Ὁ Ἀλέξης Τσίπρας, ἄραγε θά μετανοήση;

Ὁ Ἀλέξης Τσίπρας, ἄραγε θά μετανοήση;

22/7/15

Ὅπως εἴχαμε ἐπισημάνει καί παλαιότερα, τό σημερινό κτύπημα ἐναντίον τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἶναι ἀνάλογο μέ ἐκεῖνο τοῦ 1204, τοῦ 1453 καί τοῦ 1922. Ἡ ἱστορία τοῦ διαχρονικοῦ μαρτυρίου τῆς Ρωμηοσύνης - τοῦ Ἑλληνισμοῦ - ἀπό τούς τρεῖς διαχρονικούς του ἐχθρούς, τούς Ἑβραίους, τούς Φράγκους καί τούς Ὀθωμανούς, πού πρῶτος μεγάλος του σταθμός ἦταν ἡ 4η Σταυροφορία τό 1204 καί τό ὁποῖο μαρτύριο συνεχίζεται μέχρι σήμερα, ἔχει περάσει στήν τελευταία της φάσι.

Μετά τό 1204, τό 1453 καί τό 1922 ἐφθάσαμε σήμερα στό τελικό κτύπημα τοῦ Ἑλληνισμοῦ, πού ἐτέθη σέ ἐφαρμογή μετά τόν Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο, μέ τόν Ἐμφύλιο, συνεχίσθηκε τό 1955 στήν Πόλη, τό 1974 στήν Κύπρο καί τοῦ ὁποίου ἡ τελευταία φάσι ἄρχισε τό 2009 στήν Ἑλλάδα καί τό 2013 στήν Κύπρο, καί συνεχίζεται ἐντονώτερα τώρα, σέ Ἑλλάδα καί Κύπρο, μετά τήν προδοσία τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα. Ὁ Ἑλληνισμός κτυπιέται πάντα μετά ἀπό προδοσίες τῶν ἡγετῶν του.

Ἡ τελευταία φάσις τῆς προδοσίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Ἑλλάδος, πού ξεκίνησε ἀπό τήν Μεταπολίτευσι, συντελέσθηκε τώρα, τό 2015, ἐπί Ἀλέξη Τσίπρα. Αὐτή εἶχε σάν ἀποτέλεσμα ὁ Ἑλληνισμός τῆς Ἑλλάδος νά ὑποστῆ τό τελικό κτύπημα, αὐτήν τήν φορά ἀπό τούς Φράγκους καί τούς Ἑβραίους (Εὐρωπαϊκή Ἕνωσι καί Τοκογλύφους).

Θά ἀκολουθήση καί στήν Κύπρο τό τελικό κτύπημα, μετά τήν ἐπισυμβᾶσα κατάρρευσι τῆς Ἑλλάδος, ἐκεῖ ὅμως ὄχι μόνον ἀπό τούς δύο, ἀλλά καί ἀπό τούς τρεῖς διαχρονικούς ἐχθρούς τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Τούς δύο προηγούμενους, σύν τούς Τούρκους. Φυσικά, ὅπως πάντα, μετά ἀπό προδοσία, ἐκ μέρους τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί τοῦ προέδρου Ἀναστασιάδη, οἱ ὁποῖοι τάσσονται ἀναφανδόν ὑπέρ τοῦ σχεδίου Ἀνάν 2.

Ἡ προδοσία τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα εἶχε σάν ἀποτέλεσμα ἡ Ἑλλάδα νά ἀπωλέση τήν ἐθνική της κυριαρχία καί ὁ λαός της νά καταδικασθῆ σέ μακροχρόνια ἐπιπρόσθετη ξενική κατοχή, ὑποδούλωσι καί κοινωνική ἐξαθλίωσι. Τά σχέδια κατακερματισμοῦ τῆς Ἑλλάδος ἤδη ἄρχισαν νά μπαίνουν σέ ἐφαρμογή. Τώρα, μόνον ὁ Θεός σώζει τήν Ἑλλάδα.

