές τους, οι διασυνδέσεις του με νυν, πρώην και ενδεχομένως αυτονομημένους αξιωματούχους διαφόρων "υπηρεσιών", τα φιλοσοφήματά του, η επιρροή του σε κοινωνίες της περιφέρειας στην οποία ανήκει η Ελλάδα αλλά και ευρύτερα, ο διεθνικός χαρακτήρας σχεδόν όλων των δραστηριοτήτων του, οι αλλοπρόσαλλα εναλλασσόμενες σχέσεις του με διάφορους ηγέτες, οι κερδοσκοπικές του επιδόσεις, οι φιλανθρωπικές του βιτρίνες και κυρίως, η βαθύτατη ασυμβατότητα των διεθνικών του δραστηριοτήτων με την έννοια πολιτική όπως αυτή είναι κλασικά νοηματοδοτημένη και οικουμενικά και καθολικά αποδεκτή. Το φαινόμενα Σόρος, θα υποστηριχτεί πιο κάτω, είναι διεθνοπολιτική ανωμαλία λόγω ελλειμμάτων ορθολογιστικής διεθνούς διακυβέρνησης.
    Ειδικά όσον αφορά το τελευταίο, όπως εξηγώ πιο κάτω, το "φαινόμενο Σόρος" αποτελεί το ανώτατο στάδιο μιας νέας έννοιας, του "διεθνοαναρχισμού": Πρόκειται για διεθνικούς φορείς διανεμητικών δυνατοτήτων οι οποίοι εν μέρει ή εν όλω δεν θέτουν τις πολιτικές τους δραστηριότητές τους υπό την αίρεση της λαϊκής κυριαρχίας κάποιου κυρίαρχου κράτους. Ούτως ή άλλως, αυτό είναι δύσκολο ή αδύνατο να γίνει λόγω του διεθνικού και εξωπολιτικού χαρακτήρα αυτών των δραστηριοτήτων. Οι διανεμητικές δραστηριότητες, εξάλλου, δεν υπόκεινται ή δεν υπόκεινται σε επαρκείς κοινωνικοπολιτικούς ελέγχους και εξισορροπήσεις. Η διαφυγή των συντεταγμένων κανονιστικών ελέγχων, εξάλλου, συνοδεύεται με λόγια, ιδέες και πράξεις που καθιστούν σαφές ότι δεν συμφωνούν με τις κυριαρχικές οριοθετήσεις των διακρατικών σχέσεων. Κατά κάποιο παράδοξο τρόπο, στο ανώτατο διανοητικό στάδιό του αυτό το φαινόμενο ενσαρκώνεται από ακαδημαϊκά μεταμφιεσμένες ιδέες των "κριτικών κονστρουκτιβιστών". 
     Εν ολίγοις, αν και οι φορείς κινούνται διαμέσου ή εντός των κρατών, οι διανεμητικού χαρακτήρα πνευματικές και υλικές δραστηριότητες του "συστήματος Σόρος" ουσιαστικά βρίσκονται εκτός πολιτικής όπως οριοθετείται και οροθετείται στο πλέγμα σχέσεων "κοινωνίας και εξουσίας" οποιουδήποτε συγκεκριμένου κοινωνικοπολιτικού συστήματος. Μπορεί να έχει έδρες, ινστιτούτα, ανθρώπους, ιδρύματα και άλλους φορείς διεσπαρμένους σε συγκεκριμένα κράτη, ο διεθνικός όμως χαρακτήρας των δραστηριοτήτων τα καθιστά εν πολλοίς -αν όχι πλήρως- εξωκοινωνικά και εξωπολιτικά. Αν και πασίδηλα πρόκειται για την κορυφή του παγόβουνου, τα στοιχεία για τους διεθνικούς φορείς με τους οποίους σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό εμπλέκεται ο βαθύπλουτος κερδοσκόπος και τα ιδρύματά του είναι ήδη πολλά. Για τους σκοπούς της παρούσης ανάλυσης, τα όσα είναι ήδη γνωστά επαρκούν για να μας δώσουν μια ικανοποιητική εικόνα των συνεπειών των δράσεών του.
