Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ*, ΑΝ. ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΔΠΘ, ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

4/12/14

Η απόφαση της Θεολογικής Σχολής Θεσαλονίκης που επάρθη από μία μικρή μειοψηφία ''καθηγητών Θεολογίας''(;) και επεβλήθη άνωθεν από πολιτικά Κέντρα, για την δημιουργία Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών και Ισλαμολογίας στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ, είναι σαφώς μέρος ευρύτερου νεοεποχήτικου καί νεοταξήτικου σχεδίου Μουσουλμανοποίησης της Ελλάδας και αποορθοδοξοποίησης της Θεολογίας, της Εκκλησίας, της Ελλάδας. Ακόμη περισσότερο δε είναι μέρος σχεδίου διωγμού του Χριστού και των Ορθοδόξων Ελλήνων από την Ελλάδα.

Δεν ειναι δυνατόν να χρησιμοποιούνται οι θεολογικές σχολές της Ορθόδοξης Εκκλησίας ή η Ορθόδοξη Θεολογία και πολύ περισσότερο να χρησιμοποιείται ο Ίδιος ο Χριστός και η Εκκλησία Του για την επιχειρούμενη στον 21 πρώτο αιώνα παγκόσμια αδελφοκτονία καθώς και ο διωγμός των ανθρώπων στην γή από μία απάνθρωπη και μισούσα τον άνθρωπο Οικονομική παγκόσμια ελίτ.

Ναι, σήμερα στην Ελλάδα η Νέα Τάξη Πραγμάτων, αφού έκλεψε τον πλούτο και την γη των Ελλήνων και αφού εδίωξε και διώκει τούς Έλληνες από την Ελλάδα, τώρα, μέσω των δικών της, θέλει να διώξει και τον Χριστό τον Ίδιο από την Ελλάδα και τούς Έλληνες. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων μαζί με την Ελληνική Γλώσσα και Ιστορία θέλει να καταργήσει και να αφαιρέσει από τούς Έλληνες την Ορθόδοξη Θεολογία, την Ορθόδοξη πίστη, την Ορθόδοξη ζωή, την Ορθόδοξη Λατρεία. Θέλει να εκδιώξει από την Ελλάδα τον Χριστό.

Η Νέα Τάξη Πραγμάτων μισεί τον άνθρωπο, μισεί τον κόσμο, μισεί τά παιδιά, μισεί τον άνδρα και την γυναίκα, μισεί τίς φυλές των ανθρώπων και τίς χώρες των, μισεί την δημοκρατία και την ελευθερία, μισεί τούς λαούς, τίς γλώσσες, τίς θρησκείες και τούς πολιτισμούς των. Και εν τέλει μισεί τον Θεό τον Ζώντα.

Η Νέα Τάξη Πραγμάτων είναι ανθρωποκτόνος, ειναι κοσμοκτόνος, είναι Θεοκτόνος. Εν τέλει είναι ζωοκτόνος και αυτοκτόνος. Θέλει να απλώσει το σκοτάδι πάνω στην γή, θέλει να αφανίσει τον ήλιο, θέλει να αφανίσει την ζωή από τους ανθρώπους, τα παιδιά, τους γέρους, τους άνδρες, τίς γυναίκες, τους Αφρικανούς, τούς Σλαύους, τους Αμερικανούς, τους Τούρκους, τους μαύρους, τους λευκούς, τους Εβραίους, τους Άραβες, τους Ασιάτες, τους Χριστιανούς, τους Μουσουλμάνους και οπωσδήποτε τους Έλληνες.

Η Νέα Τάξη Πραγμάτων κλέβει το χρυσό από τους Αφρικανούς, το πετρέλαιο από τους Άραβες, το φαγητό από τους φτωχούς και τα παιδιά, την ελευθερία από τους ευρωπαίους και τους Αμερικανούς.

Η Νέα Τάξη Πραγματων κρύβει με το χέρι τής το φως του ήλιου από την γή. Αυτοκτονεί η ιδία και θέλει να αυτοκτονήσει όλη την γη και όλους τους ανθρώπους. Η Νέα Παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων είναι η αναβίωση στον 21ο αιώνα του συλλογικού και παγκόσμιου Χιτλερισμού και φασισμού, στον οποίο, όχι μόνο οι Έλληνες και η ελληνική κοινωνία, αλλά ολόκληρη η ανθρωπότητα πρέπει να πεί ''όχι''.

Έ, λοιπόν, μέσα σε όλη αυτή την παράνοια είναι αυτονόητο το ''Όχι''. Η Ορθόδοξη Θεολογία δεν είναι πολυτέλεια ούτε ιδιοκτησία των θεολόγων, η όποιου άλλου. Η Ορθόδοξη Θεολογία είναι ανάγκη για να ζήσει ο άνθρωπος. Ναι, η Ορθόδοξη Θεολογία είναι ανάγκη για να ζήσει ο άνθρωπος, για να ζήσει ο κόσμος, για να ζήσουν όλα, ορατά και αόρατα. Μέσα στην Ορθόδοξη Θεολογία - και πουθενά αλλού - μαθαίνεις το τέλειο Μάθημα.

Πως δηλαδή ότι, έστω και για ένα απειροελάχιστο κλάσμα του δευτερολέπτου, είναι δυνατόν να έρθει στην ύπαρξη ένα πλάσμα, ένα όν, ακόμη και το πιό ελάχιστο και πιό μηδαμινό, να περάσει από το μηδέν, το τίποτα, το μη όν, στο είναι, να αρχίσει να υφίσταται και να ζει, εισερχόμενο στον χρόνο και στην ιστορία, ερχόμενο από το μη είναι στο είναι και στην ύπαρξη. Έ, τότε, δεν δέχεσαι με τίποτε αυτό να χαθεί και να πέσει στο μη όν και στο μηδέν .

Αν για μία έστω απειροελάχιστη στιγμή περάσεις από το μηδέν και την ανυπαρξία στο είναι και στο φώς του ήλιου, ε, τότε δεν έχεις τρόπο να ευχαριστήσεις, να ξεπληρώσεις, να ανταποδώσεις τούτο το Μέγιστο Πράγμα. Δηλαδή, αν για ένα κλάσμα απειροελάχιστο, μηδαμινό, μπορέσεις να δείς το φως του ήλιου και να δείς το είναι, και να έρθεις απο το μηδέν και το τίποτε στο είναι, έ, τότε, δεν μπορείς, δεν θέλεις, δεν επιτρέπεις, δεν ανέχεσαι να χαθεί τίποτε, να πέσει στο μη όν και στο μηδέν. Δεν αντέχεις να μην ψάξεις όλα τα χαμένα, όλα τα δήθεν ανύπαρκτα, όλα τα εφήμερα και να τα βγάλεις στο φως του ήλιου, να τα σφίξεις στην αγκαλιά σου και να βεβαιωθείς πώς ζουν, πώς υφίστανται, πώς λάμπουν από ζωή, από ομορφιά, από χαρά.

Ναι, δεν δέχεσαι τότε τίποτε να είναι θλιμμένο, λυπημένο, ανύπαρκτο, πονεμένο. Ναι, τότε θέλεις όλα να λάμπουν, να ζουν, να χαίρονται στο είναι και να νικούν το μηδέν και το μη όν. Και, όπως λέει ο ποιητής, τότε, αν πέρασες από το μηδέν και το μη όν και είδες για ελάχιστο χρόνο, για απειροελάχιστη στιγμή και διάρκεια, το φως του Είναι και του ήλιου, τότε δεν μπορείς αλλοιώς, αλλά είναι ανάγκη μεγίστη, ανάγκη αδυσώπητη, και απλώνεις τα πικρά σου χέρια πίσω από τούς καιρούς, για να τους βρείς όλους και για να τα βρείς ολα. Να βρεις, να συναντήσεις, να γευτείς όλα τα χαμένα, τα παρακατιανά, τα εφήμερα. Είναι τότε ανάγκη αδυσώπητη να μην δεχθείς τίποτε να απουσιάζει, να λείπει, να λυπάται, να φθείρεται, να χάνεται.

Στο "Βυζάντιο", δηλαδή στην Ορθόδοξη Ανατολή, αναφέρουν οι ιστορικοί, πως ακόμη και οι απλές γυναίκες στίς βρύσες, ή οι καθημερινοί άνδρες στα καφενεία εθεολογούσαν. Γιατί; Διότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τον Θεό, χωρίς τον λόγο περί του Θεού. Χωρίς τον Θεό όλος ο κόσμος είναι άδειος, είναι κενός.

Χωρίς τον Ζώντα Θεό όλος ο κόσμος και όλη η ζωή είναι γιορτή χωρίς χαρά, είναι λέξη άδεια χωρίς νόημα, είναι σώμα χωρίς Ζωή, είναι πτώμα, είναι γάμος χωρίς Έρωτα, χωρίς Νύμφη και Νυμφίο. Χωρίς Τον Ζώντα Θεό όλος ο κόσμος είναι σπίτι κενό και άδειο, είναι μάτια χωρίς βλέμμα, είναι χώρος ψυχρός καί παγωμένος, είναι ήλιος χωρίς λάμψη και ζεστασία. Ω, χωρίς τον Ζώντα Θεό, πόσο παγωμένος και θλιμμένος είναι ο κόσμος, πόσο παγωμένα και πόσο νεκρά είναι όλα, πόσο άδεια είναι όλα, τα πρόσωπα, τα βλέμματα, τα σώματα. Πόσο θλιμμένα είναι όλα, πράγματα πρόσωπα, ζώα, φυτά, πέτρες, αστέρια. Ναι, χωρίς τον Ζώντα και Αληθινό Θεό ο κόσμος όλος είναι νεκρός, θλιμμένος, ορφανός αδερφός.

Ω, τι θλίψη, Θεέ μου. ''Ώτα έχουσι και ούκ ακούουσι, οφθαλμούς έχουσι και ού βλέπουσι''....έχουν μάτια και δεν βλέπουν, έχουν αυτιά και δεν ακούνε, έχουν γλώσσα δίχως φωνή, έχουν στόμα και τροφή δίχως γεύση......