Μετά ἀπό ὅσα συνέβησαν τελευταῖα στήν Ἑλλάδα, τό πρόσωπο τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα κατέστη τραγικό. Ἄν ποτέ ὁ Ἀλέξης Τσίπρας ἔλθη εἰς ἑαυτόν καί συνειδητοποιήση τί ἔκανε, ποίου λαοῦ ὁ Θεός τοῦ ἐνεπιστεύθη τήν ἡγεσία καί τί αὐτός ἀνταπέδωσε σέ αὐτόν τόν λαό, τότε ὀφείλει νά μετανοήση, νά ζητήση συγγνώμη ἀπό τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους καί νά σωθῆ διά τῆς μετανοίας. Ἄν ὅμως σκληρυνθῆ ἡ καρδιά του, μπορεῖ νά τόν τρελλάνη ὁ πειρασμός μέ λογισμούς ἀπογνώσεως, ὅπως συνέβη στόν Ἰούδα, πού μετεμελήθη μέν, ἀλλά δέν μετενόησε, γιά τόν ὁποῖο Ἰούδα ὁ Χριστός εἶπε ἐκεῖνο τό φοβερό: «...καλὸν ἦν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος» (Ματθ. 26, 24).

Ἄν ὁ Ἀλέξης Τσίπρας κινηθῆ μέ κατά Θεόν λογισμό, ὅπως ὁ ἄσωτος υἱός τῆς παραβολῆς, καί ἐπιστρέψη στό σπίτι τοῦ Πατέρα, θά σωθῆ. Καί ὄχι μόνον θά σωθῆ, ἀλλά, διά τῆς τελωνικῆς μετανοίας, θά δικαιωθῆ καί ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καί ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων. Καί τοῦτο, διότι ἡ γνήσια μετάνοια αὐτό τό ἀποτέλεσμα ἔχει. Δικαιώνει καί τόν πιό ἁμαρτωλό, καί τόν μεγαλύτερο ἐγκληματία.

Θά διακαιωθῆ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ὁ Ἀλέξης Τσίπρας, ἄν ἀναγνωρίση καί παραδεχθῆ τήν προδοσία πού ἔκανε στόν Ἑλληνικό λαό καί ἄν ἐκ βαθέων μετανοήση γι᾽ αὐτήν καί ἀλλάξη στάσι ἀπέναντι στόν Θεό καί στόν λαό.

Πῶς θά φανῆ αὐτό, ὅτι ἄλλαξε στάσι; Ἀπό τά λόγια καί τά ἔργα του. Τό ὅτι ἄλλαξε στάσι ἀπέναντι στόν Θεό θά φανῆ π.χ., ἄν, σέ προσωπικό ἐπίπεδο, παντρευτῆ τήν Περιστέρα μέ ἐκκλησιαστικό γάμο καί βαπτίση τά δύο του παιδιά. Ἔτσι, θά δείξη στόν Θεό ἔμπρακτα, ὅτι θέλει νά φιλιωθῆ μαζί Του. Πῶς; Βάζοντας στήν ἄκρη τήν ἐπηρμένη ἀντίδρασι τῆς ἄθεης συνειδήσεως καί ὑποτασσόμενος στήν τάξι τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, καί ἀποδεχόμενος καί ἐνστερνιζόμενος τήν Ὀρθόδοξη Παράδοσι τοῦ λαοῦ του.

Ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων θά δικαιωθῆ, ἄν πρῶτα-πρῶτα ἀναγνωρίση, δημοσίᾳ, μέ διάγγελμα, ὅτι ἐπρόδωσε τήν ἐμπιστοσύνη πού τοῦ ἔδειξε ὁ λαός τῆς Ἑλλάδος καί ἄν ζητήση συγγνώμη ἀπό αὐτόν τόν προδομένο λαό. Ἄν τοῦ πῆ εὐθέως: ''Ἑλληνικέ λαέ, ἐφάνηκα ἀνάξιος τῆς ἐμπιστοσύνης σας. Δέν εἶμαι πλέον ἄξιος νά εἶμαι πρωθυπουργός σας''.

