Ο ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ 1
 Σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν κόψη 
τοῦ σπαθιοῦ τὴν τρομερή,
 σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν ὄψη,
 ποῦ μὲ βία μετράει τὴ γῆ.
 2
 Ἀπ᾿ τὰ κόκαλα βγαλμένη
 τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά,
 καὶ σὰν πρῶτα ἀνδρειωμένη,
 χαῖρε, ὢ χαῖρε, Ἐλευθεριά!
 3
 Ἐκεῖ μέσα ἐκατοικοῦσες
 πικραμένη, ἐντροπαλή,
 κι ἕνα στόμα ἀκαρτεροῦσες,
 «ἔλα πάλι», νὰ σοῦ πῇ.
 4
 Ἄργειε νά ῾λθη ἐκείνη ἡ μέρα
 κι ἦταν ὅλα σιωπηλά, 
γιατὶ τά ῾σκιαζε ἡ φοβέρα
 καὶ τὰ πλάκωνε ἡ σκλαβιά.
 5
 Δυστυχής! Παρηγορία
 μόνη σου ἔμεινε νὰ λὲς
 περασμένα μεγαλεῖα
 καὶ διηγώντας τα νὰ κλαῖς.
 6
 Καὶ ἀκαρτέρει, καὶ ἀκαρτέρει
 φιλελεύθερη λαλιά,
 ἕνα ἐκτύπαε τ᾿ ἄλλο χέρι 
ἀπὸ τὴν ἀπελπισιά,
 7
 κι ἔλεες «πότε, ἅ! πότε βγάνω 
τὸ κεφάλι ἀπὸ τς ἐρμιές;» 
Καὶ ἀποκρίνοντο ἀπὸ πάνω
 κλάψες, ἅλυσες, φωνές.
 8
 Τότε ἐσήκωνες τὸ βλέμμα
 μὲς στὰ κλάιματα θολό,
 καὶ εἰς τὸ ροῦχο σου ἔσταζ᾿ αἷμα
 πλῆθος αἷμα ἑλληνικό.




ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΝΟΙΞΙΣ

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΝΟΙΞΙΣ

Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΟΣΑ ΞΕΧΑΣΑΜΕ: «Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να σβήσουν την Αγία Πίστη, την ορθοδοξία, διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον. Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα. Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον. Και σκουπίζοντας τα δάκρυα μου τους είπα: «Δεν βλέπετε που θέλουν να κάνουν την Ελλάδα παλιόψαθα; Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ότι πολύτιμον τζιβαϊρικόν έχομεν. Φραγκεμένους μας θέλουν τα τσογλάνια του τρισκατάρατου του Πάπα. Μην αφήσετε, Άγιοι μου αυτά τα γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες, κάνοντας περισσότερο κακό από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός μας».





Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

Ἡ γλῶσσα τοῦ μελλοντικοῦ ἐπαναστατικοῦ κράτους

γλσσα το μελλοντικο παναστατικο κράτους

14 Μαρτίου 2014

Δημήτρης Κιτσίκης

Τὸ ἑλληνικὸ κράτος ποὺ οἰκοδομεῖται στὰ ὄνειρά μας ὡς πυξίδα γιὰ νὰ κατευθύνῃ τὸ σκάφος τοῦ πλανητικοῦ ἑλληνισμοῦ, χρειάζεται μία πλανητικὴ γλῶσσα, δηλαδὴ τὴν ἑλληνική. Ἀλλὰ ἐπειδὴ τὴν πυξίδα θὰ τὴν χειρισθοῦν οἱ σημερινοὶ νέοι πτυχιοῦχοι ἄνεργοι ποὺ κατεστράφησαν πνευματικὰ ἀπὸ τοὺς καθηγητὲς τῶν ἑλληνικῶν πανεπιστημίων, τοὺς φωστῆρες τῆς ἀχανοῦς μετριότητος, πρέπει νὰ τοὺς δοθῇ μία γλῶσσα διαφορετική, καβαφική, ἐλεύθερη ἀπὸ δυτικοὺς γλωσσολογικοὺς ῥασιοναλισμούς. Ἰδοὺ οἱ βάσεις τοῦ γλωσσικοῦ αὐτοῦ ἐργαλείου:
1 - Ἐπαναφορὰ τῆς πολυτονικῆς γραφῆς: Ἡ πολυτονικὴ γραφὴ μαθαίνεται τάχιστα, «μέσα σὲ δέκα λεπτά». Προμηθεύεσθε μίαν οἱαδήποτε γραμματικὴ τῆς νέας ἑλληνικῆς γλώσσης στὰ πολυτονιικά. Π.χ. τὶς σχολικές, πρὸ τῆς καθιερώσεως τοῦ γλωσσικοῦ ἐγκλήματος, ὅπως τὴν γραμματικὴ τοῦ Πέτρου Π. Παπαϊωάννου, Ἐκδόσεις τοῦ Βιβλιοπωλείου τῆς Ἑστίας. Ἐπίσης, χρειάζεσθε κάποιο πολυτονικὸ νεοελληνικὸ λεξικὸ καὶ σίγουρα ἕνα ἀρχαιοελληνικὸ λεξικό. Στὸν προσωπικό σας ὑπολογιστὴ πηγαίνετε στὸν πίνακα ἐλέγχου, στὸ εἰκονίδιο ἐπιλογῆς τῶν ἑκατοντάδων γλωσσῶν καὶ ἐπιλέγετε τὰ ἑλληνικὰ μὲ πολυτονικὸ πληκτρολόγιο. Προμηθεύεσθε καὶ τὸ πρόγραμμα, αὐτόματος πολυτονιστής, τῆς ἑλληνικῆς ἑταιρεία Ματζέντα, ποὺ μετατρέπει οἱοδήποτε μονοτονικὸ κείμενο σὲ πολυτονικό. Τὰ ἐλάχιστα λάθη τοῦ προγράμματος διορθώνονται εὔκολα μὲ τὸ χέρι. Ἡ πολυτονικὴ γραφή –συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς βαρείας, τῆς ὑπογεγραμμένης καὶ τῆς δασείας στὸ ἀρχικὸ ῥό-  εἶναι ἀπαραίτητη γιὰ τὴν ἱστορικὴ συνέχεια τῆς γλώσσας, εἴτε γράφει κανεὶς λαϊκά, δημοτική, καθαρεύουσα, ἀρχαῖα ἤ ἰδιόμορφα, ἀπὸ τὴν ἀλεξανδρινὴ ἐποχὴ μέχρι σήμερα, δηλαδὴ στὶς δύο τελευταῖες χιλιετίες ὅταν ἡ ἑλληνικὴ ἀτονικὴ ξέφυγε ἀπὸ τὰ στενὰ ὅρια τῆς πόλεως κράτους καὶ ἔγινε πλανητική, πρὸς χρῆσιν καὶ τῶν κατοίκων τῆς γῆς ποὺ δὲν εἶχαν τὰ ἑλληνικὰ ὡς μητρικὴ γλῶσσα.
2 – Ἂκόμη καὶ στὴν δημοτική, νἀ ἀκολουθεῖται ἡ πλέον συντηρητικὴ ὀρθογραφία στὴν κλίση τῶν ῥημάτων καὶ τῶν ὀνομάτων. Νὰ ἀποφεύγονται οἱ ὀρθογραφικοὶ νεωτερισμοὶ ὅπως τρένο, ἀβγό, καβγᾶς, κτήριο.  Νὰ μὴν ἀκρωτηριάζονται οἱ λέξεις ὅπως αὐτὸ συνηθίζεται στὸν προφορικὸ λόγο, ἀλλὰ:  ὁ Πλάτων τοῦ Πλάτωνος, ὁ Σωκράτης τοῦ Σωκράτους, ἠμπορῶ, ὑποκάμισο, ἐσώβρακο, ὑπανδρεύομαι. Τήρηση τῆς συλλαβικῆς ἤ χρονικῆς αὐξήσεως στὰ ῥήματα (ἐκοίταξα, ἠργάσθην). Στὴν αἰτιατικὴ νὰ μὴν ἀφαιρεῖται ποτὲ τὸ τελικὸ ν στὸ ἄρθρο, ἔστω καὶ ἄν ἡ λέξη ποὺ ἕπεται ἀρχίζῃ μὲ φ, θ, χ, σ. Ἡ γενικὴ τῶν τριτοκλήτων νὰ εἶναι πάντα ὅπως τῆς πόλεως, τῆς κυβερνήσεως.
3 - Ἡ μουσικότητα τῆς γλώσσας ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν κινητικότητα τοῦ τόνου καὶ τὴν κλίση ὅλων τῶν λέξεων. Συνεπῶς, ποτὲ νὰ μὴν ἀκολουθοῦνται οἱ κανόνες τῆς δημοτικῆς ποὺ στόχο ἔχουν τὸν ἐκσλαυϊσμὸ τῶν ἑλληνικῶν. Ὁ τόνος πρέπει νὰ κατεβαίνῃ στὴν γενική, καὶ στὰ ὀνόματα ἀλλὰ καὶ στὰ ἐπίθετα.
4 - Ὅλες οἱ ξένες λέξεις πρέπει νὰ ἐξελληνίζονται καὶ νὰ λαμβάνουν ἑλληνικὴ ταυτότητα γιὰ νὰ τοὺς ἐπιτραπῇ νὰ εἰσέλθουν εἰς τὸ ἱερὸ τῆν ἑλληνικῆς γραφῆς, δηλαδὴ πρέπει ὅλες, χωρὶς ἐξαίρεση νὰ κλίνονται: τὰ τρακτέρια, τὰ ταξιά, τῆς Οὐασιγκτῶνος, τῆς Μοντρεάλης.
5 - Βάσει τῶν ἀνωτέρω ὁ καθεὶς εὑρίσκει τὸ ἰδικό του ὕφος μὲ διδασκάλους τοὺς  συγγραφεῖς ποὺ δὲν ἀκολουθοῦν τοὺς γλωσσολόγους τῶν Παρισίων, δημιουργοὺς ὅπως τὸν Καβάφη, τὸν Παπαδιαμάντη καὶ τὸν Κᾶλβο. Καθαρόαιμη καθαρεύουσα καὶ ἀρχαῖα δὲν ἁρμόζουν. Ὁ λόγος φαίνεται ψευδής. Προτιμοτέρα μία μικτὴ γλῶσσα προσωπικῆς ἐπιλογῆς. Μακριὰ ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς ἐπαγγελματίες γλωσσολόγους καὶ δασκάλους οἱ ὁποῖοι, ὅλοι, καταστρέφουν τὴν γλῶσσα. Τὸ σημαντικὸ γιὰ τὸν καθένα εἶναι νὰ οἰκοδομήσῃ μία ἰδική του γραφὴ ὥστε, καὶ ἀνωνύμως νὰ γράψῃ, θὰ ἀναγνωρίζεται πάντα. Γνωρίζεις ὅτι ὁ πίνακας εἶναι τοῦ Rembrandt καὶ χωρὶς τὴν ὑπογραφή του.


 

WebCounter.com
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Top WordPress Themes