Αν ο άνθρωπος δεν πάσχει για τον Θεό, τότε είναι νεκρός. ''Άφετε τους νεκρούς θάψαι τούς περί αυτών νεκρούς'' θα απαντήσει ο Χριστός στους μαθητές Του που ζητούσαν να γυρίσουν πίσω στα καθημερινά ανθρώπινα έργα και στις καθημερινές ανθρώπινες εργασίες των. Και πώς, αλήθεια, πώς μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος μέσα στην φυλακή του τρισδιάστατου εαυτού του και του τρισδιάστατου χώρου χωρίς να βιώνει ασφυκτικό και θανατηφόρο μαρτύριο; Πώς, αλήθεια, Χριστέ μου, μπορεί ο άνθρωπος να ζήσει μόνος του η με όλο τον κόσμο χωρίς να Σε νοσταλγήσει, χωρίς να Σε ποθήσει, χωρίς να Σε αγγίξει, χωρίς να Σε γευτεί ....χωρίς την δική Σου βεβαιότητα, χωρίς την δική Σου ελευθερία, χωρίς την δική Σου ομορφιά, χωρίς το δικό Σου κάλλος, χωρίς την δική Σου καλοσύνη;

Όχι, είναι ψέμμα κάθε ζωή χωρίς την Αιτία και την Πηγή της ζωής. Είναι ψέμμα κάθε έρωτας χωρίς την Πηγή όλων των Έρώτων για το καλό, το ωραίο, το αληθινό και το αλησμόνητο. Όχι, ειναι ψέμμα κάθε γνώση χωρίς την δική Σου Τελεία Γνώση. Είναι ψέμμα κάθε αγάπη και κάθε έρωτας χωρίς την Δική Σου Τελεία Αγάπη και Τέλειο Έρωτα. Είναι ψέμμα κάθε επιστήμη και αλήθεια χωρίς Εσένα και την Δική Σου Τελεία Αλήθεια, χωρίς το Δικό Σου Πρόσωπο, χωρίς την δική σου Παρουσία, που σηκώνει κάθε πεσμένο, που γλυκαίνει κάθε πικραμένο, που ενθαρρύνει κάθε φοβισμένο. Είναι ψέμμα και άδεια κάθε αίσθηση χωρίς την Δική Σου τελεία Αίσθηση και Γεύση....''γεύσασθε και ίδετε ότι Χριστός ο Κύριος'' ....Γλυκύς ο Κύριος ......''Αν δεν φάτε το Σώμα Μου και δεν πιείτε το Αίμα Μου ...δεν έχετε Ζωή''.....

Η Ορθόδοξη Θεολογία είναι απόσταγμα και απαύγασμα της Ορθόδοξης Λατρείας, της Ορθόδοξης Θείας Λειτουργίας, είναι απαύγασμα της Ορθόδοξης Εμπειρίας Του Θεού εν μέσῳ των ανθρώπων, του Θεού εν μέσῳ της Εκκλησίας Του. Η Ορθόδοξη Θεολογία είναι ταυτόσημη με την όραση του Θεού εν μέσῳ των ανθρώπων, με την μετοχή των ανθρώπων στην Ζωή του Θεού ως Κοινωνία Ζώντων προσώπων, Θείων Ακτίστων και κτιστών.

Ο Ζών Θεός Δημιουργεί από το μη όν, από το τίποτε και απολύτως ελεύθερα τα πλάσματα Του, τα κτιστά όντα Του. Διότι θέλει να τούς χαρίσει την Τελεία και Άκτιστη και Ελεύθερη Δική Του Ζωή. Θέλει να τούς προσφέρει την Δική Του Άκτιστη Δόξα, το Δικό Του Άκτιστο και Ζωογόνο Φώς, Τον Δικό Του Υπερτέλειο και απολύτως και απείρως Ανιδιοτελή Δικό Του Έρωτα, ακόμη και πρός τούς εχθρούς. ''Από αυτό θα γνωρίζουν οι Ανθρωποι πώς είστε δικοί μου Μαθητές ...εάν έχετε Αγάπη πρός τούς εχθρούς Υμών''....Ναι, πρώτα πρός τους εχθρούς μας, διότι το άλλο, να αγαπάς αυτούς που σε αγαπούν, είναι εύκολο και φτωχά ανθρώπινο ....θα μας βεβαιώσει ο Κύριος του Ουρανού και της γης, ο Βασιλεύς των βασιλευόντων, ο Άπειρος και Τέλειος και υπέρ Τέλειος Ιησούς, ο Άκτιστος Θεός Λόγος και Δημιουργός των Πάντων.

Εδώ στην περιοχή τής Ορθόδοξης και Ακτίστου Θεολογίας, της Ακτίστου Θείας Λειτουργίας, όπως έλεγε ο απείρου ομορφιάς Άγιος Γέρων Πορφύριος, ο άνθρωπος βεβαιώνεται για τον Ζώντα Θεό, βεβαιώνεται για Τον Ενανθρωπήσαντα Χριστό και Υιό του ανθρώπου, αφού η τρισδιάστατη ανθρώπινη λογική, το τρισδιάστατο ανθρώπινο σώμα και το ανθρώπινο πνεύμα, όλα αυτά διευρύνονται, μεγεθύνονται, απειρίζονται, θεοποιούνται για να καταστούν ικανά να συναντήσουν Τον Άκτιστο Θεό, Την Άκτιστη Τριάδα των Θείων Προσώπων, δια τουΥιού και Σαρκωμένου Λόγου.

Η Ορθόδοξη Θεολογία είναι θεολογία μαρτυρούσα τα Έργα Του Θεού. Είναι Θεολογία μαρτυρούσα τα περί των Ακτίστων Ενεργειών του Θεού. Είναι Θεολογία μαρτυρούσα τα περί Των Ακτίστων Θείων Προσώπων ως Του Ενός και Ζώντος Τριαδικού Θεού. Μέσα στην Ορδόδοξη Θεία Λατρεία, μέσα στην Ορθόδοξη Θεία Λειτουργία, μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, το Ζών Σώμα Του Σαρκωμένου Λόγου και Υιού του Θεού, ο άνθρωπος καθίσταται αληθινά άνθρωπος και θεάνθρωπος κατά Χάριν, ενώ του δίδεται το Χάρισμα να γίνει αληθινός άνθρωπος και αληθινός, κτιστός μεν, αλλά κατά Χάριν Θεός. Διότι, εάν αυτό δεν είναι ακριβώς έτσι, αν αυτό δεν είναι αληθές, αν αυτό δεν συμβαίνει οντολογικά, υπαρξιακά, ιστορικά, τότε τίποτε άλλο, δεν μπορεί να συμβεί αληθινά.

Στην Ορθόδοξη Θεολογία κυριαρχεί η γνωσιολογία τής Ελευθερίας και της προσωπικής Μαρτυρίας. Η γνώση και η βεβαιότητα περί της Ζωής του Θεού και της αληθινής Ζωής του κόσμου δεν έρχεται έξωθεν και αντικειμενικά παρατηρούμενη. Αλλά πηγάζει με τρόπο θαυμαστό και υπέροχο, με τρόπο απολύτως αναμφισβήτητο, μέσα στην ανθρώπινη καρδιά και από εκεί πλημμυρίζει το σώμα και το Πνεύμα του Ανθρώπου και μετά πλημμυρίζει τον εξωτερικό κόσμο. ''Εγώ θα σου δώσω το ύδωρ το Ζών'', εβεβαίωσε ο αγαπημένος Κύριος Ιησούς την γυναίκα στο φρέαρ του Ιακώβ.....και πως όποιος πιστέψει σε Αυτόν, ποταμοί Ύδατος Ζώντος θα ρέουν εκ της κοιλίας του, αυτού και κάθε φίλου και μάρτυρος του Χριστού. Και το κτιστό ανθρώπινο πλάσμα καθίσταται Θεοφόρο, Χριστοφόρο, Αγιοφόρο. Έτσι οι φίλοι του Χριστού, Του Σαρκωμένου Λόγου και Του Ιστορικού Ιησού εκ Μαρίας τής Παρθένου, γίνονται ζωντανοί και αδιάψευστοι μάρτυρες του ίδιου του Χριστού.

Αυτοί οι φίλοι του Χριστού, σε βεβαιώνουν, σε παίρνουν από το σκοτάδι και σε βγάζουν στο Φώς. Είσαι πεσμένος, διαλυμένος, φοβισμένος, θλιβόμενος, κρυωμένος και παγωμένος, διωγμένος από τον κόσμο, νεκρός και αυτοί, οι Υπέροχοι φίλοι Του Χριστού, σε σηκώνουν στα χέρια των, σε ζεσταίνουν στην καρδιά και στην ψυχή και στο σώμα, σε αναστηλώνουν, σε γεμίζουν από χαρά και από δώρα του Πνεύματος, σε ανασταίνουν, σου μαθαίνουν τι είναι αληθινή ανιδιοτέλεια και τι είναι η τελεία αγάπη, η τελεία χαρά, η τελεία Γνώση. Τι ειναι η Αληθινή Ζωή.

Οι Φίλοι και μάρτυρες του Χριστού είναι κατά Χάριν Χριστοί. Όταν τούς βλέπεις και όταν τούς συναντάς, σου φανερώνουν επάνω των την Εικόνα του Χριστού. Είναι οι ίδιοι ζωντανές εικόνες Του Χριστού. Λάμπουν από την Βασιλική Ταπεινότητα του Ιδίου του Βασιλέως Χριστού. Κοντά τους σβήνουν οι λογισμοί, οι πειρασμοί, η αβεβαιότητα, όλα φωτίζονται και αποκαλύπτονται, ως τόπος Ιερός, Τόπος Άγιος, Τόπος Θεοφάνειας. Τότε, κοντά στούς αληθινούς φίλους του Χριστού, ελευθερώνεσαι από τον τρισδιάστατο και περιορισμένο εαυτό σου και δι᾽  αυτών βλέπεις τον Χριστό. Δι᾽ αυτών κατανοείς πως η τρισδιάστατη και ανθρώπινα περιορισμένη λογική σου μπορεί να μεταποιηθεί σε άπειρη και απεριόριστη Λογική, που δεν ζητά αποδείξεις, αλλά δίδει αποδείξεις. Που δεν ζητά βεβαιότητα, αλλά δίδει βεβαιότητα, που δεν ζητά γνώση, αλλά δίδει γνώση, που δεν ζητά αγάπη, αλλά δίδει αγάπη, που δεν ζητά εξουσία, αλλά παρέχει εξουσία ελευθεροποιό. Που σπάζει κάθε φυλακή και κάθε περιορισμό για να φωτιστούν όλα, να μαζευτούν, να συναντηθούν και να σωθούν όλα. Να μη χαθεί τίποτε.