Αὐτή ἡ συγγνώμη του ὅμως πρέπει νά εἶναι καί ἔμπρακτη καί νά μήν μείνη μόνο στά λόγια. Γι᾽ αὐτό, μετά, πρέπει νά κάνη ὅ,τι μπορεῖ, ἔστω καί ἐκ τῶν ὑστέρων, γιά νά ἄρη τίς συνέπειες τῆς προδοσίας του. Δηλαδή, νά ἀκυρώση, ἄν μπορῆ, τήν συμφωνία πού ἔκανε μέ τούς εὐρωπαϊκούς θεσμούς, ἐφ᾽ ὅσον ἐκείνη τήν στιγνή θά εἶναι ἀκόμη πρωθυπουργός, καί στήν συνέχεια νά παραιτηθῆ. Αὐτή θά εἶναι καί μία ἔντιμη κίνησις ἐκ μέρους του.

Ἀλλά, ἄν θέλη νά κάνη καί ἕνα δεύτερο, ἀλλά δυσκολώτερο, καλό καί πρός τό συμφέρον του θά εἶναι, ἄν μιμηθῆ ἐκεῖνο πού ἔκανε ἐκεῖνος ὁ ἐπίσκοπος τόν παλαιό καιρό, πού ἐπειδή ἁμάρτησε βαρειά καί ἔκρινε τόν ἑαυτό του ἀνάξιο νά ποιμαίνη τόν λαό τοῦ Θεοῦ, ἐζήτησε ἀπό τό ποίμνιό του, βγαίνοντας ἀπό τήν ἐκκλησία, κάθε πιστός νά μήν ἐξέλθη ἀπό τήν ἐκκλησία πρίν τόν πατήση στό στῆθος. Ὅπερ καί ἐγένετο. Ξάπλωσε κάτω στό πάτωμα, πρίν ἀπό τίς θύρες ἐξόδου τοῦ ναοῦ, καί ἕνας-ἕνας οἱ πιστοί τοῦ ἐκκλησιάσματος τόν πατοῦσαν στό στῆθος καί μετά ἔβγαιναν ἀπό τήν ἐκκλησία. 

Ἄν λοιπόν θέλη ὁ Ἀλέξης Τσίπρας νά δικαιωθῆ ἐνώπιον τοῦ λαοῦ σέ μία μέρα μέσα καί νά τόν κοιτάζη ὁ λαός μέ συμπάθεια ὅταν βγαίνη ἀπό τό σπίτι του, καί ὄχι νά τόν φτύνη, πρᾶγμα πού θά συμβῆ ἄν δέν πείση τόν λαό ὅτι ἔχει εἰλικρινά μετανοήσει, ἄς τελειώση τό παραπάνω διάγγελμά του μέ τήν παράκλησι πρός τόν λαό τήν τάδε ἡμέρα, σέ ἕνα κεντρικό σημεῖο τῶν Ἀθηνῶν συμβολικῆς σημασίας, στόν Ἄγνωστο Στρατιώτη π.χ., νά περάσουν ὅσοι θέλουν ἀπό τόν λαό, πού σήμερα τόν βρίζουν, νά τόν πατήσουν στό στῆθος. Νά τούς πῆ ὅτι θά εἶναι ἐκεῖ τήν συγκεκριμένη ἡμέρα, ξαπλωμένος κάτω, στό ἔλεος τοῦ λαοῦ, καί νά δηλώση ὅτι δέν θά σηκωθῆ ἀπό κάτω, ἄν δέν νοιώση ὅτι ὁ λαός τόν συγχώρησε.