    Ο Σόρος, τα ιδρύματά του και τις δραστηριότητές του, θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο σημαντικών περιπτωσιολογικών μελετών για τα διεθνικά φαινόμενα και τις διανεμητικές τους συνέπειες. Μεταξύ άλλων, το κράτος των Σκοπίων που φαίνεται πως ολοένα και περισσότερο μετατρέπεται σε κρατίδιο επηρεαζόμενο από τον μεγαλομανή κερδοσκόπο, οι δραστηριότητές στην υπόθεση του Κοσόβου, οι παρεμβάσεις σχετιζόμενων με αυτόν ιδρυμάτων με το σχέδιο Αναν στο Κυπριακό, οι σχέσεις του με "υπηρεσίες" ηγεμονικών δυνάμεων, η σχέση του με την "στρατηγική μαλακής ισχύος" των ΗΠΑ, οι παρεμβάσεις του στα πολιτιστικά δρώμενα κτλ.
    Πιο ενδιαφέροντα όμως είναι τα στοιχεία που αποκαλύφτηκαν για τις σχέσεις του με "ερευνητικούς πυρήνες" των οποίων οι δραστηριότητες αφορούν τόσο διεθνή ζητήματα όσο και ζητήματα ενδοκρατικής τάξης, δικαιοσύνης και ηθικών ή κοσμοθεωρητικών διαμορφώσεων. Είναι για παράδειγμα εξόχως ενδιαφέρον σε μια χώρα όπως η Ελλάδα με εκατοντάδες χιλιάδες αγωνιστές της ελευθερίας στον βωμό του αγώνα ανεξαρτησίας (αγώνα για εσωτερική αυτοδιάθεση, εξωτερική-εσωτερική κυριαρχία, κοινωνική-πολιτισμική ετερότητα) να βλέπει κάποιους πυρήνες διεθνικών διανοουμένων που σχετίζονται με ένα άκρως αμφιλεγόμενο κερδοσκόπο όπως ο Σόρος να επιχειρούν ρητά και διακηρυγμένα να ροκανίσουν τα θεμέλια της ελληνικής εθνικής-κοινωνικής, συνειδησιακής και πολιτισμικής ετερότητας. 
    Είναι πλέον απολύτως επαληθευμένο ότι σε συναθροίσεις "συστημάτων Σόρος" δημιουργούνται εκρηκτικά μείγματα τα οποία ενδέχεται να αποτελούν σοβαρό κίνδυνο για την ενδοκρατική και διακρατική ζωή των ενδιαφερομένων κοινωνιών. Μια νέα διεθνική ομαδοποίηση αυτής της μορφής παρακάμπτει τις κοινωνίες και τα κοινωνικοπολιτικά προσδιορισμένα συστήματα εξουσίας καταργώντας έτσι την πολιτική. Συμμετέχουν ετερόκλητα, ανομοιογενή και στοχαστικά αξιοπερίεργα άτομα ή φορείς, οι οποίοι εκτείνονται σ' όλο το φάσμα μιας κοινωνίας: καθηγητές πανεπιστημίου, αξιωματούχοι κρατικών "υπηρεσιών", τράπεζες, εφοπλιστές, άλλοι επιχειρηματίες, αντιπρόσωποι διεθνών θεσμών, νεαροί προσοντούχοι που αναζητούν απασχόληση, κερδοσκόποι, ακτιβιστές διεθνικών προβλημάτων, σύλλογοι προσφύγων, εκκλησιαστικοί παράγοντες και πολλοί άλλοι. Αναμφίβολα, πολλοί από αυτούς είναι αφελή και ανυποψίαστα παρακολουθήματα. Αυτό όμως δεν έχει σημασία και δεν ενδιαφέρει την παρούσα ανάλυση (ενδιαφέρει σίγουρα πιο άμεσα τόσο τους ίδιους όσο και τους επηρεαζόμενους από αυτούς).
    Αυτό που έχει σημασία για την παρούσα ανάλυση, είναι το γεγονός ότι αναπτύσσονται εξωκοινωνικά και εξωπολιτικά διεθνικά τέρατα τα πλοκάμια των οποίων διεισδύουν στα μέσα επικοινωνίας, σε πανεπιστήμια, στο υπόλοιπο εκπαιδευτικό σύστημα, σε ινστιτούτα "προτάσεων πολιτικής", σε υπουργεία άμυνας, σε υπουργεία εξωτερικών, σε επιτελικούς θεσμούς εξωτερικής πολιτικής, σε σχολές ενόπλων δυνάμεων και διπλωματικών υπηρεσιών και αναπόφευκτα στα σε ηγετικά στρώματα των πολιτικών συστημάτων. Χαρακτηριστικά, τα τελευταία, ενώ σιγά-σιγά ενσωματώνονται σ' ένα κοινωνικοπολιτικό σύστημα, η ουσιαστική αναφορικότητά τους είναι τέτοιοι διεθνικοί δρώντες από τους οποίους αντλεί δύναμη και επιρροή. Έτσι, κάποιος θα μπορούσε, υπεριπτάμενος της κοινωνίας και ενδεχομένως ακαδημαϊκά μεταμφιεσμένος -οπότε λόγω της ακαδημαϊκής ανεξαρτησίας, διττά εξωπολιτικός-, να κατακτά μεγάλες διανεμητικές αρμοδιότητες για τις τύχες μιας κοινωνίας. Δύο ακόμη συναφή ζητήματα είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα για ένα ακαδημαϊκό αλλά πιθανότητα και για κάθε ενεργό και πληροφορημένο πολίτη.