Εάν έτσι έχουν τα πράγματα, και σαφώς έχουν έτσι - το μαρτυρούν αυτό οι ποταμοί αιμάτων που έχουν χυθεί απο τούς Χριστιανούς όλων των εποχών και όλων των ηπείρων, που εμιμήθηκαν τον Πρώτο Μάρτυρα Χριστό, που έχυσε το Θεανθρώπινο και Πανάγιο Αίμα Του πάνω στον Σταυρό - έ, τότε πώς είναι δυνατόν, δίπλα στην Ορθόδοξη Θεολογία, να βάλουμε ισοτίμως αιρετικές, Θεοκτόνες και ανθρωποκτόνες θεολογίες;

Εάν για χριστιανικές θεολογίες του δυτικού χριστιανισμού γράφονται και λέγονται τα κατωτέρω, τότε τι θα έπρεπε να γράφεται και να λέγεται για την ισλαμική θεολογία;

«Η απόρριψις της θείας ενεργείας φανεροί την ουσιαστικήν αδυναμίαν των αντιπαλαμιστών, όπως παραδεχθώσι τας εν τῃ Τριάδι διακρίσεις γενικώς. Η σύγχυσις της φύσεως και των φυσικών οδηγεί μοιραίως, κατά τον Άγιον Μάρκον, εις σύγχυσιν των υποστάσεων προς αλλήλας και προς την φύσιν. Η ταύτισις της Θεότητος προς την Ουσίαν σημαίνει κατά βάθος την μη παραδοχήν του Τριαδικού τής Θεότητος. Και επειδή άπασαι αι συνέπειαι της μη διακρίσεως συντείνουσιν ακριβώς εις την αθέτησιν του Τριαδικού Δόγματος, αποτελεί, για τον Άγιο Μάρκο Τον Ευγενικό, Παναίρεσιν....αμάλγαμα και πανσπερμίαν πασών των αιρέσεων. Πέραν τούτου διορά εν αυτή και λανθάνουσαν αθεΐαν.

Η μη ομολογία των Θείων ενεργειών μαρτυρεί περί της μη βιώσεως αυτών, περί της θεωρητικής δηλαδή πίστεως είς τινα αφηρημένον "θεόν" ακοινώνητον και τούτ' αυτό ανύπαρκτον. Οι μη διακρίνοντες την Θείαν Ουσίαν και ενέργειαν αποπροσωποποιούσιν ουσιαστικώς τον Θεόν και εκτοπίζουσιν Αυτόν εκ του κόσμου ημών. Δια τούτου όμως απορρίπτουσι και τον κόσμον (διότι η αμέτοχος Θεού κτίσις δεν είναι κόσμος, αλλά ακοσμία και πτώμα) και το Πρόσωπον του Χριστού, Όπερ συνιστά την κατ' εξοχήν Ένωσιν του Θεού και του κόσμου και εν Ω φανερούνται εν υψίστῳ μέτρῳ αι προσωπικαί ενέργειαι της Αγίας Τριάδος. Ορθώς ησθάνθη ο Άγιος Μάρκος την μη διάκριση της θείας ουσίας και ενεργείας ως Χριστολογικήν Αίρεσιν και ως άρνησιν του Χριστού» (Ειρηναίου Μπούλοβιτς, ''Το Μυστήριον της εν τῃ Αγίᾳ Τριάδι διακρίσεως ουσίας και ενεργείας κατά τον Άγιο Μάρκο Εφέσου τον Ευγενικό'', Πατριαρχικόν Ίδρυμα Πατερικών Μελετών, σελίς 474).

Εδώ, ο επίσκοπος Ειρηναίος Μπούλοβιτς επιβεβαιώνει παλαιότερη ένσταση του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς για τον Οικουμενισμό, όπου διατείνεται πως ο Πάπας αποτελεί την Τρίτη ανθρωπίνη πτώση από τον Θεό, μετά τον Αδάμ και τον Ιούδα, και πως συγκεντρώνει στο πρόσωπό του όλες τίς αιρέσεις μαζί, όπως δείχνει και η θεολογική ανάλυση του επ. Ειρηναίου Μπούλοβιτς. Δηλαδή, στην Παπική Θεολογία έχουμε συνάντηση και ξανά ενεργοποίηση όλων των μεγάλων αιρετικών που δημιούργησαν και εδίδαξαν ανά τους αιώνες τριαδολογικές, χριστολογικές και εκκλησιολογικές αιρέσεις όπως: Αρειανισμός, Απολιναρισμός, Νεστοριανισμός, Πελαγιανισμός, Δοκητισμός, Μονοφυσιτισμός, Μονοθελητισμός, Εικονομαχισμός, Θεοσοφισμός Μασονισμός , Νεοεποχιτισμός, κλπ .

Κορυφαία βέβαια και πανπεριεκτική αίρεση του Παπισμού αποτελεί ο εωσφορικός αλαθητισμός και το αλάθητον ενός ανθρώπου, ο οποίος απαιτεί να καταστεί κατ᾽ ουσίαν υπεράνω και του Θεού του Ιδίου. Έτσι δε, εξηγούνται και μερικές έντιμες φωνές δυτικών θεολόγων, μοναχών και άλλων πώς κατ' ουσίαν η Δυτική Εκκλησία και η Δυτική Χριστιανοσύνη, είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα, δεν πιστεύει στον Χριστό, αλλά στον Πάπα, όπως τόσο εύγλωττα περιγράφει στον Ιεροεξεταστή του ο Ντοστογιέφσκυ.

Όμως η αιρετική Παπική και αργότερα η Προτεσταντική Θεολογία της Δυτικής Χριστιανοσύνης πηγάζουν από τα θεμέλια της Σχολαστικής Θεολογίας. Ο καθ. Π. Ιωάννης Ρωμανίδης γράφει χαρακτηριστικά :

«Ο Θωμάς Ακινάτης και οι ακολουθούντες τέως αυτόν και τον Αυγουστίνο θεολόγοι και φιλόσοφοι, συγχέοντες και ταυτίζοντες τας Ενεργείας και Ιδιότητας του Θεού μετά τής Ουσίας Αυτού, ισχυρίζονται ότι ο Θεός είναι κατ' ουσίαν και υπέρ χρόνον δημιουργός ....συλλαμβάνει δε την ιδέαν περί κόσμου κατ' ανάγκην και κατ' Ουσίαν .....επειδή δε εις το σύστημα του Ακινάτου η Θεία Ενέργεια, Βούλησις, Ύπαρξις κτλ, ταυτίζονται μετά της Θείας Φύσεως, είναι επόμενον να ταυτίζονται και μετά της Θείας Ουσίας και Φύσεως τα αρχέτυπα των κτισμάτων -δημιουργημάτων». Μάλιστα, τα κεφάλαια του Θωμά περί Δημιουργίας επιγράφονται ''εκπόρευσις των κτισμάτων'' και ''απόρροια των κτισμάτων''.......Οι σχολαστικοί, προκειμένου να αποφύγουν τον πανθεϊσμόν, αφού ταυτίζουν θεία ουσία και Ενέργεια, εισάγουν την κτιστή χάρη, την κτιστή ενέργεια, τον κτιστό νόμο κατ' αναλογίαν με την Άκτιστη ουσία, ενέργεια και Άκτιστο νομό .......Ακολουθώντας δε ο Θωμάς αρχαιότερους αιρετικούς ενόμιζεν ότι εκ των κτιστών ενεργειών του Θεού δυνάμεθα να γνωρίσουμε κάτι ....εκ τής Ουσίας του Θεού .....ενώ πάλι ο Ακινάτης ισχυρίζεται ότι η θεία ουσία είναι το πρώτον αρχέτυπον όλων των κτισμάτων» (Ι. Ρωμανίδου, ''Το Προπατορικόν Αμάρτημα'', εκδ. Πουρναρά, σελίς 42-45).

Οι σχολαστικοί, θεολόγοι και φιλόσοφοι, ούτε τους Αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους κατενόουν, ούτε τους Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας. Για τον λόγο αυτό, αυτοί εθεωρούσαν ότι είχαν κάνει μεγάλη πρόοδο σε σχέση με τους Πατέρες τής Εκκλησίας, εξ ού και ο όρος ''Μεταπατερική Θεολογία''... που προσφάτως έχει εισαχθεί και στην ελληνική θεολογία μοντέρνων ορθοδόξων θεολόγων. Δηλαδή, εκείνο που ούτε οι αρχαίοι έλληνες φιλόσοφοι υπεστήριζαν και προφανώς ούτε οι έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι σαφώς εδιόρθωσαν και μετεμόρφωσαν την αρχαία ελληνική φιλοσοφία σε χριστιανική και Ορθόδοξη Θεολογία, αυτό οι σχολαστικοί θεολόγοι της Δύσεως ανεκήρυξαν ως χριστιανική θεολογία και φιλοσοφία. Ότι δηλαδή ο κόσμος είναι κεχωρισμένος του Θεού και άθεος, προκειμένου να αποφύγουν τον προφανή πανθεϊσμό, ταυτίζοντες και μη διακρίνοντες στον Άκτιστο Θεό Ουσία και Ενέργεια. Αυτό, δυστυχώς, ορισμένοι σύγχρονοι Έλληνες ''ορθόδοξοι θεολόγοι'' το επανεισάγουν στην Ορθόδοξη Ανατολή ως καινοτομία και πρόοδο και το ονομάζουν ''Μεταπατερική Θεολογία''.

Βασικός πυρήνας κάθε αίρεσης είναι το ασυνείδητο η συνειδητό πάθος της εξουσίας επί του κόσμου, επί των ανθρώπων, επί του Θεού. Το αλάθητο του Πάπα και όλη η αιρετική κατ' ουσίαν διδασκαλία των σχολαστικών θεολόγων, όπως δείχνουν τα προηγούμενα, αλλά και το αλάθητο του Μωάμεθ και η αιρετική διδασκαλία του Ισλάμ, αμφότερα απορρέουν από το βασικό δένδρο των τριαδολογικών, Χριστολογικών και Εκκλησιολογικών αιρέσεων, που αρχίζουν αμέσως μετά την δημόσια εμφάνιση και διδασκαλία του Χριστού. Και αυτό, διότι ο Χριστός, με όσα εδίδασκε και έκανε, κατ' ουσίαν εμηδένιζε και αχρήστευε τίς ανθρώπινες εξουσίες, όπως ακριβώς όταν ανατέλλει ο Ήλιος τότε αχρηστεύονται και ακυρώνονται τα ανθρώπινα τεχνητά φώτα. Αλλά και ακόμη χειρότερα. Διότι, ένα κεράκι η μια λαμπούλα δεν υπερηφανεύονται μπροστά στον Ήλιο πως αυτά ειναι η πηγή του Φωτός. Ενώ οι ανθρώπινες και όχι μόνο εξουσίες είδαν πως μηδενίζεται το κράτος των μπροστά σε αυτό το Θείο και Θεϊκό Πρόσωπο, που ανέσταινε νεκρούς, εθεράπευε κάθε "νόσον και κάθε μαλακίαν " τῳ λαῴ αυτού και έκανε τα πλήθη να τον επευφημούν "Ωσανά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου"!