Καί μόνο μετά ἀπό μία τέτοια ἐξαγγελία, πού θά δείχνη τήν προαίρεσί του, θά δικαιωθῆ. Καί μόνο πού θά τό πῆ. Ποιός, μετά ἀπό μία τέτοια προαίρεσι πού θά δείξη, θά τολμήση, θά ἔχη τό θράσος, πράγματι νά πάη νά τόν πατήση στό στῆθος στήν πλατεία Συντάγματος, ἐκεῖ πού θά εἶναι ξαπλωμένος μπροστά στόν Ἄγνωστο Στρατιώτη; Ἀλλά, καί ἄν βρεθοῦν καί τόν πατήσουν μερικοί, καλό θά τοῦ κάνη. Θά μείνη στήν ἱστορία, ὡς ὁ προδώσας, μετανοήσας καί αὐτοταπεινωθείς εἰς τέλος πρωθυπουργός. Θά γράψη τέτοια ἱστορία, πού θά σκεπάση τό σκάνδαλο τῆς προδοσίας. Καί ὁ Θεός θά ἐλεήση τόν λαό, πού ὁ πρωθυπουργός του μετενόησε καί ταπεινώθηκε τόσο. Καί θά τόν σώση, ὅπως Ἐκεῖνος γνωρίζη καί μέ τήν παντοδυναμία Του θά οἰκονομήση.

Ἄν ὁ Ἀλέξης Τσίπρας δέν κινηθῆ ἔτσι, νομοτελειακά εἶναι ''ξοφλημένος''. Θά βγαίνη ἀπό τό σπίτι του καί ὁ κόσμος θά τόν φτύνη. Πόσο θά ἀντέξη; Πόσο θά ἀντέξη τόν ὀνειδισμό; Ὅταν μάλιστα δέν ἔχη Θεό νά Τόν πιστεύη καί νά ἐλπίζη στήν βοήθειά Του; Ὅταν δέν πιστεύη σέ Θεό καί δέν ἔχη φιλιωθῆ μαζί Του, ὥστε νά ἀντέξη, μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τήν λαίλαπα πού τόν περιμένει, πῶς θά τά βγάλη πέρα;

Στό Ἅγιον Ὄρος, ὅταν πῆγε ὁ Ἀλέξης Τσίπρας, εἶπε στούς πατέρες ἐκεῖ νά προσεύχωνται γι᾽ αὐτόν. Τό ἐννοοῦσε; Πότε κάποιος προσεύχεται γιά κάποιον ἄλλον; Ὅταν δέν ἔχη προϋποθέσεις μετανοίας, ἤ ὅταν ἔχη; Ἄρα, θεωροῦσε, ἔστω ὑποσυνείδητα, ὅτι ἔχει προϋποθέσεις μετανοίας. Αὐτό περιμένομε καί ἐμεῖς νά μᾶς δείξη, ἔμπρακτα, τό συντομώτερο δυνατόν, γιατί ὁ κίνδυνος γιά τήν ψυχή του εἶναι μεγάλος. Εἶναι κρῖμα νά χαθῆ, ἐνῷ μέ τήν μετάνοια μπορῆ νά σωθῆ.

Ἄν τά παραπάνω τοῦ φαίνωνται βουνό, ἄς ρωτήση κάποιον φωτισμένο ἄνθρωπο, πού τόν ἐμπιστεύεται, νά τόν συμβουλεύση καί ἄς κάνη ὑπακοή σέ ὅ,τι ἐκεῖνος τοῦ πῆ.

Περιμένομε ἀπό τόν Ἀλέξη Τσίπρα νά κάνη κάτι, γιατί ἐκεῖνο πού ἔκανε εἶναι πολύ βαρύ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία τόν περιμένουν νά κάνη τήν πρώτη κίνησι γιά νά φανῆ ἡ προαίρεσίς του.... Μετά, ἀναλαμβάνουν Ἐκεῖνοι...

Ὁ διαχειριστής τοῦ ἱστολογίου