Από το ίδρυμα Φορντ στον Σόρος


Από το ίδρυμα Φορντ στον Σόρος

Το ανά χείρας αφιέρωμα του Άρδην, ως συνέχεια της έρευνάς μας για το «Ίδρυμα Φορντ» στη διάρκεια της δικτατορίας, επικεντρώνεται στη δράση των λεγόμενων «Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων», κατ’ εξοχήν στην Ελλάδα και την Κύπρο, καθώς και ευρύτερα στα Βαλκάνια και τον κόσμο. Παράλληλα, επισημαίνεται ο ρόλος των διανοουμένων του συστήματος ως βασικών μοχλών της επέκτασης και σταθεροποίησης της Νέας Τάξης.
Όντως, πολύ νερό κύλησε από τη στιγμή που το ίδρυμα Φορντ εγκαινίασε τη στρατηγική της υποστήριξης των διαφωνούντων και των αντιπάλων των δικτατορικών καθεστώτων στην Ελλάδα και τη Χιλή. Από τότε το φαινόμενο των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων κυρίευσε τον πλανήτη, ενώ το σύστημα της Νέας Τάξης κυρίευσε τις «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις», μεταβάλλοντας ένα μεγάλο μέρος τους σε βασικό στοιχείο της πολιτικής του, για να μπορεί να ελέγχει την κοινή γνώμη και την «κοινωνία των πολιτών». Η Νέα Τάξη μέσα από πληθώρα χρηματοδοτήσεων –π.χ. τα ευρωπαϊκά προγράμματα στην Ελλάδα, οι υποτροφίες του ΝΑΤΟ, του Σόρος και άλλων «Ιδρυμάτων»–, κατόρθωσε να μεταβάλει, κατά ένα μεγάλο μέρος, μετά την αμπώτιδα των κοινωνικών κινημάτων, στη δεκαετία του 1980, τους διαφωνούντες οικολόγους, αριστερούς, συνδικαλιστές, αμφισβητίες, σε «αντιπολίτευση της αυτής μεγαλειότητας» και να τους εντάξει στη στρατηγική της συναίνεσης στα σχέδια της.
Έτσι, πριν από την εισβολή στη Γιουγκοσλαβία, θα προηγηθεί μια συστηματική εκστρατεία «οικολόγων», «φεμινιστριών», οργανώσεων για τα «ανθρώπινα δικαιώματα», υπερασπιστών των… Tσιγγάνων, εναντίον της Σερβίας, για γεγονότα που, ακόμα και αν ορισμένα είχαν πραγματική βάση, διογκώνονταν και χρησιμοποιούνταν με τρόπο μονόπλευρο, αποσιωπώντας τα εγκλήματα των Κροατών, του UCK κ.λπ. Έτσι οι εισβολές στη Γιουγκοσλαβία απέκτησαν την απαραίτητη συναίνεση στην κοινή γνώμη της Ευρώπης, διότι οι καταγγελίες προέρχονταν από «αγωνιστές» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αποφασιστικό ρόλο σε αυτή τη στρατηγική έπαιξε το Ίδρυμα Σόρος και το σιωνιστικό λόμπι. Η δράση του από τα Βαλκάνια έως την Ουκρανία υπήρξε αποφασιστικής σημασίας, ιδιαίτερα για την περιοχή μας. Ο Σόρος, μια ιδιοφυΐα της ενσωμάτωσης, της παραπληροφόρησης και της χρήσης των ΜΜΕ, έστησε με τα δισεκατομμύρια που ελέγχει, ληστεύοντας τα χρηματιστήρια και τους λαούς, ένα τεράστιο δίκτυο οργανώσεων που είτε ελέγχει άμεσα, όπως το Ίδρυμα για την Ανοικτή Κοινωνία, είτε χρηματοδοτεί, όπως την πλειοψηφία των μεγάλων ΜΚΟ στην Αμερική, αλλά και στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Στην Ελλάδα, η στρατηγική του Σόρος και των ευεργετούμενων από αυτόν, αποσκοπεί στο να αποδιαρθρώσει τη συνοχή της χώρας, και να την εντάξει, μαζί με όλα τα Βαλκάνια, στο σχέδιο της υποταγής στον περιφερειακό πυλώνα της Νέας Τάξης, την νεο-οθωμανική Τουρκία. Με το παρόν τεύχος ανοίγουμε απλώς αυτό το κεφάλαιο παρουσιάζοντας τους πρώτους τρεις εκτεταμένους φακέλους του ζητήματος:
Ο πρώτος φάκελος αφορά τη δραστηριότητα «μη κυβερνητικών οργανώσεων» στην Ελλάδα, του ΕΛΙΑΜΕΠ, του λιγότερο γνωστού CDRSEE (Κέντρου για τη Συμφιλίωση και τη Δημοκρατία στη Νοτιανατολική Ευρώπη) που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη, και της ιδιαίτερης δράσης του στον τομέα της αλλαγής των εγχειριδίων της Ιστορίας. Παρουσιάζονται τα μέλη και οι χορηγοί, εγχώριοι και διεθνείς, αυτών των οργανισμών, καθώς και τα προγράμματα τα οποία προωθούν ή στα οποία συμμετέχουν. Γράφουν η Λαμπρινή Θωμά, ο Γιώργος Ρακκάς, η Νάσια Παναγούλια, ο Γιώργος Καραμπελιάς, ο Τάσος Χατζηαναστασίου.
Ο δεύτερος, αφορά στο Κυπριακό και τις σχέσεις Ελλάδας–Τουρκίας. Eδώ γίνεται μια λεπτομερής παρουσίαση του ιδεολογήματος της Ελληνοτουρκικής φιλίας, αμέσως μετά τον εμφύλιο, την περίοδο που η ΝΑΤΟική ορθοδοξία διακήρυσσε την ελληνοτουρκική φιλία και οι διανοούμενοι και οι κονδυλοφόροι της μετεμφυλιακής Δεξιάς αμιλλόνταν σε εκδηλώσεις αβροφροσύνης προς την Τουρκία, καθώς παράλληλα οξυνόταν η αντίθεση για το Κυπριακό. Αναδημοσιεύουμε το άρθρο του Γιώργη Λύρα από το μηνιαίο θεωρητικό όργανο του ΚΚΕ, Νέος Κόσμος, το 1955, «τουρκοφιλία» και εθνοπροδοσία. Ακολουθεί μια παρουσίαση του ιδεολογήματος της Ελληνοτουρκικής Ομοσπονδίας, που προωθούσε η Χούντα, με τις τραγικές συνέπειες που είχε για την Κύπρο, από τον Σταύρο Σοφοκλέους. Τέλος, παρουσιάζεται ο ρόλος των δήθεν «Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων» στην προώθηση του σχεδίου Ανάν από τον Νίκο Ντάσιο καθώς και ο ρόλος των διανοουμένων στην Κύπρο, με άρθρο του Βάσου Φτωχόπουλου, όπως επίσης και η μαρτυρία της Ανδρούλας Ταραμουντά που συμμετείχε σε σεμινάριο για το ξαναγράψιμο των βιβλίων της Ιστορίας.
Ο τρίτος φάκελος περιλαμβάνει μια παρουσίαση του Σόρος και των ιδρυμάτων που ελέγχει καθώς και του ρόλου που έπαιξε για να προωθηθεί η ονομασία «Μακεδονία» για τη FYROM. H Χέδερ Κόφιν, παρουσιάζει τη διαδρομή του Σόρος και των ιδρυμάτων του από την προπολεμική Ουγγαρία μέχρι σήμερα, η Κόνι Μπρακ αναφέρεται στον ρόλο του στο Σκοπιανό, ενώ ο Χανς Βέρνερ Κλάουζεν στον καίριο ρόλο των «μη κυβερνητικών οργανώσεων» για την πολιτική της Ουάσινγκτον. Επί πλέον παρουσιάζεται το οργανόγραμμα των δραστηριοτήτων του Σόρος, καθώς και η συμμετοχή του στον «Κύκλο της Απάτης» στα Βαλκάνια, του Gilles d’ Aymery όπου καταδεικνύεται και ο ρόλος του «Παρατηρητηρίου για τα Ανθρώπινα δικαιώματα» στην Ελλάδα.
Σε επόμενα τεύχη θα συνεχίσουμε τη μελέτη του ρόλου άλλων δήθεν μη κυβερνητικών οργανώσεων και θα διερευνήσουμε τα σχέδια της Νέας Τάξης για τη Βόρεια Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη.

 

WebCounter.com
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Top WordPress Themes