Ακόμη και οι μαθητές του Χριστού δεν καταλάβαιναν εξ αρχής πως ο Χριστός δεν ήρθε να εξουσιάζει την γή ....αλλά να τήν σώσει από την εξουσία του μίσους, της αλογίας και του θανάτου. Σιγα-σιγά όμως το κατάλαβαν, ιδίως μετά την Ανάσταση του Χριστού, την Ανάληψη και την Πεντηκοστή. Και έτσι Τον μιμήθηκαν πλήρως εισάγοντας οι ίδιοι στον κόσμο, με την δική των ομοίωση και θυσία, την Εξουσία που τους έδωσε ο Χριστός, του να μη θέλει ο άνθρωπος να εξουσιάζει αλλά να σώζει τον κόσμο.

Έτσι ξεκινά η Μαρτυρία και το Μαρτύριο της Εκκλησίας του Χριστού στον κόσμο, προκειμένου να οδηγήσει τον κόσμο έξω απο την κατάρα της εξουσίας. Έξω από την κατάρα του μίσους και της επάρσεως, αυτών δηλαδή που ειναι η ουσία κάθε ανθρωπίνης αιρέσεως.

Αυτό, το άλογο τέρας και πάθος της εξουσίας, μπορεί να γεννηθεί και από δεξιά και από αριστερά, Από αριστερά ως άρνηση δηλαδή του Χριστού και ως θανάτωση του Θεού, ως διωγμός δηλαδή του Χριστού από τον κόσμο ....''ει Εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν''...., αλλά και από δεξιά ως δήθεν μία υπεράσπιση και υπηρέτηση του Χριστού, που όμως στο βάθος δεν αγαπά και δεν θέλει τον Χριστό, αλλά την εξουσία επί των ανθρώπων, εν ονόματι και με πρόσχημα τον Χριστό και τον Θεό Πατέρα του Ευλογημένου Ιησού.

Αυτό καταγγέλλει ο Ντοστογιέφσκυ στον Ιεροεξεταστή του, όπως και ο δικός μας Παπαδιαμάντης σε σειρά κειμένων του, ''Οι έμποροι των εθνών'', και αλλού. Δηλαδή, πως ο Χριστιανός, στο όνομα του Χριστού, σταυρώνει και εξουσιάζει τον άνθρωπο, δήθεν για να το καλό του, για να τόν σώσει, ενώ κατά βάθος επαναλαμβάνει και μιμείται το έργο των σταυρωτών και διωκτών του Χριστού που Τον εμίσησαν και Τον εσταύρωσαν στο όνομα του Μωυσή, του Αβραάμ και όλης της αρχαίας παρουσίας του Θεού στην ιστορία και αδυνατούν ή δεν θέλουν να αφουγκραστούν τα λόγια του Χριστού ....''ο Αβραάμ είδε την δική μου ημέρα και εχάρη ...και πριν Αβραάμ γενέσθαι εγώ ειμί'' ....

Το αδιάψευστο κριτήριο αυτών που εγνώρισαν τον Χριστό, ή ορθότερα αυτών που εγνωρίσθησαν από τον Χριστό, είναι τούτο... η αποποίηση κάθε ανάγκης και κάθε επιθυμίας για εξουσία επί των ανθρώπων και επί του κόσμου.... Δυστυχώς όμως πολλοί ανθρωποι προσέρχονται στην Αγία Εκκλησία του Χριστού και καταλαμβάνουν θέσεις σε αυτήν από μία υποσυνείδητη και υφέρπουσα ψυχολογική ανάγκη και κόμπλεξ του εξουσιάζειν. Επιφανής θεολόγος και Άγιος Ασκητής και επίσκοπος έλεγε χαρακτηριστικά πώς ο μοναχός ή ο ιερωμένος που δεν ζεί τον Θείο Έρωτα στο Πρόσωπο του Χριστού είναι η πλέον τραγική περίπτωση ανθρώπου.

Η Θεοφάνεια ή Χριστοφάνεια και η πληρότητα της Χάριτος του Αγίου πνεύματος εκδηλώνεται στον ανθρωπο που αγωνίζεται να αποποιηθεί κάθε μορφή εξουσίας επί των άλλων ανθρώπων ή ακόμη και επί του εαυτού του κατά ωρισμένο και παθολογικά ασκητικό τρόπο. Η αδιάψευστη βεβαιότητα της Θεοπαρουσίας ως Χριστοπαρουσίας και ως παρουσίας του Παρακλήτου Πνεύματος, δηλαδή η Αδιάψευστος Βεβαιότητα της Αγιοτριαδικής Παρουσίας που δίδεται μέσα στο Μυστήριο της Εκκλησίας και της Θείας Λειτουργίας μαρτυρείται ακριβώς από αυτή την δύναμη και εξουσία που δίδεται στο ανθρώπινο πλάσμα να αποποιείται κάθε ανάγκη εξουσίας επί του κόσμου και επί των ανθρώπων.

Από νέος άνθρωπος, μολονότι πλήρης παθών και αμαρτιών, είχα την μεγίστη τιμή να γνωρίσω ζώντες ή κεκοιμημένους Αγίους ασκητές, Αγίους Ιερείς, Αγίους Επισκόπους του Χριστού και της Εκκλησίας Του. Σε όλους αυτούς έλαμπε και λάμπει αυτή η Απερίγραπτη Ομορφία και το απερίγραπτο κάλλος του Χριστού, ως επιείκεια, ως άρνηση κάθε εξουσίας, ως άπειρη τρυφερότητα και άπειρη ανιδιοτέλεια έρωτος πρωτόγνωρου προς τα πλάσματα του Θεού Λόγου και του Πατέρα Του και του Αγίου Πνεύματος, της Ακτίστου Τριάδος. Και κοντά σε αυτούς τους θείους άνδρες και θείες γυναίκες, κατανοεί κανείς τον λόγο του Αποστόλου Πέτρου πρός τον Χριστό... ''πού να πάμε Κύριε ...εσύ έχεις Λόγους ζωής Αιωνίου''... όταν ο Χριστός τους ερώτησε ''μη και υμείς θέλετε απελθείν;'' ...διότι σε πολλούς εφάνη βαρύς ο λόγος Του πως ''όποιος δεν φάει το σώμα μου και δεν πιεί το αίμα μου δεν έχει Ζωήν Αιώνιο''.

Ο πρώην επίσκοπος Ερζεγοβίνης Αθανάσιος Γιέφτιτς στο βιβλίο του ''Από την Ελευθερία στην Αγάπη'' που κυκλοφορεί στα Ελληνικά, κάνει μία βαθειά σύνδεση του εξουσιαστικού πνεύματος με την παλαιά ή την νέα σοφία των ανθρώπων, που και στην καλύτερη περίπτωση δεν μπορεί να λυτρώσει και να ελευθερώσει τον άνθρωπο από αυτό το θανατηφόρο πάθος του να εξουσιάζουν τον κόσμο ή τους ανθρώπους, αλλά ακόμη και τον Θεό.

''Αυτός είναι πάντοτε ο πειρασμός και ημών των Χριστιανών εν πολλοίς, να νομίζουμε δηλαδή ότι η αλήθεια αναγκάζει, ότι γίνεται αντικειμενική γνώση και σε αφοπλίζει, δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Αλλά η Αλήθεια δεν αναγκάζει. Αυτή καλεί εις μετοχήν, καλεί εις συνάντησιν και εις ελευθερίαν αγάπης.  Γι' αυτό θα δείτε την διαφορά του Μάρξ και του Ντοστογιέφσκι ως ανθρώπων. Πόσο δηλαδή ο Μάρξ είναι επιθετικός....σαρκαστικός... Ο Μάρξ θέλει τον ανθρωπο να μάχεται.... Αυτός ο ηρωισμός και η δραστηριότητα του Μάρξ... έχει πολλά εβραϊκά και χριστιανικά στοιχεία..., αλλά του λείπει η άλλη διάσταση ...." (Αθανασίου Γιέφτιτς, ''Απο την Ελευθερία στην Αγάπη'', εκδόσεις Δόμος ).

Η Ορθόδοξη Θεολογία προέκυψε απο την συνάντηση του Υγιούς Ελληνισμού και του Υγιούς Εβραϊσμού-Ιουδαϊσμού. Κάθε αιρετική θεολογία, από τούς γνωστικούς και μανιχαϊστές ...μέχρι τον Μωάμεθ και μέχρι τον Πάπα, προέκυψε από την συνάντηση του απροσώπου μισανθρώπου και τερατώδους θεού του ασιατισμού με κάθε μορφή παθολογικής ανάγκης του εξουσιάζειν, είτε τους Εβραίους, είτε τους Έλληνες και εθνικούς και Ρωμαίους ελληνίζοντες, είτε στους γερμανούς ιδεοκράτες και υλιστές αθέους (και η αθεΐα είναι μορφή αιρέσεως και μορφή εξουσίας), είτε στους νεώτερους πανθεϊστές, φυσιολάτρες, αρχαιολάτρες, θεοσοφιστές και όποιους άλλους, που κρύβουν κάτω από την αίρεσή των το πάθος του εξουσιάζειν.

Η σύχγρονη ψυχαναλυτική θεωρία είναι εις θέση να κατανοεί πίσω από ιδεολογίες, θρησκείες και θρησκευτικές εκδηλώσεις, αλλά και πίσω από όποιες άλλες ψυχοπαθολογικές λειτουργίες, καταθλίψεις, νευρώσεις, επιθετικότητες και όποιες άλλες νοσηρές συμπεριφορές, το κρυμμένο και άλογο πάθος και την άλογη ανάγκη του εξουσιάζειν ο ανθρώπος το σώμα ή τίς ψυχές των άλλων ανθρώπων ή του ιδίου του εαυτού του. Όμως η ψυχαναλυτική εμπειρία και θεωρία δεν μπορεί να διεισδύσει στα έγκατα και απύθμενα βάθη της ανθρώπινης υπάρξεως και να δώσει αυτό που η Ορθόδοξη ασκητική γνωσιολογία και ψυχοθεραπεία διορά. Δηλαδή την συνειδητή ή μη ηθελημένη συνουσία του ανθρώπινου απειροδιάστατου πνεύματος νοός και ψυχής με τον άρχοντα του σκότους.

«Ο όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος κυριολεκτικά βασανίζεται από το δραματικό μυστήριο του ανθρώπινου Προσώπου. Κατεβαίνοντας στο βάθος του ανθρώπου διεισδύει μέσα από τα στρώματα που στοιβάχθησαν πάνω στον αινιγματικό πυρήνα του κατά το πέρασμα της ιστορίας για να βγεί πέρα από αυτά..... Εκεί ανακαλύπτει ότι η δυνατότητα και η ολοκλήρωση και η πραγματικότητα του προσώπου του ανθρώπου και της γνώσεως του δόθηκαν στην Θεοείδια και χριστοείδια του θεοπλάστου Αδάμ.....Το βασιλικό μέρος τής Ψυχής, ο νούς, με τον οποίο καθοράται η Θεότητα είναι ο κύριος στόχος της δραστηριότητας του Σατανά. Με την παράβαση του Αδάμ ο Σατανάς πετυχαίνει το στόχο του, Πληγώνει και σκοτίζει τον ηγεμόνα νού, τον ορώντα τον Θεό.....» (Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς, ''Οδός Θεογνωσίας'', εκδόσεις Γρηγόρη, σελίς 19, 40).

Ο ευλογημένος Κύριός μας Ιησούς, περιπατών επί της γης, εθλίβετο για το πλάσμα Του... Έκλαυσε για την Ιερουσαλήμ λέγοντας· ''πόσες φορές θέλησα να σε σκεπάσω και να σε προστατεύσω όπως η όρνις τα κλωσσία αυτής κάτω από τα φτερά της;'' ..... Τι υπέροχη αλήθεια εικόνα.... Με πόση στοργή τα άλογα ζώα θυσιάζονται και θέλουν να προστατεύουν τα παιδιά των..... Έτσι και ο Κύριος ζητά από το ανθρώπινο γένος να τού δώσει την άδεια.... το πλάσμα νά δώσει την άδεια στον πλάστη του... να το προστατεύσει απο φθορά, θλίψη, θάνατο, απελπισία, απόγνωση ...και ό,τι άλλο ....

Και όταν ερωτά τον δαιμονισμένο στα μνήματα της πόλης ....''ποιό είναι το όνομά σου;''  τα πονηρά πνεύματα του απαντούν ''Λεγεών''.... Και ο Κύριος ελυπήθη και για αυτά και τους έκανε την χάρη, όταν τον εκλιπαρούσαν να τα λυπηθεί και να μην τα στείλει στην άνυδρο έρημο, ..και τα άφησε να μπουν στα γουρούνια ελευθερώνοντας το ανθρώπινο πλάσμα Του. Και όταν ο Μέγας Παΐσιος εθρηνούσε και επροσηύχετο για τον διάβολο .... ο Χριστός επέτρεψε στον Παΐσιο να δεί πώς το πονηρό πνεύμα τον περιγελούσε ...και ο Χριστός του είπε ...''Ω Παΐσιε, έγινες σαν εμένα στην Αγάπη ...αλλά τι να κάνω για αυτόν ... εσύ θρηνείς και προσεύχεσαι για αυτόν και αυτός σε περιγελά''....

''Ω, Ευλογημένε Κύριε μας Ιησού ..μην αφήνεις τον κόσμο Σου ....Σώσε τον κόσμο Σου ....Σώσε τα πλάσματα Σου ...Σώσε τα όντα Σου....Μη εγκαταλείπεις, Κύριέ μας, την γη και ολα όσα είναι επ᾽ αυτής ....Σώσε, Αγαπημένε Κύριε, ...Βασιλέα του Ουρανού και της γης, τον κόσμο Σου'' ..... Έτσι κράζουν ανά τους αιώνες οι Άγιοι της Εκκλησίας μας ...οι Άγιοι Πατέρες .....οι Άγιες Μητέρες....και γι᾽ αυτό όταν κράζομε και εμείς με όλη την δύναμη του σώματος και του πνεύματος, ''Άγιοι πατέρες και μητέρες ελεήστε μας'',.... αυτοί μας ακούουν ... και ο ευλογημένος Κύριος μας ακούει και έρχονται και μας παρηγορούν και σώζουν τον κόσμο .....

Ο Άγιος Πορφύριος, όταν εταξίδευε από την Αθήνα στο Άγιον Όρος τον επληροφόρησε ο Θεός και έβλεπε την καταστροφή του βομβαρδιζόμενου Ιράκ και άκουγε τον θρήνο των πλασμάτων του Θεού ...και εζήτησε να σταματήσουν το αυτοκίνητο και έφυγε μόνος του για να προσευχηθεί για τα πλάσματα του Θεού .....

Αυτό είναι θαύμα μέγα ...να έχουμε μέχρι τις ημέρες μας τέτοιους και τόσους Άγιους άνδρες και γυναίκες ... Άγιους πατέρες και μητέρες, φανερούς και αφανείς, κρυμμένους από τον κόσμο, που πάσχουν για τον κόσμο..., που αγωνιούν για τον κόσμο....... Όταν επλησίαζες τον Άγιο γέροντα Παΐσιο ή τον Άγιο γέροντα Πορφύριο ένοιωθες να καίγεται η καρδιά σου, όπως αναφέρει το Ευαγγέλιο στην πορεία πρός Εμμαούς ...''Ούκ ήν καιομένη η καρδία ημών;''....ερωτούν ο ένας τον άλλο οι εν εκπλήξει και εν χαρᾴ ανείπωτῃ και άπειρῃ μαθητές του Χριστού. Και ο Άγιος γέρων Σιλουανός δεν άντεχε να βλέπει το μισοσκοτωμένο φίδι και έκλαιγε επί τρείς ημέρες ....έτσι όπως περιγράφει ο γίγας του Ορθόδοξου ασκητισμού Άγιος Ισαάκ ο Σύρος. Τι αλήθεια μεγάλο πράγμα είναι η Ορθόδοξη Θεολογία! Η Ορθόδοξη Πίστη! Η Ορθόδοξη Εκκλησία!

Ένα μικρό παιδί, που έμενε όλη την νύκτα άγρυπνο και περίμενε κρυμμένο στην πόρτα του σπιτιού του μήπως και δεν το ξυπνήσουν να πάει στο Άγιο Όρος, ...έλεγε στον πατέρα του, όταν το ερωτούσε γιατί: ...''Ρε πατέρα, πώς να στο πω, όταν πάω στο Άγιον Όρος νοιώθω ένα μεγάλο Πράγμα.....''.

Αν λοιπόν με τον όρο ''Μεταπατερική Θεολογία'' εννοούν κάποιοι ορθόδοξοι θεολόγοι την θεολογία μετά-μαζί με τους Πατέρες, ''συν πάσι τοις Άγιοις'' δηλαδή, όπως γράφει και ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, τότε καλά το λέγουν. Εάν όμως κάτι άλλο έχουν στο μυαλό των, πως δηλαδή αυτοί έχουν προοδεύσει και έχουν ξεπεράσει τους Πατέρες, τότε σφάλλουν και βλάπτουν και τους εαυτούς των, και την Εκκλησία...και είναι κακό λακτίζειν πρός κέντρα.

Διότι, αν δεν υφίστανται διαρκώς άγιοι πατέρες και αγίες μητέρες στην Εκκλησία, τότε ούτε η Εκκλησία υφίσταται. Τότε σημαίνει πως ο Χριστός και το Άγιο Πνεύμα Του άφησαν τον κόσμο άδειο και έφυγαν ...Μα αυτό όμως δεν συμβαίνει. Άρα, πώς μπορούμε να μιλάμε για Μεταπατερική Ορθόδοξη Θεολογία; Αυτό είναι λογική αντίφαση. Γι' αυτό επίσης δεν υπάρχει στην Ορθόδοξη Εκκλησία αλάθητος πατριάρχης, αλάθητος επίσκοπος, ακόμη ακόμη αλάθητος Άγιος, εννοούμενο κατά το ανθρώπινο. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία έχουμε Αγίους άνδρες ή γυναίκες, αγίους επισκόπους, που όμως δεν είναι αλάθητοι και η Εκκλησία διορθώνει τυχόν θεολογικές των ατέλειες ή σφάλματα.

Μόνον η όλη Εκκλησία του Χριστού μπορεί να διατυπώνει θεολογικές και δογματικές αλήθειες αλαθήτως και να αποφαίνεται αλαθήτως. Σε εποχές Κρίσης όπου όλη η Διοικούσα Εκκλησία είχε περιπέσει σε αίρεση, ένας μοναχός, ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολόγητής εκπροσώπησε την όλη Εκκλησία του Χριστού. Διότι ο όρος ''η Όλη Εκκλησία του Χριστού'' δεν περιορίζεται στους ζώντες μόνο Χριστιανούς, επισκόπους, Ιερείς, μοναχούς, λαϊκούς, αλλά σε όλο το Θεανθρώπινο Σώμα του Ζώντος Χριστού, του Ζώντος Θεού. Για την Ορθόδοξη Θεολογία και Εκκλησιολογία δεν τίθενται χρονικοί και χωρικοί τρισδιάστατοι περιορισμοί. Όλα κοινωνούν όλων. Όλα είναι ενωμένα μέσα στην Άκτιστη Βασιλεία του Χριστού.

''Ο κόσμος δεν θα με βλέπει, αλλά εσείς θα με βλέπετε'', μας υποσχέθηκε ο Ηγαπημένος Κύριος μας, όπως γράφει και ο μέγιστος των συγχρόνων Ορθοδόξων θεολόγων Π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ. Έτσι στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού δεν υπάρχουν μεσάζοντες και εκπρόσωποι του Χριστού, αφού ο Ίδιος ο Χριστός είναι παντού και πάντοτε παρών στο ορατό και αόρατο εκκλησιαστικό του Σώμα.

Απόδειξη αυτής της Ορθόδοξης Εκκλησιολογίας και Χριστολογίας είναι το γεγονός πως ο κάθε τοπικός επίσκοπος της Εκκλησίας του Χριστού είναι τόπος και εικόνα του ίδιου του Χριστού. Γι' αυτό οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί βλέπουν στο πρόσωπο του Επισκόπου των την ζώσα εικόνα του Χριστού. Την Ζώσα εικόνα ότι ο Χριστός εν μέσῳ ημών. Αυτό ακριβώς, ότι ο επίσκοπος είναι η Ζώσα εικόνα του αναστάντος και Ζώντος Χριστού του Θεού, είναι που εμποδίζει να θεωρηθεί ο επίσκοπος, είτε από τον εαυτό του, είτε από τους αλλους, ως αλάθητος. Αυτή είναι η Θεανθρώπινη και αλάθητη διαλεκτική της Ορθόδοξης Θεολογίας και Εκκλησιολογίας, ότι δηλαδή δεν υφίσταται αλάθητος άνθρωπος, ούτε μεσάζων άνθρωπος ή εκπρόσωπος του Χριστού άνθρωπος. Διότι ο Ίδιος ο Κύριος προσηύχετο στον Θεό Πατέρα Του ...''ίνα πάντες έν ώσιν''. Έτσι, ούτε ο επίσκοπος, ούτε και ο θεολόγος εξουσιάζουν, αλλά συλλειτουργούν και υπηρετούν το Σώμα του Χριστού. Μάλιστα, ο Επίσκοπος συγκεντρώνει στο πρόσωπό του την αλήθεια και το Σώμα της τοπικής Εκκλησίας. Όχι εξουσιαστικά ή αλάθητα, αλλά λειτουργικά και Χριστοκεντρικά. Όπως δηλαδή θέλει ο Χριστός να γίνεται, και όχι όπως ο άνθρωπος.

Επομένως είναι σαφές πως η παρούσα απόφαση της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης, που επάρθη από μία μικρή μειοψηφία καθηγητών θεολογίας(;) ερήμην του τοπικού Επισκόπου του Χριστού και ερήμην της τοπικής Εκκλησίας, αλλά και ερήμην της καθόλου Ορθοδόξου Εκκλησίας, και επεβλήθη άνωθεν από πολιτικά Κέντρα για την δημιουργία Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών και Ισλαμολογίας στην Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ, είναι σαφώς μέρος ευρύτερου νεοεποχήτικου και νεοταξήτικου σχεδίου Μουσουλμανοποίησης της Ελλάδας και αποορθοδοξοποίησης της Θεολογίας, της Εκκλησίας, της Ελλάδας. Ακόμη περισσότερο δε, είναι σχέδιο διωγμού του Χριστού και των Ορθοδόξων Ελλήνων από την Ελλάδα.

Είναι αδιανόητο καθηγητές Ορθόδοξης Θεολογίας να εισηγούνται ίδρυση, στην Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ, αιρετικών και θεολογικών τμημάτων που θα είναι ο αντίποδας και η πλήρης άρνηση της Ορθόδοξης Θεολογίας. Αυτό είναι απολύτως σχιζοφρενικό και παρανοϊκό. Που σημαίνει ότι, είτε οι καθηγητές αυτοί υποκρίνονται τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, είτε αγνοούν την ουσία της Χριστιανικής Θεολογίας, όπως αυτή καθορίστηκε από τους Πατέρες της Εκκλησίας και από τις Συνόδους Της. Και στίς δύο περιπτώσεις οι ίδιοι δεν έχουν θέση σε μία Ορθόδοξη σχολή και η εντιμότητα και η ακαδημαϊκή αξιοπρέπεια επιβάλλουν να παραιτηθούν απο την Θεολογική Σχολή και να μετακινηθούν σε κάποια αλλη Σχολή του ΑΠΘ και εκεί να υπηρετήσουν τις ισλαμικές, τίς ινδουιστικές και όποιες άλλες διαθρησκειακές σπουδές. Στην αντίθετη περίπτωση, θα δώσουν το νόμιμο δικαίωμα σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο και επιστήμονα να συμπεράνει, ότι, πίσω από τις ενέργειές των, υποκρύπτεται σαφής πρόθεση προσβολής της Ορθόδοξης Θεολογίας και σαφής πρόθεση υποβιβασμού της Ορθόδοξης Παράδοσης από πνευματικό και Θεανθρώπινο γεγονός σε απλό πολιτισμικό και θρησκευτικό γεγονός, ισότιμο προς κάθε άλλη ανθρώπινη θρησκευτική ομολογία και παράδοση.

Οι Ορθόδοξοι θεολόγοι, που ηγούνται τέτοιων ενεργειών εισαγωγής στην Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ ισλαμικών τώρα και αργότερα βουδιστικών και ινδουιστικών σπουδών ή άλλων αιρετικών θεολογιών, αλλά γιατί όχι και θεολογιών των Μαρτύρων του Ιεχωβά ή Θεοσοφιστικών σπουδών, αφού κατά την λογική των κάτι τέτοιο δεν αντιφάσκει προς την ουσία της υπάρξεως της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, ευρίσκονται στον πλέον ολισθηρό δρόμο που μπορεί να ευρεθεί ορθόδοξος θεολόγος και Χριστιανός. Είτε το θέλουν είτε όχι, είτε το συνειδητοποιούν είτε όχι, οι θεολόγοι αυτοί έχουν θέσει τον εαυτόν των στό μέρος των διωκτών του Χριστού και της Εκκλησίας Του.

Τόσο η εισαγωγή του Διαθρησκειακού μαθήματος στην Μέση εκπαίδευση, όπου ισότιμα παρουσιάζονται όλες οι θρησκευτικές μονοθεϊστικές θεολογίες και παραδόσεις, όσο και η παρούσα ενέργεια, που μολονότι καταψηφίστηκε από την Θεολογική Σχολή, όμως προωθείται και υλοποιείται από άλλα διοικητικά όργανα του ΑΠΘ και του Υπουργείου Παιδείας, όλα αυτά δείχνουν σαφώς πως κάποιοι στην Ελλάδα θέλουν να υποβιβάσουν την Ορθόδοξη Εκκλησία, Πίστη και Παράδοση σε μία απλή και ισότιμη προς όλες τις άλλες, θρησκευτική ομολογία. Το μήνυμα που δίδεται σε κάθε πολίτη, μαθητή, φοιτητή και όποιον άλλο μη γνωρίζοντα θεολογία, ιστορία και διεθνείς σχέσεις είναι πως υφίσταται πλήρης ισοτιμία όλων των μονοθεϊστικών θρησκευμάτων, αλλά και των λοιπών θεοσοφιστικών αντιλήψεων, όπως και των άλλων χριστιανικών ομολογιών (Παπισμού, Προτεσταντισμού, κλπ) με την Ορθοδοξία.

Η κρίσιμη αυτή κατάσταση πραγμάτων μας αναγκάζει, ως απλών μελών της Ορθόδοξης Εκκλησίας, να ερωτήσουμε τούς εαυτούς μας, αλλά και τους Ορθοδόξους Πατριάρχες, επισκόπους, ιερείς, μοναχούς και κάθε μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας: ''Είναι ή δεν είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού και του Τριαδικού Θεού;''.

Εμείς, ως οι αμαρτωλότεροι όλων των ανθρώπων, Χριστιανών ή μη, πλήν όμως βαπτισμένοι στο Όνομα της Αγίας Τριάδος, γνωρίζουμε πως αυτή η Εκκλησία είναι μόνον η Ορθόδοξη Εκκλησία. Η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού και του Τριαδικού Θεού. Ακόμη γνωρίζουμε πως κάθε μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας έχει επιφορτιστεί από τον ίδιο τον Χριστό να μαρτυρεί το Όνομά Του χωρίς φόβο και δισταγμό....''Όποιος εντραπεί να μαρτυρήσει το Όνομά μου ενώπιον των ανθρώπων ....θα εντραπώ και εγώ να μαρτυρήσω το δικό του όνομα ενώπιον του Πατρός μου του Επουράνιου''.... Ακόμη και η φυσική μας πατρίδα, ακόμη και οι γονείς μας, οι σύζυγοι, τα παιδιά μας, οι συγγενείς και οι οικείοι μας, και το σώμα μας το ίδιο, και οι εαυτοί μας, και όλο το σύμπαν ... δεν μπορούν να τεθούν πάνω από το Μοναδικό Όνομα που εδόθη στον Ουρανό και την γη ...το Υπέρ Πάν Όνομα του Ιησού Χριστού του εκ Παρθένου και εκ Πνεύματος Αγίου τεχθέντος ... σταυρωθέντος και αναστάντος χάριν ολόκληρου του ανθρωπίνου γένους .....

Επί πλέον η πράξη αυτή αποδεικνύει και στην περίπτωση αυτή πώς η Ελλάδα έχει επιλεχθή ως το πειραματόζωο στην επιδιωκόμενη παγκοσμιοποίηση η οποία απαιτεί αποσταθεροποίηση όλης της γης και διάλυση όλων των εθνών, όλων των κοινωνιών και όλων των πολιτισμών που δίδουν μία προστασία στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και στην πνευματική αυτονομία του ανθρώπου. Ετσι, πρέπει να πολτοποιηθούν έθνη, γλώσσες, θρησκείες, πολιτισμοί, λαοί, θεολογίες, και να διαλυθούν οι τοπικές οικονομίες προκειμένου να μην υφίσταται ουδεμία αντίσταση στην επιδιωκόμενη παγκόσμια αστυνόμευση της ανθρωπότητας και στην παγκόσμια δικτατορία της μίας και παγκόσμιας κυβέρνησης όλης της ανθρωπότητας.

Άνθρωποι ή και λαοί που, κατά το παρελθόν, αντιστάθηκαν σε αυτη την επιδιωκόμενη παγκόσμια φυλακή, είτε διασύρθηκαν, είτε εκδιώχθησαν, είτε εφονεύθησαν. Το ίδιο και λαοί που δεν μπορούσαν να χειραγωγηθούν. Έτσι πολιτικές προσωπικότητες, όπως ο Αβραάμ Λίνκολν, οι αδελφοί Κέννεντυ, ο Μάρτιν Λούθερ Κίνκ στην Αμερική, ο Μαχάτμα Γκάντι στίς Ινδίες, ο Καποδίστριας στην Ελλάδα, καθώς και πολλοί άλλοι, δολοφονούνται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, διότι αντιστάθηκαν στην οικονομική, πολιτική και πνευματική υποδούλωση των λαών και στην παγκοσμιοποίηση, ενώ αποτελούσαν ανεξάρτητες και φωτισμένες προσωπικότητες και αγωνίσθηκαν για την ελευθερία, την δημοκρατία και την ανεξαρτησία των λαών των.

Αλλά και στην Τσαρική Ρωσσία μετά την επανάσταση των Λευκορώσσων και ενώ ο Κερένσκυ είχε πετύχει να αναγκάσει τον Τσάρο να αναγνωρίση την λειτουργία Ρωσσικής βουλής και δημοκρατικού Συντάγματος, ο Λένιν, ο Τρόσκυ και άλλοι, με χρήματα και χρυσό των ευρωπαϊκών τραπεζών, θα εισέλθουν στην Ρωσσία και θα επιβάλλουν την μπολσεβικική επανάσταση που στοίχισε τον θάνατο δεκάδων εκατομμυρίων Ρώσων αντιφρονούντων. Βέβαια, οι Παγκόσμιες ιδιωτικές τράπεζες το εχρεωστούσαν στην Τσαρική Ρωσσία αυτό, διότι αυτή είχε στηρίξει την Αμερική, στέλνοντας τον Ρωσσικό στόλο για ενίσχυση του Αβραάμ Λίνκολν προκειμένου αυτός να υπερασπιστεί την ανεξαρτησία της Αμερικής απο τις παγκόσμιες τράπεζες της Ευρώπης.

Αλλά ακόμη και καλλιτέχνες που προσπάθησαν να ξεσκεπάσουν την απάνθρωπη και ύπουλη επιχείρηση εναντίον της ανθρωπότητας, όπως ο Τζων Λέννον, ο Μαϊκλ Τζάκσον, ο Ααρών Ρούσσο και άλλοι, και αυτοί, είτε δολοφονούνται, είτε πεθαίνουν με απρόοπτο και μη φυσικό θάνατο. Προσφάτως δε στην Ελλάδα, οι φήμες λένε πώς ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας Κωνσταντίνος Καραμανλής ο νεώτερος αναγκάσθηκε, μετά από απειλή της ζωής του και της ζωής της οικογένειάς του, να αποχωρήσει από την κυβέρνηση και να δώσει τα ηνία της Ελληνικής κυβέρνησης στους σημερινούς Παγκοσμιοποιητές Διαδόχους του, αφού βεβαίως προηγουμένως εκαίγετο επί δύο χρόνια όλη η Ελλάδα (δάση, πόλεις κλπ.).

Σήμερα, το ιστορικό υλικό και τα ιστορικά δεδομένα σαφώς αποδεικνύουν πώς, τόσο η φιλελεύθερη οικονομία και η ελεύθερη αγορά, όσο και η κομμουνιστική και σοσιαλιστική κρατική κολλεκτίβα και οικονομία δεν ήταν άλλο από τα δύο χέρια, εκ δεξιών και εξ αριστερών, της επιχειρούμενης κατά τούς δύο τελευταίους αιώνες παγκόσμιας δικτατορίας-παγκόσμιας κυβέρνησης και της παγκόσμιας φεουδαρχίας.

Αυτή επιχειρήθηκε τόσο στον 20ο αιώνα, με τους δύο παγκόσμιους πολέμους και τίς ποδηγετούμενες από τούς διεθνείς καπιταλιστές και χρηματοδοτούμενες από το αμερικανικό και ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα κομμουνιστικές επαναστάσεις εναντίον κατ' ουσίαν των εθνικών κρατών, όσο και στον 21ο αιώνα μέσῳ των διεθνών χρηματοοικονομικών κέντρων και των διεθνών οικονομικών κρίσεων.

Βεβαίως, η επιχειρούμενη από μία παγκόσμια ελίτ νεοφεουδαρχών παγκόσμια δικτατορία, εκμεταλλεύεται κάθε δυνατότητα και κάθε ευκαιρία. Είτε διαβρώνοντας εθνικές κυβερνήσεις και θεσμούς, όπως πανεπιστήμια, οργανώσεις, πνευματικούς και επιστημονικούς οργανισμούς, παιδεία, εκκλησία, ποικίλες οργανώσεις, πολιτικές ομάδες και κόμματα, ΜΜΕ, κλπ.,  είτε και βεβαίως εκμεταλλευόμενη συγχρόνως την εκ των άνω προκαλούμενη αγανάκτηση των καταπιεζομένων, καταρρακωμένων, εξαθλιωμένων και φορολογουμένων με δυσβάστακτους φόρους πολιτών. Ακόμη δε και συχνά επιδιώκεται, ενορχηστρώνεται και μεθοδεύεται η αγανάκτηση και η έκρηξη των κοινωνιών, προκειμένου μετά, αυτή η λαϊκή οργή και ξέσπασμα να αποτελέσει τον μοχλό για την δημιουργία νέων όρων παγκοσμιοποίησης και φεουδαρχίας.

Όμως δεν μπορούμε να μη διαπιστώσουμε, μελετώντας τα ιστορικά δεδομένα, πως στην νεώτερη εποχή πρόδρομος της σύγχρονης επιχειρούμενης παγκόσμιας δικτατορίας και αστυνόμευσης, όπως επισημαίνει ο Άγγλος Μαθηματικός και φιλόσοφος Ράσσελ, είναι ο Παπισμός και ο διαμορφωμένος θεσμός του αλάθητου Πάπα, ο οποίος θα επιβληθεί στούς λαούς της Ευρώπης με αυταρχικό και αστυνομικό τρόπο, προκαλώντας τεράστια αντίδραση στους λαούς και διανοουμένους της Ευρώπης.

Όμως ο Παπικός αυταρχισμός θα συνδυαστεί και με τον γερμανικό μυστικισμό του αυτοδημιουργούμενου θεού και την αυτοθέωση του Γερμανικού πνεύματος, που θα πάρει, είτε την μορφή του φιλοσοφικού διαλεκτικού Ιδεαλισμού (Χέγκελ), είτε την μορφή του διαλεκτικού Υλισμού (Φόϋερμπαχ, Μαρξ, Έγγελς). Έτσι, ο Παπισμός θα καταστεί το νεώτερο ευρωπαϊκό αρχέτυπο κάθε φωτισμένης ομάδας-ελίτ που θα ξεχωρίσει τον εαυτό της από την υπόλοιπη κοινωνία και θα απαιτήσει την πλήρη υποταγή της σε αυτήν. Μετεξέλιξη του Παπικού αλαθήτου ελιτισμού και του Παπικού παγκόσμιου αυταρχισμού και δικαιώματος αστυνόμευσης της ανθρωπότητας είναι, τόσο ο Γερμανισμός ως Αρεία φυλή, όσο και το μαρξιστικό Παγκόσμιο προλετάριο-εργατική τάξη, αμφότερα των οποίων θα απαιτήσουν με κάθε τρόπο, την παγκόσμια κυριαρχία και εξουσία επι όλης της γής.

Τραγική επαλήθευση αυτής της συνδυασμένης προσπάθειας παγκόσμιας εξουσίας πνευματικών, θρησκευτικών, οικονομικών και πολιτικών ομάδων ελίτ, που θεωρούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τον εαυτό των ως τον "εκλεκτό" του Θεού ή της φύσης για να εξουσιάσουν πνευματικά, οικονομικά, πολιτικά και όπως αλλοιώς, λαούς, κοινωνίες και ολόκληρο το ανθρώπινο γένος ήσαν τα εξής:

Σταυροφορίες εναντίον των αιρετικών Ελλήνων, σταυροφορίες εναντίον των Αράβων, Μουσουλμάνων, αποικιοκρατία και υποταγή των λαών της Ασίας, της Ινδίας, της Αφρικής κλπ. Ακόμη πιό πριν, καταστροφή ιστορικών πολιτισμικών χώρων σε όλη την γή και κλοπή όλου του πλούτου απο ιστορικούς λαούς και φυλές όπως οι Ατζέκοι, οι Ίνκας, οι ιθαγενείς αμερικανοί Ινδιάνοι, οι Μαύροι τής Αφρικής, οι Ινδοί, οι αμπορίγινες της Αυστραλίας κοκ. Μάλιστα οι εκπρόσωποι του Παπισμού και Γερμανισμού συχνά εθεωρούσαν τους έγχρωμους όλης της γης ως κάτι μεταξύ ανθρώπου και ζώου (όπως σήμερα φανατικοί και εχθροί του Ιουδαϊσμού και Εβραϊσμού ξεχωρίζουν τούς ανθρώπους σε πλήρεις ανθρώπους, όπως θεωρούν μόνο τους εαυτούς των, και σε ανθρώπους-πράγματα, ζώα και ατελείς, γκολέμ).

Ακόμη και οι Εβραίοι, οι Τσιγγάνοι, οι Σλάβοι, καθώς και οι Νεοέλληνες και πολλοί άλλοι θα θεωρηθούν από τον προηγμένο και αρειανικό Γερμανισμό ως κάτι κατώτερο που θα πρέπει να υποτάξουν και να εξουσιάσουν, ως πράγμα και ως ζώο. Έτσι δικαιολογείται η θυσία εκατομμυρίων ευρωπαίων στούς δύο παγκόσμιους πολέμους, η εξόντωση εκατομμυρίων Εβραίων και πολλών άλλων λαών στο Αουσβιτς, η εξόντωση δεκάδων εκατομμυρίων αντιφρονούντων στην Σοβιετική δικτατορία και στίς ημέρες μας η ποικιλότροπα επιχειρούμενη εξόντωση των δύο τρίτων του πληθυσμού της γης.

Ιστορικά, η ανθρώπινη ιστορία και ο ανθρώπινος πολιτισμός των τελευταίων χιλιετηρίδων προάγεται κυρίως από τον ελληνικό πολιτισμό και από την συνάντηση του Ελληνικού πολιτισμού με τον Ιουδαϊσμό μέσῳ της χριστιανικής πίστης, όπου δημιουργείται ο πολιτισμός του Προσώπου, της Δημοκρατίας και της ελευθερίας, αλλά και με άλλους ιστορικούς πολιτισμούς επι της γής.

Σήμερα, ο άνθρωπος και ο πολιτισμός του, σε παγκόσμιο επίπεδο, διώκεται από έναν αντι-πολιτισμό και μία αντι-κουλτούρα, που διαμορφώνεται από την συνάντηση ενός απροσώπου ασιατισμού και βαρβαρισμού με τον αυτογεννώμενο και μανιώδη θεό Οντίν (Wudan) του γερμανισμού και του γερμανικού βαρβαρισμού μέσῳ των χριστιανικών αιρέσεων: Γνωστικισμός, Αρειανισμός, Μανιχαϊσμός κλπ., που από την ανατολή θά μεταναστεύσουν στην δύση και θα γονιμοποιήσουν τον Παπισμό, Προτεσταντισμό και λοιπές χριστιανικές αιρέσεις.

Αυτή η σύνθεση απρόσωπου βαρβαρισμού, παγανισμού, φυσιολατρίας, θεοσοφισμού και νεοεποχιτισμού θα αξιοποιήσει τα νέα δεδομένα της τεχνολογίας και της οικονομίας προκειμένου να πραγματοποιήσει στις ημέρες μας μία πρωτοφανή αποσταθεροποίηση σε παγκόσμιο επίπεδο, με σκοπό όλη η ανθρωπότητα να ευρεθεί κάτω από στρατιωτικό-οικονομικό-τρομοκρατικό χάος, για να αναγκαστεί να αποδεχθεί μία παγκόσμια δικτατορία και τριμερή παγκόσμια αστυνόμευση, οικονομική, πνευματική και στρατιωτικο-αστυνομική.

Οι θεολογικές σχολές και οι θεολόγοι, αντί να ερωτοτροπούν με μεταπατερικές και αντιπατερικές και κατ' ουσίαν αιρετικές θεολογίες και ομάδες εξουσίας και ελίτ που δρουν εναντίον της Ορθόδοξης Εκκλησίας, εναντίον της δημοκρατίας και της ελευθερίας των λαών και εναντίον του ανθρώπου εν γένει, ας εργαστούν για την υποστήριξη της αληθινής Δημοκρατίας, της αληθινής πολιτισμικής επικοινωνίας όλων των λαών και όλων των πολιτισμών, χωρίς να ανταλλάσσουν την πίστη των πατέρων των με διαπολιτισμικές, πολυπολιτισμικές και όποιες άλλες "κατεργαριές" της διεθνούς τρομοκρατικής ελίτ, που, ενώ απέτυχε με τον εθνικοσοσιαλισμό, τον σοβιετισμό και τους δύο παγκόσμιους πολέμους να κολλεκτιβοποιήσει όλη την ανθρωπότητα, τώρα ξανά επιχειρεί να το κάνει με την παγκόσμια οικονομική και όχι μόνο δικτατορία.

Οι Έλληνες Ορθόδοξοι θεολόγοι αντί να εξυπηρετούν πειθήνια την παγκόσμια ελίτ, που θέλει όλες τις θρησκείες και όλες τίς πνευματικές και πολιτιστικές παραδόσεις να τίς πολτοποιήσει και να τίς στρέψει εναντίον των Χριστιανών, εναντίον των Μουσουλμάνων, εναντίον των ινδουιστών και εν γένει εναντίον της ελεύθερης και δημοκρατικής ανθρωπότητας, ας εργαστούν για μια αληθινή επικοινωνία και έναν αληθινά αμερόληπτο ιεραποστολικό διάλογο όλων των θρησκειών, όλων των λαών και όλων των πολιτισμών, προκειμένου να φανερώσουν, ελεύθερα, άφοβα και με σεβασμό τής ανθρώπινης ελευθερίας στούς ανθρώπους όλης της γής την αληθινή θεολογία του Προσώπου και τον Αληθινό Τριαδικό Θεό. Δεν είναι δυνατόν οι Ορθόδοξοι θεολόγοι και η Ορθόδοξη Εκκλησία να υπηρετήσουν αυτό που η ίδια η Δύση έχει προαναγγείλλει διά στόματος του Άγγλου καθηγητού Α. Τόϋνμπυ, πως κάθε σημείο της γης και κάθε φυσικός πλούτος στην θάλασσα, στον ουρανό και στην γη ανήκει, φυσικῷ δικαίῳ, στον δυτικό άνθρωπο και στον δυτικό πολιτισμό, ο οποίος έχει την τεχνική δυνατότητα να τα αξιοποιήσει.

Δεν είναι δυνατόν η Ορθόδοξη συνείδηση να αποδεχτεί τον διωγμό ανθρώπων, λαών, θρησκειών, πολιτισμών, και του ίδιου του Θεού ακόμη, από την ιστορία, επειδή ο δυτικός τεχνικός άνθρωπος έχει τυφλωθεί από την πνευματική, πολιτική και πολιτισμική κολλεκτιβοποίηση που επιχειρεί η παγκόσμια οικονομική ελίτ. Οι Ορθόδοξοι θεολόγοι και οι Ορθόδοξες Εκκλησίες οφείλουν να προστατέψουν όλους τους ανθρώπους, όλους τους λαούς, όλους τους πολιτισμούς, όλες τις θρησκείες και όλη την ανθρωπότητα από την επιχειρούμενη αναγκαστική των κολλεκτιβιοποίηση και πολτοποίηση.

Οι Ορθόδοξοι θεολόγοι και οι Ορθόδοξες Εκκλησίες οφείλουν να επιδείξουν πνεύμα βαθειάς Σοφίας και, ενώ πρέπει να αρνούνται θαρραλέα κάθε άνωθεν επιβαλλόμενη μίξη θρησκειών και πνευματικών παραδόσεων, συγχρόνως όμως, να μη δέχονται την ενοχοποίηση, ούτε του Ισλάμ, ούτε άλλων θρησκειών, ούτε λαών, προκειμένου να στραφούν όλοι εναντίον όλων με σκοπό την παγκόσμια αποσταθεροποίηση του Πλανήτη από ανθρώπους και ελίτ που έχουν απωλέσει την ανθρώπινη αυτοεκτίμηση και που είναι έτοιμοι να θυσιάσουν όλο τον πλανήτη προκειμένου να ικανοποιήσουν τον σκοτεινό εαυτό των, που μισεί τον κόσμο, μισεί την ζωή, μισεί τον άνθρωπο, μισεί τον πολιτισμό, μισεί τούς Χριστιανούς, τούς Μουσουλμάνους, τούς Ασιάτες, τούς Αμερικανούς, τους Έλληνες και ό,τι άλλο.

Είναι πλέον σαφές και μαρτυρείται από παντού, πως, ούτε οι Δίδυμοι Πύργοι έπεσαν από τους Μουσουλμάνους, ούτε το Ισλαμικό Κράτος είναι αυθόρμητη μουσουλμανική ενέργεια, ούτε η ισλαμική τρομοκρατία εκφράζει όλο το Ισλάμ. Αλλά γίνεται όλο και πιό σαφές, πως, αντίθετα, το Ισλάμ ενοχοποιείται και ποδηγετείται μέσῳ ελεχγόμενων και από την δύση εκπαιδευομένων ομάδων τρομοκρατών και ηγετών για να αποσταθεροποιηθεί όλος ο πλανήτης. Δεν είναι δυνατόν να πιστέψει ο λογικά και νηφάλια σκεπτόμενος παρατηρητής των δρώμενων στο Κοσσυφοπέδιο, στην Ουκρανία, στην Λυβύη, στην Αίγυπτο, στην Συρία και στην μέση Ανατολή πως είναι όλα αυτά αυθόρμητα, τυχαία και μη καθοδηγούμενα από την δύση γεγονότα. Δεν είναι δυνατόν οι τρομοκράτες να εξοπλίζονται με άριστη δυτική τεχνολογία και η δύση να σφυράει αδιάφορα και να προετοιμάζει συστηματικά την Γενοκτονία των Μουσουλμάνων και των Αράβων και όποιων άλλων χρειαστεί για την εγκαθίδρυση της παγκόσμιας δικτατορίας, που υπηρετούν σήμερα οι δυτικοί οργανισμοί και οι δυτικές κυβερνήσεις.

Ούτε ακόμη ο δυτικός άνθρωπος μπορεί να ενοχοποιείται επειδή και ο ίδιος έχει καταστεί θύμα αδίστακτων μελών του συλλογικού Χίτλερ. Η ανθρωπότητα όλη, από την δύση μέχρι την ανατολή, πρέπει να αγκαλιάσει τον πλάνητη γη, πρέπει να αγκαλιάσει όλους τους λαούς και να μην επιτρέψει την επιχειρούμενη παγκόσμια αδελφοκτονία και τον παγκόσμιο εμφύλιο πόλεμο στο όνομα των αγορών, των τραπεζών, των ιδεολογιών, των θρησκειών ή ό,τι άλλο. Αυτό θα έπρεπε να είναι το έργο των θεολόγων, των θεολογικών σχολών και κάθε νοήμονος ανθρώπου και όχι η εκ των άνω κολλεκτιβιοποίηση Χριστιανών, Μουσουλμάνων ....Ευρωπαίων ...Ασιατών ...Αφρικανών ...κλπ.

Η Ορθόδοξη συνείδηση δεν μπορεί να αποδεχτεί, ούτε θεόλογους, ούτε επισκόπους, ούτε Πατριάρχες, ούτε κανέναν άλλο, που, ηθελημένα ή αθέλητα, υπηρετεί και συμβάλλει στην παγκόσμια αδελφοκτονία που θελει να επιβάλει η παγκόσμια οικονομική ελίτ. Η Ορθόδοξη συνείδηση δεν μπορεί να υποταχτεί και να αποδεχτεί ουδένα μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, από τούς απλούς λαϊκούς, μέχρι τούς Πατριάρχες, που επιλέγει να συνωμοτεί μαζί με την παγκόσμια οικονομική ελίτ, εναντίον της ανθρωπότητας, εναντίον της ιστορίας, εναντίον των λαών, εναντίον του πολιτισμού και εν τέλει εναντίον του Χριστού του Ιδίου, ο Οποίος σαφώς ελέγχει την ιστορία με τον δικό Του τρόπο και αφήνει τον άνθρωπο να δοκιμάσει την ελευθερία του.

*Πληροφορίες γιά τόν συγγραφέα τοῦ ἄρθρου, στήν ἰστοσελίδα: http://www.gpavlos.gr

πηγή: Ἱστολόγιο ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

ΠΗΓΗ: http://thriskeftika.blogspot.gr/2014/12/blog-post_99.html